Μας ενδιαφέρει στην εποχή μας ο
άνθρωπος να είναι μοχλός της Ιστορίας και θεμέλιο ζωής και όχι η τεχνολογική
εξέλιξη, που άλλαξε τις ισορροπίες στις κοινωνίες. Ο άνθρωπος μπορεί να ήταν
μοχλός της τεχνολογικής εξέλιξης, όμως ο ίδιος αφοπλίστηκε και γι’ αυτό έχει
γίνει έντονα αισθητό το πένθιμο χάσμα ανάμεσα στην τεχνική πρόοδο και στον
άνθρωπο που περνάει στο περιθώριο.
Ο άνθρωπος όμως είναι
καταδικασμένος να προοδεύει και γι’ αυτό η στροφή προς την κοινωνική οικονομία
προβάλλει τώρα ως αναγκαιότητα περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Στην καρδιά της
οικονομικής κρίσης η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, δεν πρόκειται να
ανακάμψει, εάν δεν αξιοποιήσει τους νέους θεσμούς της συνεργατικής οικονομίας.
