Σλαβόι Ζίζεκ: Σώστε Ελλάδα και Ευρώπη από τους σωτήρες τους

• Αρθρο του Σλοβένου φιλόσοφου στο «London Review of Books»

«Φανταστείτε μια σκηνή ταινίας που παρουσιάζει την κοινωνία μας στο άμεσο μέλλον. Ενστολοι φρουροί περιπολούν στους μισοάδειους δρόμους τη νύχτα κυνηγώντας μετανάστες και εγκληματίες. Οσους εντοπίζουν τους κακοποιούν. Αυτό που μοιάζει με ευφάνταστη χολιγουντιανή εικόνα αποτελεί πραγματικότητα στην σημερινή Ελλάδα», γράφει ο Σλαβόι Ζίζεκ στο «London Review of Books». 

Ο σλοβένος φιλόσοφος εξηγεί αμέσως σε τι αναφέρεται: στις περιπολίες μελών της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα και τον ξυλοδαρμό μεταναστών _ αλίμονο σε Αφγανούς, Πακιστανούς, Αλγερινούς. «Ετσι λοιπόν υπερασπιζόμαστε την Ευρώπη την άνοιξη του 2012», διαπιστώνει.

«Το πρόβλημα με την υπεράσπιση του ευρωπαϊκού πολιτισμού κατά της μεταναστευτικής απειλής είναι ότι η σφοδρότητα της υπεράσπισης αποτελεί μεγαλύτερη απειλή προς τον "πολιτισμό" από οποιονδήποτε αριθμό μουσουλμάνων» προσθέτει ο Ζίζεκ, διευκρινίζοντας όμως ότι «οι υπερασπιστές της Ελλάδας κατά των μεταναστών δεν αποτελούν τον κύριο κίνδυνο αλλά υποπροϊόν της πραγματικής απειλής που είναι η πολιτική της λιτότητας».

Επιστολή διανοουμένων στην Le Monde: «Είμαστε όλοι Ελληνες Εβραίοι»

ΕΝΑΥΣΜΑ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Ανοιχτή επιστολή ευρωπαίων διανοουμένων και πολιτικών που καλούν σε αφύπνιση τους λαούς της Ευρώπης μπροστά στην άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων, δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής δίνει το έναυσμα και με το γεγονός της δικής της επίδοσης στις εκλογές της 6ης Μαϊου ξεκινάει το κείμενο με τίτλο : «Η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα όνειρο, η λιτότητα και η απόρριψη της μετανάστευσης ένας εφιάλτης».

Την επιστολή υπογράφουν οι: Αντονι Γκίντενς, κοινωνιολόγος, Ανταμ Μισνικ, ιστορικός, Ελί Βίζελ βραβευμένος με Νομπέλ Ειρήνης, Μπέντζαμιν Αμπτάν πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Κινήματος, ο νομπελίστας συγγραφέας, Ντάριο Φο, Σβετλάνα Γκανούσκινα διευθύντρια της οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα «Memorial» στην Ρωσία, ο ιαραηλινός σκηνοθέτης Αμος Γκιτάι, η πολιτικός Μπεάτε και ο σύζυγός της Σερζ Κλάρσφελντ, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Μπερνάρ Κουσνέρ, ο φιλόσοφος και δημοσιογράφος, Μπερνάρ Ανρί Λεβί, Ιταλός φωτογράφος Ολιβιέρο Τοσκάνι, ο συγγραφέας Α.Β. Γιεχοσουα, Ντανιέλ Μπαρμπού καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου, Γιοβαν Ντίβακ γενικός εισαγγελέας για το Σεράγεβο, η συγγραφέας Αμελί Νοτόμπ και Ντομινίκ Σοπό, πρόεδρος της οργάνωσης SOS για τον ρατσισμό.

Credo quia absurdum est

Έπρεπε να έρθει η Τρόικα για να μάθουμε
ότι έχουμε τόσους τυφλούς;
Ρήση ανώνυμου ταξιτζή

Γράφει ο Λουκάς Θανασέκος 

Δεν είναι μόνον το απορίας άξιον σε σχέση με την «ανακάλυψη» της ύπαρξης τόσων τυφλών σε κάποια νησιά του Ιονίου, μετά την άφιξη και  ανάληψη «έργου» από την Τρόικα. Αυτό θα έπρεπε μόνοι μας να το έχουμε εντοπίσει εδώ και πολλά χρόνια. Η ρήση του ανώνυμου ταξιτζή μπορεί να έχει και τη μεταφορική της σημασία εάν τη συνδέσουμε και με το αποτέλεσμα των εκλογών της 6^ης Μαΐου. Τότε και οι τυφλοί και το αποτέλεσμα έρχονται πλάι-πλάι να  δικαιώσουν τον τίτλο του κειμένου. Αλλά για να δούμε τον τίτλο:

1.- Συνηθίζεται στην ελληνική δημοσιογραφία, είτε ως  «συνεισφορά» μας  στη νεωτερικότητα είτε ως «απόδειξη» απαγκίστρωσης από την πεπατημένη, η πρόταξη τίτλων από ατάκες βρετανικής ή αμερικανικής κοπής. Θα το κάναμε κι εμείς αν δεν σκοντάφταμε  σ’ αυτές τις τέσσερις λατινικές λέξεις οι οποίες υπέρκεινται του κειμένου, καθώς αυτές μας έπεσαν στα μάτια ξεφυλλίζοντας κάποιο βιβλίο. Βέβαια πρέπει να συντρέχει  ουσιώδης λόγος για ν’ αρνηθείς τη γλώσσα σου και να καταφύγεις σε μιαν άλλη, αν αυτή πιο επιγραμματικά ή με μεγαλύτερη ακριβολόγο συντομία «λέει» αυτό που θέλεις να περιγράψεις και ενώπιον του οποίου έχεις βρεθεί εμβρόντητος.

            Όντως, τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μαΐου, ο πλάνης βίος των διερευνητικών εντολών και ο, εντέλει, σχηματισμός, μετά από δέκα μέρες υπηρεσιακής κυβέρνησης για να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές, στις 17 Ιουνίου και οι οποίες δεν αποκλείεται να μας βάλουν σε νέες περιπέτειες,  μας κάνει να αναφωνήσουμε, μπαϊλντισμένοι από την κομπορρήμονα υγεία μερίδας των εμπλεκομένων πολιτικών credo quiaabsurdum, που σημαίνει το « πιστεύω, γιατί είναι παράλογο» όλο αυτό που έγινε και ποιος μας λέει ότι δεν θα ξαναγίνει.