Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

Is it really true that ‘Time waits for no man’?

Δεν χρειάζεται να χαμογελάσει ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης αν του πούμε το αυτονόητο: Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να απολογείται στην εφημερίδα που ο ίδιος υπηρετεί την επαγγελματική του θητεία. Πολλώ δε μάλλον, να υπερασπίζεται τα αυτονόητα. Δεν έχουμε λόγους να παραθέτουμε επιχειρήματα για να κονταροχτυπηθούμε με τις κοινοτοπίες ενός δημοσιογράφου που με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία επιχειρεί επί χρόνια να απαξιώσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και την επανεκλογή του Παπανδρέου, ο γνωστός δημοσιογράφος για λίγο ηρέμησε αποδεχόμενος πρόσκαιρα την παγιωθείσα κατάσταση, αλλά σύντομα συνέχισε το έργο που έχει αναλάβει. Το τελευταίο άρθρο του στο Βήμα της περασμένης Κυριακής δείχνει να δομείται από απλοϊκούς συλλογισμούς. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι καλλιεργεί συστηματικά το έδαφος της απαξίωσης, όχι μόνο του Παπανδρέου προσωπικά, αλλά και της πολιτικής που ασκεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να στοιχειοθετηθεί το δικαίωμα της νόμιμης και με λαϊκή έγκριση δημιουργίας ενός πολιτικού φορέα, ο οποίος με έναν άλλον αρχηγό θα μπορέσει να ρίξει τη Νέα Δημοκρατία! Η λαϊκίστικη συλλογιστική του δημοσιογράφου αν καταφέρει να συγκεντρώσει την κατάφαση των περισσοτέρων, θα είναι σε θέση να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα, το οποίο πιθανόν και να τον αναδείξει σε… πρόεδρο!

Σε μια πρώτη σκέψη φαίνεται ότι, αφού απέτυχαν να γκρεμίσουν τον Παπανδρέου, οι «σκοτεινές» δυνάμεις ετοιμάζουν αργά και μεθοδικά να προωθήσουν τη θεωρία της αδυναμίας συνύπαρξης «αντιπάλων» κόσμων μέσα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, και να μεταθέσουν σε ευθετότερο χρόνο τη στιγμή της σύγκρουσης. Δεν τους απασχολεί το γεγονός ότι ο Παπανδρέου δείχνει μια αξιοθαύμαστη δραστηριότητα και μαχητικότητα κι αυτό φάνηκε έως ένα βαθμό κατά την ομιλία του στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, όπου δεν «αποδοκιμάστηκε» από τους συνέδρους αλλά από μια ομάδα εγκαθέτων, ασχέτων με την ΑΔΕΔΥ.

Ο κ. Πρετεντέρης ακόμη και σήμερα λειτουργεί ως υπερασπιστής του Βενιζέλου, ότι δήθεν ο Παπανδρέου «αρνείται να κάτσει στο ίδιο τραπέζι» μαζί του, ενώ «εμπιστεύεται στο κόμμα του μόνο υπαλλήλους και υποτελείς»! Δεν είναι μόνον απλώς αρνητικός αλλά και απρεπής. Υπάρχουν όρια στη δημοσιογραφική επιχειρηματολογία. Όταν κανείς τα ξεπερνά, βρίσκεται στην περιοχή της αγυρτείας. Δηλαδή, ο άνθρωπος καλεί τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ν' αντιδράσουν κατά του ανθρώπου που τον εξέλεξαν πριν λίγες μέρες με δημοκρατικές διαδικασίες στο αξίωμα του πρόεδρου του Κινήματος!

Εάν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα κείμενα κυρίως του Βήματος και του Έθνους θα καταλάβει ότι βυσσοδομούν εκείνοι που έχουν αναλάβει το έργο της «ανατροπής». Είναι σαφές ότι εφόσον ο πολιτικός, δηλαδή ο αρχηγός του κόμματος που ενδεχομένως θα αναλάβει σε λίγο τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες κάποιων οικονομικών συμφερόντων και δεν «χορεύει» στο δικό τους ρυθμό, θα πρέπει να φύγει από τη μέση. Το ζήτημα είναι ότι μια τέτοια επιχείρηση σε άλλες εποχές μπορεί και να είχε γι’ αυτούς αίσιο τέλος. Σήμερα, όμως, όλα είναι στο φως, όλα γίνονται αντιληπτά.

Ο Παπανδρέου δεν είναι αλχημιστής κι ούτε αναζητεί συνθήκες για να λειτουργήσει μια κάποια υποψία καιροσκοπισμού. Ακολουθεί, ως ιδεολόγος, μια πολιτική αποδεικτική. Ο πολιτικός του σχεδιασμός έχει ακριβώς αποδεικτικότητα! Δεν υπάρχει μονάχα η θεωρία σήμερα, αλλά η πραγματικότητα έχει τιθασεύσει το δογματισμό θα έλεγα της θεωρίας, αφού πέρασε μέσα από το καμίνι της καθημερινότητας και το χωνευτήρι της πράξης. Η «τεχνοκρατική» αποδεικτική μέθοδος του δημοσιογράφου και της πολιτικής λογικής που προσπαθεί να ενσπείρει στο αναγνωστικό του κοινό, δεν απέχει πολύ από το λαϊκισμό μιας πολιτισμένης νεο-δεξιάς αντίληψης που θέλει να επιβάλει.

Ο Παπανδρέου δεν είναι στρατευμένος κατ’ επιταγήν κι ούτε πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπηρετεί την ωφελιμιστική σκοπιμότητα οικονομικών συμφερόντων, αλλά είναι αφιερωμένος στην υπηρέτηση μιας κοινωνικής ιδεολογίας που υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Και η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων απαιτεί αγώνες – όχι από τα γραφεία των διαφόρων ρομπότ πάντως, η «σκέψη» των οποίων είναι προγραμματισμένη να βλέπει μόνο το γκρέμισμα του Παπανδρέου. Δεν θα τους γίνει το χατίρι!

Κι ένα τελευταίο: Ο «δημοκράτης» και «ανεξάρτητος» αρθρογράφος του Βήματος, από πού ορμώμενος έχει αυτοδιοριστεί κήνσωρ των πάντων και της ιδεολογικής καθαρότητας και της ορθής αντιπολιτευτικής τακτικής που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ; Η πολλή νοημοσύνη ξέρετε ότι μετεξελίσσεται σε… βλακεία! Διαπιστώνουμε πλέον ότι δεν έχει ούτε καν την ευπρέπεια της σιωπής...