ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Είναι στιγμές που νιώθω ότι εκεί στο ΠΑΣΟΚ κοιμούνται! Ναι, κοιμούνται. Ηθελημένα. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με την παράταξη. Η προσωπική πολιτική τους επιβίωση είναι το μόνο τους απασχολεί. Αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου έχω την εντύπωση ότι είναι περικυκλωμένος και δεν μπορεί να ανασάνει. Αλλά όταν δεν μπορείς ν' ανασάνεις δίνεις ένα σάλτο και βγαίνεις στον καθαρό αέρα. Κι ο Γιώργος δεν πιστεύω ότι πρόκειται να κάνει αυτό το σάλτο.

Είναι δυνατόν σήμερα να έχουμε Γραμματέα κι αυτός να μην ακούγεται; Έχει καταντήσει το πρότυπο του ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ. Όταν δεν έχει κανείς να προσφέρει κάτι περισσότερο, όταν έχει μπαφιάσει από πολιτική και... ΠΑΣΟΚ, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει! Δεν θα παραθέσω κι άλλα ονόματα ανθρώπων που βρίσκονται γύρω-γύρω από τον Παπανδρέου και κρατούν και θέσεις στο λεγόμενο κομματικό κατεστημένο, χωρίς να σημαίνει ότι τους φοβάμαι. Κι αν παραθέσω ονόματα, ο Παπανδρέου, θα λάβει τα μέτρα του; Άλλωστε, λίγο-πολύ, έχουν γραφτεί στον Τύπο. Φοβάμαι πως δεν τα διαβάσει ποτέ αυτά που γράφω. Κι έχω γράψει αρκετά κείμενα, κι έχω στείλει και στις ιστοσελίδες του ΠΑΣΟΚ. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Τα κείμενά μου είναι στα μπλογκ που διαχειρίζομαι. Τα είδε κανείς από τον μηχανισμό του Παπανδρέου, τους άρεσαν, δεν τους άρεσαν, βοηθάνε ή βλάφτουν, αποτελούν "βήμα" για να πολλαπλασιαστούν οι φωνές μας; Ποιο internet και ποια ηλεκτρονική εποχή, αγαπητέ Γιώργο;

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ προσωπικά κάτι από το ΠΑΣΟΚ. Χόρτασα. Με φωνάζουν στη χάση και στη φέξη οι σύντροφοι από τους Αμπελοκήπους όταν πρόκειται να μιλήσει κάποιος βουλευτής ή τώρα για να κόψουμε την πίτα (μάλλον μέσα στον Ιανουάριο) κι αυτή είναι η συμμετοχή μου στην οργάνωση. Κυκλοφόρησα και την εφημεριδούλα, το "ΔΙΚΤΥΟ", είχε απήχηση, αλλά έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου! Η αυτο-οργάνωση, της οποίας είμαι υπέρμαχος, διαπιστώνω ότι είναι υπόθεση ορισμένων που ανταλλάσσουν σκέψεις στο διαδίκτυο και αυτό ήταν. Κι εγώ, βρε παιδιά, είμαι σε μια παρέα ανθρώπων που κάποτε τρέχαμε σαν τρελοί για το ΠΑΣΟΚ και βρισκόμαστε κάθε τόσο, τα λέμε, βρίζουμε εκείνους που πήγαν το ΠΑΣΟΚ κατά διαόλου και λέμε, εδώ είμαστε, ξανά από την αρχή. Επισημαίνουμε λάθη, παραλείψεις, του Παπανδρέου, των στελεχών, θέλουμε τον Γιώργο καλύτερο, πιο δυναμικό, να γυρίζει σαν σβούρα, να απαντάει στις προκλήσεις, να μην σηκώνει μύγα στο σπαθί του, να αποτινάξει από πάνω του τις όποιες αναστολές και να σημάνει επίθεση! Το δράμα μας είναι ότι στη μικρή μας πόλη γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά.

Είπαμε ότι η επανεκλογή του Παπανδρέου θα είναι ένα ορόσημο στη νέα πορεία του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός, θα έχει τα μάτια του και τα αυτιά του ανοιχτά. Ο ίδιος πώς θ' αποκτήσει προσωπική αντίληψη για τα πράγματα - μέσα από αυτά που θα του μεταφέρουν κάποιοι "αυλικοί"; Παίρνει, ας πούμε, την απόφαση να πάει σ' ένα χωριό να καθίσει στο καφενείο κουβεντιάζοντας με τους χωρικούς και να μπει τώρα στο σπίτι μιας οικογένειας για να μάθει και να νιώσει από πρώτο χέρι τη ζωή της φτωχολογιάς; Όχι να περιμένει την προεκλογική περίοδο.

Όμως προσδοκώ το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη να ανακάμψει και να μπορέσει να χτυπήσει την επάρατη Δεξιά για να κερδίσει ο τόπος και οι πολίτες. Εάν οι άνθρωποι που λέγονται "στελέχη" [υπάρχουν και εξαιρέσεις], συνεχίσουν το ίδιο βιολί, χαιρέτα μου τον πλάτανο, που έλεγε κι ο πατέρας μου. Οι άνθρωποι που έχουν διπλαρώσει τον Παπανδρέου δεν κατάλαβαν ότι ζούμε στην πλανητική εποχή, όπου όμως χρειάζεται να λαμβάνουν υπόψη τους τη vox populi! Η έννοια του κυρίαρχου κόμματος ευδοκίμησε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες με ορισμένο συσχετισμό δυνάμεων. Η επικυριαρχία των ανθρώπων που κρατούν τις θέσεις-κλειδιά, προσδιορίζει και τους κανόνες διεξαγωγής του κομματικού και του πολιτικού παιχνιδιού.

Η σημερινή συγκυρία, όπου βρισκόμαστε ως απλοί θεατές να παρακολουθούμε την καταρράκωση των θεσμών, της ηθικής και της πολιτικής από το κόμμα που κυβερνάει τον τόπο και τον αρχηγό του που προσποιείται τον πρωθυπουργό, κανονικά προαναγγέλλει τη γέννηση κάτι καινούργιου. Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δύναμη να αποτελέσει το μοχλό γι' αυτό το καινούργιο, θέλει να είναι συμμέτοχο, θέλει να πρωτοστατεί, θέλει να δείξει την κατεύθυνση στους πολίτες προς τα πού πρέπει να πάμε όλοι μαζί, θέλει πραγματικά ν' αλλάξει το ίδιο αλλά και ν' αλλάξει τον τόπο και την κοινωνία; Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.

Είμαι αυστηρός, αλλά η πρακτική συνέπεια της εφαρμοζόμενης "πολιτικής" από την πλευρά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει ότι έχει τη δύναμη να καταλύσει την κομματική κυριαρχία της Δεξιάς. Πολλές φορές έχουν ξεγελαστεί τα στελέχη είτε με την πολιτική της "δεξιάς παρένθεσης" (τραγικό λάθος) είτε με την τακτική του "ώριμου [ή σάπιου] φρούτου" (πολιτικός παιδισμός)!

Κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Η ιστορία δεν διαγράφει ευθύγραμμη πορεία. Δυστυχώς σήμερα έχει εκχωρήσει πεδίο δράσης στη Δεξιά και σ' εκείνο το μόρφωμα που λέγεται "Συνασπισμός" (εν πάση περιπτώσει κάθε τόσο αλλάζει όνομα, αλλά το ίδιο είναι), και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αλληθωρίζει πότε προς τ' αριστερά πότε προς το κέντρο. Το "κυρίαρχο" ΠΑΣΟΚ θα κάνει αισθητή την παρουσία του όταν προβάλει τη δική του εσωτερική δυναμική που την έχει και δεν θα ζητεί τις "πατερίτσες" τού κάθε "συνασπισμού".

Όσο και κάποια "στελέχη", παλιότερα ή νεότερα, προβάλλουν την άποψη ότι η "κεντροαριστερά" είναι το ζητούμενο για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της Δεξιάς, αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί διότι ουδέποτε ξεκαθαρίστηκε τι είναι αυτή η "κεντροαριστερά". Η μέχρι σήμερα επικρατούσα άποψη έχει σχέση, δυστυχώς, με την "κεντροαριστερά" που στην εποχή του εξέφραζε και πολύ καλά και αποτελεσματικά ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εννοώ πριν τη δικτατορία.

Στη μεταπολίτευση ο Ανδρέας μας έλεγε ότι ένας είναι ο εχθρός: η Δεξιά. Κι αυτήν πολεμούσαμε παρά το γεγονός ότι δεχόμασταν ως ΠΑΣΟΚ αλλεπάλληλες επιθέσεις από την παραδοσιακή αριστερά. Η ιστορία απέδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα πρέπει να πολεμάει "δεξιά κι αριστερά" αν θέλει να ορθοποδήσει!

Οι περιοδικές κομματικές "πατριωτικές" εξάρσεις φαίνεται ότι βολεύουν μερικούς - εννοώ αυτούς που ΑΚΟΜΗ κρατούν τα κλειδιά του κομματικού μηχανισμού και δεν τον αφήνουν να πάρει αέρα - όταν αυτές υπερκαλύπτουν την ολέθρια "συλλογική" πρακτική τους. Κι επιπλέον οι εξάρσεις αυτές καθιστούν δυνατή την ψευδαίσθηση της ομοψυχίας. Ας το καταλάβουν άπαξ δια παντός: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑ! Δεν υπάρχουν οργανώσεις, δεν υπάρχει κομματική λειτουργία. Υπάρχει μονάχα μια βιοτεχνία παραγωγής ανακοινώσεων που εγώ τις διαβάζω στο site του ΠΑΣΟΚ και καμιά φορά βλέπω τον Γιάννη Ραγκούση να τις διαβάζει σε κάποιο κανάλι. Εξετάστηκε ποτέ αν αυτές οι ανακοινώσεις πάνε στον προορισμό τους: δηλαδή, στα αυτιά και το μυαλό του κόσμου; Τα κόμματα σήμερα έχουν ένα μεγάλο και ισχυρό αντίπαλο κι αυτός είναι η τηλεόραση, αυτό το απέραντο εργοστάσιο σκουπιδιών. Όμως, δυστυχώς, αυτό δίνει τον τόνο της καθημερινότητας. Και ο πολίτης παγιδευμένος στη σαχλαμάρα, έχει καταντήσει να είναι ένας πολίτης, who knows more and more and more about less and less! Γιώργο Παπανδρέου, αυτός ο πολίτης το ξέρω ότι δεν σ' ενδιαφέρει. Τι κάνεις, λοιπόν, για να γνωρίζει ολοένα και περισότερα πράγματα;

Δεν έχουν αντιληφθεί ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται Μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν μπορεί ο Πρόεδρος να ασκεί πολεμική κατά των ΜΜΕ, τη στιγμή που το ίδιο το Κίνημα δεν έχει στη διάθεσή του ένα έντυπο ή ένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο! Μια φράση βάζουν στα κανάλια να λέει ο Ραγκούσης από κάποια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια γίνεται το έλα να δεις! Πάει, ξεχάστηκε αυτό που είπε ο Ραγκούσης ή δεν καταλάβαμε για ποιο ζήτημα μιλούσε. Δεν είναι δυνατό το μόρφωμα που έλεγα παραπάνω, ο Συνασπισμός, να συντηρεί δική του εφημερίδα, την "Αυγή", ή τα διάφορα γκρουπούσκουλα, και το ΠΑΣΟΚ να μη μπορεί ούτε ένα εβδομαδιαίο έντυπο να έχει στη διάθεσή του! Για να διαβάζουμε, βρε αδερφέ, ατόφια αυτά που λέει ο Πρόεδρος και τα στελέχη.

Το μέγα πολιτικό θέμα πρώτης γραμμής είναι αν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να εγγυηθεί τη στοιχειώδη διαβίωση των μεγάλων μαζών, αν μπορεί να εγγυηθεί την ηθική στην άσκηση της πολιτικής και στην κοινωνία, αν μπορεί να πατάξει τη διαφθορά, αν μπορεί να καθιερώσει θεσμούς αξιοκρατίας και διαφάνειας, αν μπορεί να αναδιαρθρώσει ριζικά το φορολογικό σύστημα, αν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ηρεμία των πολιτών, αν μπορεί να εγγυηθεί ότι έχει έτοιμες τις απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα του άνεργου, του συνταξιούχου, του βιοτέχνη, εκείνου που γυρίζει παράνομος στις λαϊκές αγορές και πουλάει την πραμάτεια του, του εκπαιδευτικού που θέλει έναν αξιοπρεπή μισθό, του καταστηματάρχη που δεν θέλει να κλείσει το μαγαζί του, των νέων που βγαίνουν από τα πανεπιστήμια και δεν ξέρουν τι να κάνουν διότι το σύστημα τους αποκλείει... Το ξέρω ότι θα μου δείξουν ίσως κάποια φυλλάδια κ.λπ. Απλώς θα πω ότι αν ένας συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο και δεν εκδοθεί, δεν είναι συγγραφέας, ή αν εκδοθεί και δεν διανεμηθεί, δεν βρει δηλαδή τον προορισμό του, τότε είναι σαν να μην το έγραψε. Εάν μιλήσετε με έναν τυχαίο Πασόκο συνταξιούχο για τη θέση του ΠΑΣΟΚ πάνω στα ζητήματα που τον αφορούν, θα σου απαντήσει ότι δεν ξέρει. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλους τους κλάδους.

Είμαι βέβαιος ότι διαβάζοντας κανείς αυτό εδώ το κείμενο, από το στρατηγείο της Χαριλάου Τρικούπη, θα εμποδιστεί να σκεφτεί καθαρά διότι θα τον συνεπάρει η κομματική πατριωτική μέθη και ως άλλος Δον Κιχώτης θα με δει όχι ως... ανεμόμυλο, αλλά ως έναν ακόμη εχθρό! Βλέπετε ότι ο αψίκορος κομματικός πατριωτισμός αλλά και ο δήθεν "παπανδρεϊσμός" αποτελεί ενδημικό φαινόμενο.

• ΥΓ. 1.-Αυτό κείμενο θα το στείλω και στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ (και όπου αλλού), μαζί και το βιογραφικό μου. Όχι για τίποτ' άλλο, αλλά για να μην το πετάξουν και να καταλάβουν ότι δεν ξύπνησα ένα πρωινό κι ενδιαφέρθηκα οψίμως για το μέλλον του Κινήματος.
• ΥΓ. 2.-Προσθέτω εκ των υστέρων αυτό το υστερόγραφο. Λοιπόν, αν έχετε όρεξη, πάτε να διαβάσετε αυτό: Ένας αναιδής διαχειρίζεται την ιστοσελίδα του Παπανδρέου…