Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Κι επειδή πολλοί θα νομίζουν ότι ο φανατισμός δεν μας αφήνει να δούμε παραπέρα, έχω να πω ότι εγώ προσωπικά ποτέ δεν δίστασα να μιλήσω ελεύθερα. Κι όσο ήμουνα διευθυντής στην ΕΞΟΡΜΗΣΗ ουδέποτε δέχθηκα εντολές! ΟΜΩΣ, θα αναδημοσιεύσω εδώ το τελευταίο κείμενο που απευθυνόταν εν είδει "ανοιχτής επιστολής" στον τότε πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη. Μπορεί να μην του δόθηκε η απαραίτητη προσοχή. Αν το διαβάσετε, θα διαπιστώσετε πόσο δραματικά επίκαιρο είναι και διαχρονικό. Εθίγη τότε το τεράστιο ζήτημα που δυστυχώς απασχολεί και τώρα το ΠΑΣΟΚ αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και έχει σχέση με τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, θίγονται και ζητήματα που και σήμερα βασανίζουν την κοινωνία μας, όπως είναι η διαφθορά κ.λπ.:
Ποια η μετεξέλιξη μετά το τέλος της “Εξόρμησης”
Πρόεδρε, το τέλος της “Ε” δεν μπορεί να είναι ένα βουβό και άδοξο τέλος. Ούτε να συμβολίζει το τέλος μιας εποχής, όταν το κόμμα το οποίο εκφράζει, μετεξελίσσεται και βρίσκεται μάλιστα στην κυβέρνηση. Γιατί κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε και η εφημερίδα του να μετεξελιχθεί, εάν μετά το τέλος της παλαιάς συλλογικότητας είχε πραγματικά εμφανιστεί μια «συλλογικότητα» άλλη... Η έκδοση περιοδικού δεν αποτελεί μετεξέλιξη, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.
Αντικειμενικά, το μηνιάτικο «περιοδικό» που θα βγει στη θέση της “Ε” είναι αδύνατον να καλύψει χρονικά και πρακτικά το σύνολο της ενημέρωσης, της σκέψης και των ιδεών, που έχει ανάγκη ο χώρος. Το ερώτημα που πλανάται, λοιπόν, είναι:
Με ποιο «μέσον» επικοινωνίας το ΠΑΣΟΚ θα περάσει και θα καλλιεργήσει μια άλλη αντίληψη για την πολιτική επικοινωνία από εκείνη της «διαπλοκής» των ιδιωτικών ΜΜΕ;
Μπροστά στο τέλος, η “Ε” έχοντας καταγράψει 23 χρόνια παρουσίας πλάι στο ΠΑΣΟΚ ως μέσον δημοσιογραφικής έκφρασης, έχει να ιστορήσει και να πει πολλά, όπως μπορεί να εκτιμήσει και το αντίκρισμα των επιλογών στην επικοινωνιακή πολιτική. Γιατί, στη μακρά της πορεία κατέχει ένα σημαντικό αρχείο «προσκηνίου» του ΠΑΣΟΚ, καθώς όλοι οι επιφανείς του ΠΑΣΟΚ, όσο και οι αφανείς, έχουν καταγράψει κατά καιρούς τις απόψεις τους σ’ αυτή την εφημερίδα και έχουν προβληθεί. Τα περισσότερα από αυτά τα πρόσωπα, πρωταγωνιστούν σήμερα ως αξιωματούχοι στην πολιτική σκηνή της χώρας. Έτσι, θα πρέπει να αναγνωρίσει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής ότι η αντανακλαστικότητα της απήχησης του πολιτικού λόγου της κομματικής ελίτ ήταν πάντοτε προφανής, τόσο σε περιόδους ανόδου, όσο και σε περιόδους παρακμής, που ζήσαμε λέγοντας μόνον «μισές αλήθειες». Το γεγονός ότι έφθασαν να πωλούν τα παραπολιτικά στις στήλες των εφημερίδων και όχι τα πολιτικά, είναι τουλάχιστον αντικείμενο έρευνας.
Η “Ε” δεν κατέπεσε κυκλοφοριακά ερήμην αυτού του λόγου, ή ερήμην της αποστροφής του κόσμου προς τα κομματικά και της χαμηλής πολιτικής αξιοπιστίας της προπαγανδιστικής «επικοινωνίας». Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει «άλλοθι» σήμερα για να εξοβελιστεί η ανάγκη για την πολιτική εφημερίδα, η ανάγκη για τη δημοσιογραφική έκφραση της συλλογικότητας.
ΠΡΟΕΔΡΕ, η αγωνία μας όπως αντιλαμβάνεσθε, δεν είναι για το οριστικό τέλος της “Ε”. Η αγωνία μας επικεντρώνεται στο γεγονός ότι καμιά άλλη εφημερίδα, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα πάρει τη θέση της “Ε”. Στο γεγονός ότι η επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ που αντικειμενικά θα έπρεπε να είναι ζεύξη του «είναι» και του «φαίνεσθαι», της μορφής και του περιεχομένου, μένει μετέωρη, πατώντας με το ένα πόδι μόνο στο «φαίνεσθαι». Στο γεγονός ότι η επικοινωνιακή πολιτική παραδίδεται άνευ όρων στα συμφέροντα και τις ορέξεις των ιδιωτικών ΜΜΕ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.
Το «άλλοθι» που λανσάρεται είναι ότι μπήκαμε στη «μετακομματική» εποχή και δεν χρειάζονται κομματικά έντυπα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπήκαμε και στην «μεταπολιτική» εποχή για να παραδοθούμε χωρίς αντιστάσεις και αντισώματα στους ανεξέλεγκτους όρους της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ενημέρωσης. Είναι πασιφανές ότι πολλοί αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ βολεύονται σ’ αυτό το καθεστώς της προσωποποίησης της πολιτικής και έχουν αναπτύξει ιδιαίτερες και προνομιακές σχέσεις με τα ιδιωτικά ΜΜΕ
Είναι πασιφανές το αδιαφανές της κρατικής διαφήμισης και με ποιους όρους διανέμεται... Και είναι πρόκληση το απυρόβλητο της καταγγελλόμενης, κατά τα άλλα, εκτεταμένης διαπλοκής από τους πολιτικούς αξιωματούχους. Έτσι, θα ήταν λίαν ενοχλητικό ένα «μέσον» μαζικής δημοσιότητας, σήμερα, που όχι μόνον θα διακήρυσσε τη «διαφάνεια» αλλά και θα την εννοούσε κιόλας. Και πρώτα απ’ όλα, για τη διαφάνεια πολλών μεγάλων ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ που καταπατούν τη νομιμότητα και χρωστούν τεράστια ποσά στο δημόσιο, χωρίς να έχουν ουσιαστικές συνέπειες, ενώ από την άλλη μεριά διαμορφώνουν κλίμα – κατασκευάζουν συναίνεση ή αντιπολίτευση κατά το δοκούν – και διαφεντεύουν με αυτό τον τρόπο το χώρο στα όρια εξουσίας και παραεξουσίας.
ΠΡΟΕΔΡΕ, είναι φανερό ότι πολλοί αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ, που εισηγήθηκαν και το κλείσιμο της “Ε”, δεν ανησυχούν γι’ αυτά τα φαινόμενα. Αφού ευτέλισαν πρώτα το περιεχόμενο του κομματικού λόγου που φιλοξενούσε η “Ε” στη φάση της παρακμιακής περιόδου, ως υπεύθυνοι γραμμής στη συνέχεια, είδαν συμφερότερο να συνάψουν προνομιακές σχέσεις, ο καθένας ξεχωριστά, με τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Και αφού την ευτέλισαν, θέλησαν να την πετάξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Φορώντας οι ίδιοι, αργά ή γρήγορα, τον εκσυγχρονιστικό μανδύα. Δεν σας λέει τίποτε, άραγε, ότι οι αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ, της παλαιάς και της νέας, που επί ένα χρόνο συζητούν για το «περιτύλιγμα» και το φαίνεσθαι του περιοδικού, χωρίς να γίνεται καμιά κουβέντα για το περιεχόμενο;
Και δεν προβληματίζει, άραγε, ότι οι υπαίτιοι της παρακμής του κομματικού λόγου, παρουσιάζονται τώρα ως «πρωταγωνιστές» της αναγέννησης;
ΠΡΟΕΔΡΕ, είναι αλήθεια ότι εσείς, με την έλευσή σας στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εγκαινιάσατε μια νέα ορολογία για την ενημέρωση και πληροφόρηση της κοινής γνώμης – πέρα από την προπαγάνδα και την πολιτική διαφήμιση – τον όρο της «επικοινωνιακής πολιτικής».
Και συνδέσατε αυτή την έννοια με τη δημιουργία συναίνεσης για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, τη συνδέσατε με τον εκσυγχρονισμό. Την ειλικρινή σχέση με την πραγματικότητα. Την θέσατε ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της κοινωνίας με πρώτο και βασικό στοιχείο την αξιοπιστία. Και πράγματι, το ΠΑΣΟΚ σήμερα και η κυβέρνησή του, απολαμβάνει υψηλή αξιοπιστία μέχρι το συλλογικό επίπεδο της ΚΕ. Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα διαφοροποιούνται - δεν υπάρχει συλλογική έκφραση. Υπάρχουν «αξιωματούχοι» του ΠΑΣΟΚ που διαχέονται σε όλη τη χώρα
Και είναι εμφανείς οι προσωπικές πολιτικές. Συνεχίζεται η νομή της εξουσίας. Έτσι, προς τα κάτω, το όλον του ΠΑΣΟΚ, στις νομαρχίες και στις νομαρχιακές επιτροπές, απαρτίζεται από «μικροϊδιοκτήτες» του κόμματος με ανάλογη συμπεριφορά και σκοπιμότητες. Εκεί, η νέα «επικοινωνιακή πολιτική» δεν βρίσκει αποδέκτες, δεν έχει καμιά απήχηση. Όσες απόπειρες έγιναν, έπεσαν στο κενό. Γιατί η «νομενκλατούρα» των μεσαίων στελεχών παραμένει η ίδια με την παλιά και το μόνο που άλλαξε είναι ότι φόρεσε πολύ εύκολα τον «εκσυγχρονιστικό μανδύα».
Εδώ, φαίνεται και η ελλειπτικότητα της νέας επικοινωνιακής πολιτικής, ότι δηλαδή στερείται σχετικής επεξεργασίας. Εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα ενδοεπικοινωνίας και η ανάγκη του επικοινωνιακού «μέσου» για τα ίδια τα μέλη του κόμματος στο βαθμό που προτάσσεται ο νέος πολιτικός πολιτισμός.
Η εγκατάλειψη της “Ε” στο προηγούμενο διάστημα και η «εχθρική» στάση ορισμένων στελεχών του κεντρικού μηχανισμού έχει κοστίσει ήδη στην ενδοεπικοινωνία. Γιατί, χωρίς επικοινωνιακό «μέσον», ο χώρος στερήθηκε ένα αναντικατάστατο «μέσον» εσωτερικού διαλόγου, ένα εργαλείο πολιτικής παιδείας. Ή μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε από τα ιδιωτικά ΜΜΕ να συμβάλουν στα θέματα πολιτικής παιδείας και του νέου πολιτικού πολιτισμού για το ΠΑΣΟΚ;
Η “Ε”, παρότι «τελειωμένη» πριν την ώρα της, παρουσίασε, με όποιον τρόπο μπορούσε, το υλικό από τον ΟΠΕΚ και το ΙΣΤΑΜΕ και τουλάχιστον 1.000 στελέχη σε όλη τη χώρα είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν και να μελετήσουν αυτό το υλικό, το οποίο ήταν όντως επιμορφωτικό. Δοκιμάστηκαν, βέβαια, κι άλλοι τρόποι από το γραφείο επιμόρφωσης του ΠΑΣΟΚ. Στάλθηκαν 50.000 επιστολές με ερωτηματολόγια προς τα μέλη σε όλη την Ελλάδα και απάντησαν, τελικά, μόνον 150!
Και η ειρωνεία είναι ότι οι εμπνευστές και οι υπεύθυνοι αυτής της αποτυχημένης επιμορφωτικής και ενημερωτικής λειτουργίας είχαν βαρύνουσα γνώμη για το κλείσιμο της “Ε”, διότι είναι εκ των συμβούλων της επικοινωνιακής πολιτικής. Αντίθετα, ο διευθυντής αυτής της ιστορικής εφημερίδας δεν εκλήθη ποτέ να πει τη γνώμη του, έστω για τους τύπους της δεοντολογίας. Κατά τ’ άλλα, Πρόεδρε, μπορούμε να μιλούμε για τη νέα συλλογικότητα.
ΠΡΟΕΔΡΕ, το μεγάλο «έλλειμμα επικοινωνίας» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συχνά σας απασχολεί, δεν βρίσκεται στο «φαίνεσθαι» αλλά στο «είναι», στην ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής και στα διάφορα επίπεδα που αυτή ασκείται.
Όπου η κυβέρνηση πήρε μεγάλες πρωτοβουλίες για μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. στην παιδεία και στο πρόγραμμα «Καποδίστριας», παρά τις όποιες αντιδράσεις, βγήκε τελικά, επικοινωνιακά, κερδισμένη. Εξασφάλισε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την κοινωνική συναίνεση.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι και τόσο τεχνικό στην παρουσίαση του κυβερνητικού έργου, όσο συνήθως εμφανίζεται, για έναν απλούστατο λόγο: Όπου υπάρχει εξουσία, μαζεύονται από μόνοι τους οι διάφοροι τεχνικοί και τεχνοκράτες και στην προκειμένη περίπτωση οι «επικοινωνιολόγοι» διαφημιστές. «Όπου γάμος και χαρά», δηλαδή. Μάλιστα, εάν ερευνήσετε καλά το κόμμα και την κυβέρνηση θα δείτε ότι πάρα πολλοί «διαφημιστές» έχουν στελεχώσει διάφορες επιτροπές και τομείς για να... προσφέρουν τις υπηρεσίες τους! Μολαταύτα, τα φώτα τους δεν επαρκούν για να φωτίσουν πολιτικές και πρωτοβουλίες που δεν υπάρχουν... Και δεν υπάρχουν πολιτικές και «μέσα» να παρουσιάζουν θέματα διαφάνειας στη διαχείριση δημοσίου χρήματος...
Διαρκώς νόμοι προστίθενται πάνω στους νόμους, αλλά η Ελλάδα της μίζας και της αρπαχτής, όπως εσείς ο ίδιος είχατε καταγγείλει στο συνέδριο, μένει το ίδιο ανέπαφη και στο απυρόβλητο. Οι νόμοι στο οικονομικό πεδίο, συνεχίζουν να εφαρμόζονται συνήθως για τους φτωχούς και δυστυχισμένους, ενώ οι εκκρεμότητες για τους μεγάλους τακτοποιούνται, ως γνωστόν, με άλλο τρόπο. Οι μεγαλο-οφειλέτες του δημοσίου και μεταξύ αυτών και ορισμένοι μεγαλο-καναλάρχες, απολαμβάνουν σχετική ασυλία, αντίθετα, οι «μικροί» αντιμετωπίζουν άμεσα τις συνέπειες του νόμου.
Η παραεξουσία και η παραοικονομία έχουν δικιά τους ανεξέλεγκτη κυβέρνηση και το κράτος σε πολλές περιπτώσεις παρακολουθεί θεατής. Το φαινόμενο έχει επεκταθεί και στην περιφέρεια
Σε πολλές περιπτώσεις το κράτος και η οικονομία λειτουργεί χωρίς κεντρικό έλεγχο. Όταν αυτό το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης δεν απασχολεί, όταν η διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς, όταν για όλα αυτά τα θέματα δεν υπάρχει επικοινωνιακή πολιτική που να τα καταδεικνύει...
Τότε πώς μπορούμε να περιμένουμε ευρύτερη κοινωνική συναίνεση; Γιατί να συγκινηθούν οι πολίτες για την πολιτική; Καλή είναι η οικονομική σύγκλιση με την Ε.Ε., καλή η «Κεντροαριστερά», καλοί και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά υπάρχει η διαφθορά και η κοινωνική αδικία για την οποία δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα.
Μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας είναι και το περίφημο πακέτο Ντελόρ. Μεγάλες δαπάνες δισεκατομμυρίων δίνονται για τη δημοσιότητά του, αλλά αυτή η «δημοσιότητα» δεν λέει τίποτε περισσότερο στους πολίτες από αυτό που ήδη γνωρίζουν: απλώς την ύπαρξή του! Τα υπόλοιπα κοινοποιούνται με μια ειδική γλώσσα «καθαρεύουσα», τα ξέρουν μόνο οι επιτήδειοι κρατικοί υπάλληλοι. Οι σύμβουλοι διαχείρισης και άλλοι διαμεσολαβητές...
Κατά τα άλλα, το κύκλωμα διαφήμισης ΜΜΕ και προμηθευτών του δημοσίου καλά κρατεί... Η κομματική νομενκλατούρα ανά την επικράτεια έχει άριστες σχέσεις μαζί του κι εσείς, κ. Σημίτη, κι εμείς εδώ στην “Ε”, περιμένουμε με «ερασιτέχνες» να κάνουμε επικοινωνιακή πολιτική και να κάνουμε σύμμαχό μας την ενεργοποιημένη κοινωνία. Με ποια «μέσα»; Με τι είδους κόμμα;
ΠΡΟΕΔΡΕ, γνωρίζουμε το μακροπρόθεσμο της στρατηγικής σας, όπως την έχει ήδη αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία. Την «επανίδρυση» του κόμματος, τη «νέα συλλογικότητα» με στόχο την κοινωνία των πολιτών, της αξιοκρατίας, της χρηστής διαχείρισης και των δικτύων αλληλεγγύης. Γι αυτό και σας ανταμείβει ως ηγέτη με ενισχυμένη αξιοπιστία... Αλλά, είναι επίσης εμφανές ότι η πολιτική σας και οι προθέσεις δεν βρίσκουν ανάλογη στάση από τη «συνομοσπονδία» των μικροϊδιοκτητών του κόμματος, από τους μηχανισμούς και την κομματική ελίτ.
Έτσι, το άνοιγμα που επιχειρείται προς την κοινωνία δεν έχει την προωθητική δύναμη που χρειάζεται, δίχως μια ηθική εκστρατεία κατά της διαφθοράς και των νέο-πελατειακών σχέσεων που διαπλέκονται μεταξύ κόμματος και κράτους.
Η ελλειπτικότητα της επικοινωνιακής πολιτικής πηγάζει ακριβώς από την ελλειπτικότητα δραστικών εγχειρημάτων κοινωνικού εκσυγχρονισμού. Και τούτο πηγάζει από το τρομακτικό έλλειμμα διαφάνειας στις λειτουργίες του κράτους. Είναι εντυπωσιακό πως μέσα από τον καταιγισμό της πληροφόρησης χάνεται το ουσιώδες και η αλήθεια των πραγμάτων. Και προς αυτή την κατεύθυνση ελάχιστη πρόοδος έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα το γεγονός ότι δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι κυβερνήτες, βολεύει ως ηθικόν άλλοθι της αδιαφάνειας. Δεν έχουμε που δεν έχουμε αντιστάσεις και αντισώματα στο σώμα της διατεταγμένης και διαπλεκόμενης ενημέρωσης. Δεν έχουμε καν θεσμούς κοινωνικού ελέγχου (οργανώσεις πολιτών και καταναλωτών) και καταλήγουμε να κλείσουμε και το μοναδικό έντυπο της κομματικής συλλογικότητας που θα μπορούσε να εκφράσει μηνύματα ηθικής εκστρατείας.
Και το ερώτημα παραμένει: πού είναι η «νέα συλλογικότητα», πού βρίσκεται η ηθική δεσμευτικότητα;
Ξέρετε ότι ο μεγάλος Αμερικανός διανοητής και επικοινωνιολόγος Νόαμ Τσόμσκι λέει κάτι που από πρώτη άποψη φαίνεται διαστροφικό: Προσωπικά –λέει– προτιμώ τους διεφθαρμένος κυβερνήτες σε μια δημοκρατική κατά τα άλλα πολιτεία διότι, πιεζόμενοι και απολογούμενοι οι ίδιοι αισθάνονται διαρκώς την ανάγκη να κάνουν και κάτι κατά της διαφθοράς που απλώνεται στο κράτος και στην κοινωνία για να ελαφρύνουν τη δική τους θέση έναντι της κοινής γνώμης.
Αντιθέτως, πολλοί ηθικά άμεμπτοι κυβερνήτες που δεν τους αγγίζει τίποτε, από το βόρβορο της διαφθοράς και των διαπλεκομένων, ζουν στη γαλήνη της δικής τους καθαρότητας, αλλά δεν κάνουν και τίποτε για να απαλλάξουν την κοινωνία από τα φαινόμενα διαφθοράς, δημιουργώντας έτσι «το ηθικόν άλλοθι του συστήματος». Δεν γνωρίζουμε εάν είναι σωστό να υιοθετήσει κανείς μια τέτοια άποψη, αλλά είναι σίγουρα μια καλή επισήμανση του φαινομένου και των κινδύνων, οι καλές προθέσεις να μείνουν μόνον προθέσεις όταν δεν υπάρχουν και δραστικά μέτρα κατά της παραεξουσίας και της διαφθοράς.
ΠΡΟΕΔΡΕ, η διεύθυνση αυτής της εφημερίδας αναγνωρίζει με ευγνωμοσύνη, θα λέγαμε, τις προσπάθειές σας για τον κοινωνικό διάλογο, για μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση στο πλαίσιο των οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Για την ελευθερία της έκφρασης που φθάνει στα όρια της αμφισβήτησης και της αμφιβολίας. Αυτά τα στοιχεία της εφαρμοσμένης πολιτικής σας εισάγουν πράγματι σε ένα νέο πολιτικό πολιτισμό. Τούτο μας επιτρέπει, μάλιστα, να κάνουμε και τις παραπάνω επισημάνσεις αυτού του εντύπου.
  • ΥΓ.: Όποιος έχει όρεξη και διάθεση, κουβεντιάζουμε!

6 σχόλια:

blogger είπε...

Θλίβομαι γιατί αυτή η επιστολή αποδείχτηκε προφητική...

Στέλιος είπε...

Το κυριότερο είναι ότι από τότε το πασόκ δεν έχει δικό του τύπο να το στηρίξει. Αυτή τη στιγμή τα ΝΕΑ αποσιωπούν κάθε δραστηριότητα του Προέδρου και ΔΕΝ τον προβάλλουν στην 1η σελίδα. Για το ΒΗΜΑ δεν το συζητάμε. Εμεινε, αραιά και πού, η Ελευθεροτυπία να προβάλλει τον Πρόεδρο.

NdN είπε...

Καλημέρα σύντροφε Νίκο,

Δυστυχώς ανεβάζεις post κάθε μέρα οπότε δεν πρόλαβα να σχολιάσω στο ανάλογο post, θα το κάνω ωστόσο συνολικά σήμερα.

Αρχικά ο ΡΗΓΑΣ είχε άδικο σε πάρα πολλά και θα μπορούσε να τον αποστομώσεις με πολιτικά επιχειρήματα πάρα πολύ εύκολα.

Για παράδειγμα οι διαγραφές των στελεχών που μιλάει γίνανε πάντοτε στα πλαίσια των αρχών του Κινήματος. Η διαφορετική άποψη είχε, έχει και θα έχει πάντα θέση μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Η διπλοπροσωπία όχι. Οι πρώην «σύντροφοι» που έθεσαν εαυτόν εκτός Κινήματος λειτούργησαν με γνώμονα την απορύθμιση του ΠΑΣΟΚ και γι αυτό έφυγαν. Αν έχει κάποια συγκεκριμένη περίπτωση ο ΡΗΓΑΣ να μας θυμίσει ας το κάνει και το συζητάμε και επί προσωπικού.

Το καπέλωμα είναι δουλειά αυτών που ψήφισαν κατά της κατάληψης του Πολυτεχνείου και της Νομικής το 1973 και υπέρ της παραπομπής του Αντρέα το 89. Αυτών που κάνουν ξεχωριστές πορείες για να μετρήσουν τον κόσμο τους.

Την απλή αναλογική άλλος την υποσχέθηκε και δώσανε τα ανταλλάγματα τους. Μάλλον μας μπερδεύουν.

Για την εκκλησία απλά θα πω ότι οι σχέσεις κράτους-εκκλησίας δεν είναι θέατρο για να το παρακολουθήσεις από έξω. Έτσι εξάλλου δεν έκαναν στην σύγκρουση Σημίτη Χριστόδουλου?

Όσο για ο Τσοβόλα δώστα όλα, είχε τόση σχέση, όσα και τα παιδιά των 400 ευρώ που πηγαίνουν στις ομιλίες του Αλαβάνου.

Την οικουμενική κυβέρνηση την θυμάμαι, θα μου πεις όμως τι πήρατε ή μάλλον πόσα πήρατε για την παραπομπή του Αντρέα?

Την σύγκριση του συνεργάτη του Μητσοτάκη με τον Αντρέα, αρνούμαι να την ακολουθήσω. Είναι απλά ντροπή.

Θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά δεν είναι σωστό να αφήνεις 100 γραμμές σχόλιο.

Από εκεί και πέρα πρέπει να πω ότι η αντίδραση σου είναι επιεικώς απαράδεκτη. Το ιντερνετ έχει κανόνες. Και ιδιαίτερα το blogging! Τους επισκέπτες σου είτε τους αγνοείς και δεν απαντάς καθόλου (προκειμένου να μην ξαναπεράσουν), είτε τους συμπεριφέρεσαι με σεβασμό. Εκφράσεις … «Άντε γεια» και «μας έκανες τα μούτρα κρέας» είναι για το γήπεδο. Επίσης στο δεύτερο κομμάτι παραέχασες την ψυχραιμία σου. Η ανωνυμία στα blog είναι σχεδόν επιβεβλημένη για λόγους που αδυνατώ να σου εξηγήσω σε ένα σχόλιο. Στα blog κάνουμε την τρέλα μας. Βγάζουμε τα απωθημένα μας. Μην μεγαλοποιείς την δύναμη των blogs.

Θα έγραφα κι άλλα αλλά είναι αργά! Καλό βράδυ σύντροφε και καλό αγώνα!

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Αγαπητέ NdN, δεν έχω λόγους να μη θεωρώ πως ό,τι γράφεις είναι καλοπροαίρετο. Αλλά, σχεδόν το ίδιο ύφος που καταγγέλλεις έχει νομίζω και η δική σου παρέμβαση. Για το αν η συμπεριφορά μου είναι «επιεικώς απαράδεκτη» και χωρίς… σεβασμό, καλύτερα θα ήταν να «ξεφυλλίσεις» τις σελίδες των μπλογκ που διαχειρίζομαι για να με μάθεις. Μου φαίνεται αδιανόητο να βρίσκομαι υπό κατηγορία επειδή χρησιμοποίησα «επιλήψιμες» εκφράσεις…
Όμως θέλω να πω ότι η ελευθερία δεν έχει καμιά σχέση με την ασυδοσία. Ο νεαρός «ΡΗΓΑΣ» [Ρήγας ή Ρηγάς] επειδή ήθελε να κάνει ένα μάθημα «πολιτικής» αναγκάστηκα να ανεβάσω ένα κείμενο «ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» και στη συνέχεια ένα άλλο «ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!». Σ’ αυτού του είδους το blogging δεν μπορείς να συμμετέχεις «ανώνυμα». Εξάλλου, ο «ανώνυμος» ΡΗΓΑΣ μίλησε για τα πάντα αλλά «ξέχασε» να μιλήσει για το ΒΡΩΜΙΚΟ ’89 που αποτελεί μια από πιο μαύρες σελίδες της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας…
Το λάθος, κατά τη γνώμη μου, του ΠΑΣΟΚ (δηλαδή των στελεχών που το διαχειρίζονται), τα τελευταία χρόνια, είναι ότι αναγκάζεται να «παίζει» (κι ας μην σου αρέσουν αυτές οι εκφράσεις που λες ότι είναι για το… γήπεδο!) στο «γήπεδο» που του ορίζουν οι άλλοι – είτε πολιτικοί αντίπαλοι είναι είτε «τηλεοπτικοί» δημοσιογράφοι (που συνήθως ασκούν διατεταγμένη δημοσιογραφία). Συνεπώς, σε έναν κακοπροαίρετο που δήθεν φοράει την τήβεννο του ευπρεπούς δεν μπορώ να απολογούμαι. Χρόνια τώρα στο ΠΑΣΟΚ, κάνουμε αυτή τη δουλειά. Μας παρασέρνουν εκεί που θέλουν: το ΚΚΕ, ο Συνασπισμός, η Νέα Δημοκρατία, το ΛΑΟΣ τώρα… όλοι έχουν τη δική τους ατζέντα. Δεν μπορεί να βγαίνει στο προσκήνιο το ΠΑΣΟΚ για ν’ απαντάει συνεχώς στην ατζέντα των άλλων. Το ρυθμό του βηματισμού μας θα τον δώσουμε εμείς κι όχι οι άλλοι! Κι ακόμη, δεν ανέχομαι να βάζουν στην ίδια ζυγαριά το ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία. Αυτή η λογική του οδοστρωτήρα, που εξομοιώνει το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, είναι που με εξοργίζει.
Κατά τ’ άλλα, εγώ δεν αναλώνομαι στο blogging εκείνων που ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις ή αστειάκια και σαχλαμαρίτσες. Υπάρχουν εκατοντάδες νέοι που τη «βρίσκουν» με αυτό τον τρόπο και κλασαυχενίζονται ότι «επικοινωνούν»! Με γεια τους με χαρά τους! Το μέσο αυτό (το internet) που μας παρέχει η τεχνολογία παράγει κατά μάζες «κατενθουσιασμένους» σκλάβους.
Εγώ νιώθω ελεύθερος που έχω ένα «βήμα» για να γράφω όσα δεν μπορώ να γράψω πλέον σε μια εφημερίδα, αφού δεν είμαι μάχιμος δημοσιογράφος. Άλλωστε, ας μην κρυβόμαστε: στις σημερινές εφημερίδες «ελεύθεροι» είναι οι δημοσιογράφοι που έχουν την ευθύνη των φαρμακείων – κι αυτά, τους τα δίνει έτοιμα ο σύλλογος των φαρμακοποιών.
Λυπάμαι γιατί αναγκάστηκαν να «απολογηθώ» (κάτι που έχω κάνει στο παρελθόν όταν βρέθηκα κατηγορούμενος σε αίθουσες δικαστηρίων…).
ΥΓ. 1.- Έχω την αμυδρά εντύπωση ότι μάλλον τα σχόλιά μου διαβάζεις και όχι τα κείμενά μου…
ΥΓ. 2.- Το γεγονός ότι ανεβάζω «post κάθε μέρα», είναι και αυτό μια ένδειξη ότι θέλω να συζητώ. Η διαλεκτική προϋποθέτει καθαρές θέσεις. Άνοιξα μπλογκ και διατυπώνω τις σκέψεις και θέσεις μου. Ο ψευδώνυμος ΡΗΓΑΣ ας φροντίσει να ανοίξει κι αυτός ένα μπλογκ κι ας γράφει ό,τι θέλει. Και να κολλάει στο ΠΑΣΟΚ χαρακτηρισμούς για σταλινισμούς, Ουγκάντες, νταβατζήδες κ.λπ. Αυτοαναιρείται γιατί στην αρχή του σχολίου του σημειώνει ότι δεν χρησιμοποίησε «προσβλητικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς». Όταν το ’89 μιλούσαν για τους «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» εννοούσαν τους πάντες κι όχι μονάχα τον ηγέτη…
Αρκετά. Εκτιμώ την παρέμβασή σου, αλλά δεν σου κρύβω ότι με ενόχλησε.

NdN είπε...

Σύντροφε Νίκο,

Φυσικά και ότι γράφω είναι καλοπροαίρετο και αυτό γιατί ο χρόνος μου στο Λονδίνο είναι υπερπολύτιμος και φροντίζω να τον περνάω με ανθρώπους που εκτιμώ μέσα ή έξω από το net.

Παρόλα αυτά δεν είχα ήθελα να παρεξηγηθεί το ύφος μου. Σου παρέθεσα τις δύο εκφράσεις που πιστεύω ότι μπορούσες να αποφύγεις. Όπως εσύ μας δίνει υλικό, γνώσεις και επιχειρήματα θεώρησα υποχρέωση μου να σου γράψω κάποιες συμβουλές διαχείρισης των επισκεπτών μας. Ο λόγος που το έκανα είναι ότι έχω βάσιμες υποψίες ότι τα blogs δεν τα ανακάλυψες μόνος σου αλλά τα παρακολούθησες και συμμετείχες αργότερα. Και αυτό λόγω ηλικίας κατά βάση. Ο καθένας στο γήπεδο του είναι ειδικότερος. Επαναλαμβάνω ότι οι παρατηρήσεις μου ήταν καθαρά συμβουλευτικές απέναντι σε έναν σύντροφο με τον οποίο δίνω έναν κοινό αγώνα. Δεν σου ζήτησα να απολογηθείς. Εξάλλου το νόημα των blogs είναι ότι είναι προσωπικά και ο καθένας μας ότι πιστεύει, γράφει.

Ο Ρήγας είχε άδικο. Καλά έκανες και του απάντησες. Τις εκφράσεις γηπέδου ζήτησα να αποφύγεις.
Το ΒΡΩΜΙΚΟ ’89 που αποτελεί μια από την ΠΙΟ μαύρη σελίδα της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας …δεν περίμενα τον ρήγα να απαντήσει, αλλά δεν με απασχολεί.

Φαίνεται ωστόσο ότι εσύ δεν με διάβασες καθόλου (και καλά κάνεις). Αυτό που λες για τις απολογίες κάθε είδους του ΠΑΣΟΚ το έχω επισημάνει πολλάκις. Έχω ανεβάσει 17 άρθρα, τα 16 για το ΠΑΣΟΚ. Το τελευταίο είναι μόνο εκτός κλίματος. Ισως αν διαβάσεις το πρωτοτελευταίο για την σχέση του ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ να βρεις πολλά σημεία που να συμφωνείς.

Κατά τ’ άλλα, το σε ποια κατηγορία blogger ανήκεις είναι ολοφάνερο. Στο τι χρησιμεύει το ιντερνετ και στο τι παράγει έχει διαφορετική άποψη η οποία δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί εδώ. Ίσως κάποια άλλη φορά
Διαβάζω όλα τα πολιτικά σου κείμενα και αρκετά στο blog Nikos-lagadinos. Μια που ανέφερες ξανά τον Ρήγα θα πω ότι γενικά αποφεύγω να συζητάω με άτομα που δεν διατηρούν δικό τους ιστολόγιο.

Όσο για την παρέμβαση μου, θα αρκεστώ να πω ότι οι φίλοι (προσωπικοί και ιντερνετικοί) δεν ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, αλλά επισημαίνουν λάθη.

Την καλήμέρα μου!

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Αγαπητέ NdN, πραγματικά δεν έχω λόγους ν' αντιδικώ μαζί σου - αφού εν πολλοίς είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Ωστόσο, ως μεγαλύτερος (και περισσότερο... φορτισμένος) έχω νομίζω καμιά φορά το δικαίωμα να αντιδρώ έτσι όπως αντέδρασα. Ας με συγχωρέσεις. Θα τα ξαναπούμε. Με το καλό να έρθεις στους δικούς σου (21 Δεκ. διάβασα ότι θα έρθεις) οπότε θα έχεις την ευκαιρία να φας όση φέτα θέλεις! Φιλικά, Ν.λ.