ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ!

Κι ο χιμπαντζής το κατάλαβε. Είμαστε στο σωστό δρόμο και είναι έτοιμος κι αυτός να συγκρουστεί με τη διαφθορά...

Ο Καραμανλής στο μήνυμά του αναφέρθηκε στα θετικά αποτελέσματα της χρονιάς που φεύγει την οικονομία, σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο σωστό δρόμο» αναβαθμίζοντας το κύρος και το διεθνή της ρόλο. Έδωσε έμφαση στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, τονίζοντας:

«Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007 μάς δώσατε σαφή εντολή: Να συνεχιστούν οι αλλαγές, να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις. Η εντολή σας είναι για μένα δέσμευση. Δύναμη και στήριγμά μου είναι η εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Για μια ακόμη φορά σήμερα σας διαβεβαιώνω ότι αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης είμαι αποφασισμένος να τη διαφυλάξω. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να ρίχνει σκιές στη συμφωνία τιμής που συνυπογράψαμε. Είμαι και είμαστε σε διαρκή σύγκρουση με τα φαινόμενα της διαφθοράς».

Ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να συγκρουστεί με τη διαφθορά!

Δηλαδή, τόσο χοντρόπετσος είναι ο Καραμανλής; Δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν διαβάζει, δεν καταλαβαίνει; Τίποτε δεν τον αγγίζει; Ο λόγος του είναι μνημείο υποκρισίας! Ο άνθρωπος κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό. Μίλησε σα να μη συμβαίνει τίποτε. Εδώ και δέκα περίπου μέρες η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από μια υπόθεση που υπονομεύει τα θεμέλια της ηθικής, αλλά και των θεσμών που οικοδομούν ένα κράτος δικαίου. Ο Καραμανλής λέει ότι είναι σε "διαρκή σύγκρουση με τα φαινόμενα της διαφθοράς". Να το δεχτούμε. Ποιοι είναι οι φορείς της διαφθοράς τα τελευταία πέντε χρόνια; ΟΛΟΙ είναι στελέχη της Νέας Δημοκρατίας! Ποιος τους διόρισε σε διάφορες κρατικές και κυβερνητικές θέσεις; Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός είναι σε σύγκρουση με τον εαυτό του και τις αποφάσεις του! Και παίρνει στο λαιμό του και κάποιους ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση ίσως να μην "λύγιζαν". Αλλά, ή Δεξιά είναι Δεξιά και δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Ο ελληνικός λαός όμως πότε θα τους καταλάβει;

Εδώ που τα λέμε, η κυβέρνηση αυτή είναι κυβέρνηση μειοψηφίας. Στην πρόσφατη δημοσκόπηση (που δημοσιεύτηκε στο Έθνος) το ποσοστό της είναι μόλις 33,2%! Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Καραμανλή είναι μια θλιβερή μειοψηφία...

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΛΕΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΕ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ!

Μια αποκλειστική φωτογραφία μου έστειλε ο Θοδωρής Μακρής. Μια δφωτογραφία επίκαιρη, αλλά αποκαλυπτική. Απολαύστε την!

Η αστυνομία λέει τα κάλαντα σε κουκουλοφόρους !!!

.

ΣΕ ΛΙΓΟ, ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ!

Η χρονιά των μικρών... [Π. Τσούτσιας, Έθνος της Κυριακής, 29/12/2007]. 4,9% της δύναμής τους έχουν χάσει από τον Οκτώβριο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με το δεύτερο να φυλλορροεί προς τον ΣΥΝ. Ενισχυμένοι ΚΚΕ και ΛΑ.ΟΣ. Ο αέρας της νέας χρονιάς φουσκώνει τα πανιά των «μικρών» κομμάτων, καθώς μέσα σε δύο μόλις μήνες τα δυο μεγάλα κόμματα χάνουν ψηφοφόρους τόσο προς τα δεξιά τους όσο και προς τα αριστερά τους. Μέσα σε ένα δίμηνο η κυβερνώσα παράταξη αλλά και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χάνουν περίπου 2,5 ποσοστιαίες μονάδες, το οποίο είναι ένα σαφές δείγμα των διαθέσεων και απόψεων που εκφράζει η κοινή γνώμη για την πολιτική των δυο μεγάλων κομμάτων. Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης της MARC για το «Εθνος της Κυριακής», στην πρόθεση ψήφου - εάν είχαμε σήμερα εκλογές- φαίνεται ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνουν μαζί μόλις το 63,3%, αποτυπώνοντας έτσι την υποχώρηση του δικομματισμού στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία. Η μέτρηση καταγράφει χαμηλά εκλογικά ποσοστά για τη ΝΔ (33,2%) και το ΠΑΣΟΚ (30,1%) ενώ αντίθετα αυξημένα είναι τα ποσοστά για το ΚΚΕ (8,2%), τον ΣΥΡΙΖΑ (6,8%) και το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη (3,7%) σε σχέση πάντα με την μέτρηση της ίδιας εταιρείας τον μήνα Οκτώβριο του 2007. Ταυτόχρονα τα ευρήματα δείχνουν έντονη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ για την αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος. Οπως είναι σαφές η έντονη και σκληρή προεκλογική αντιπαράθεση για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ άφησε πολλές πληγές ανοικτές, και το ερώτημα είναι εάν και πώς θα «κλείσουν» σύντομα.

Για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση αποτυπώνεται στην έρευνα της MARC μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κλίνουν προς τα αριστερά και πιο συγκεκριμένα προς τον Συνασπισμό (ενώ αντίθετα προς τη ΝΔ στρέφεται μόλις το 1,3%). Μόλις τρεισήμισι μήνες μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου το ΠΑΣΟΚ «χάνει» το 6,1% των ψηφοφόρων του, το οποίο στρέφεται προς τον ΣΥΝ αλλά και το 1,9% προς το ΚΚΕ. Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι σε σχέση με τη μέτρηση της εταιρείας MARC - Οκτώβριος 2007- ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τη δύναμή του κατά 2,7 ποσοστιαίες μονάδες και το ΚΚΕ 1,2%. Σημειώνεται ότι σχεδόν έξι στους δέκα ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ζητούν συνεργασία με άλλο κόμμα ενώ την ίδια θέση εκφράζει ένας στους δύο ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ευρήματα της δημοσκόπησης της εταιρείας MARC αποτυπώνουν ή «φωτογραφίζουν» μια ιδιαίτερα αρνητική εικόνα τόσο για τη ΝΔ όσο και για το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο το καμπανάκι χτυπά κυρίως προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο - σε μια ιδιαίτερη αρνητική πολιτική συγκυρία για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- όχι μόνο δεν κερδίζει αλλά χάνει και «δικούς του» ψηφοφόρους...

ΣΧΟΛΙΟ:

Το σχόλιό μου είναι ό,τι λέει ο τίτλος αυτού του σημειώματος: "Σε λίγο θα τρώμε τη σκόνη του Τσίπρα"!

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Είναι στιγμές που νιώθω ότι εκεί στο ΠΑΣΟΚ κοιμούνται! Ναι, κοιμούνται. Ηθελημένα. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με την παράταξη. Η προσωπική πολιτική τους επιβίωση είναι το μόνο τους απασχολεί. Αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου έχω την εντύπωση ότι είναι περικυκλωμένος και δεν μπορεί να ανασάνει. Αλλά όταν δεν μπορείς ν' ανασάνεις δίνεις ένα σάλτο και βγαίνεις στον καθαρό αέρα. Κι ο Γιώργος δεν πιστεύω ότι πρόκειται να κάνει αυτό το σάλτο.

Είναι δυνατόν σήμερα να έχουμε Γραμματέα κι αυτός να μην ακούγεται; Έχει καταντήσει το πρότυπο του ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ. Όταν δεν έχει κανείς να προσφέρει κάτι περισσότερο, όταν έχει μπαφιάσει από πολιτική και... ΠΑΣΟΚ, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει! Δεν θα παραθέσω κι άλλα ονόματα ανθρώπων που βρίσκονται γύρω-γύρω από τον Παπανδρέου και κρατούν και θέσεις στο λεγόμενο κομματικό κατεστημένο, χωρίς να σημαίνει ότι τους φοβάμαι. Κι αν παραθέσω ονόματα, ο Παπανδρέου, θα λάβει τα μέτρα του; Άλλωστε, λίγο-πολύ, έχουν γραφτεί στον Τύπο. Φοβάμαι πως δεν τα διαβάσει ποτέ αυτά που γράφω. Κι έχω γράψει αρκετά κείμενα, κι έχω στείλει και στις ιστοσελίδες του ΠΑΣΟΚ. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Τα κείμενά μου είναι στα μπλογκ που διαχειρίζομαι. Τα είδε κανείς από τον μηχανισμό του Παπανδρέου, τους άρεσαν, δεν τους άρεσαν, βοηθάνε ή βλάφτουν, αποτελούν "βήμα" για να πολλαπλασιαστούν οι φωνές μας; Ποιο internet και ποια ηλεκτρονική εποχή, αγαπητέ Γιώργο;

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ προσωπικά κάτι από το ΠΑΣΟΚ. Χόρτασα. Με φωνάζουν στη χάση και στη φέξη οι σύντροφοι από τους Αμπελοκήπους όταν πρόκειται να μιλήσει κάποιος βουλευτής ή τώρα για να κόψουμε την πίτα (μάλλον μέσα στον Ιανουάριο) κι αυτή είναι η συμμετοχή μου στην οργάνωση. Κυκλοφόρησα και την εφημεριδούλα, το "ΔΙΚΤΥΟ", είχε απήχηση, αλλά έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου! Η αυτο-οργάνωση, της οποίας είμαι υπέρμαχος, διαπιστώνω ότι είναι υπόθεση ορισμένων που ανταλλάσσουν σκέψεις στο διαδίκτυο και αυτό ήταν. Κι εγώ, βρε παιδιά, είμαι σε μια παρέα ανθρώπων που κάποτε τρέχαμε σαν τρελοί για το ΠΑΣΟΚ και βρισκόμαστε κάθε τόσο, τα λέμε, βρίζουμε εκείνους που πήγαν το ΠΑΣΟΚ κατά διαόλου και λέμε, εδώ είμαστε, ξανά από την αρχή. Επισημαίνουμε λάθη, παραλείψεις, του Παπανδρέου, των στελεχών, θέλουμε τον Γιώργο καλύτερο, πιο δυναμικό, να γυρίζει σαν σβούρα, να απαντάει στις προκλήσεις, να μην σηκώνει μύγα στο σπαθί του, να αποτινάξει από πάνω του τις όποιες αναστολές και να σημάνει επίθεση! Το δράμα μας είναι ότι στη μικρή μας πόλη γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά.

Είπαμε ότι η επανεκλογή του Παπανδρέου θα είναι ένα ορόσημο στη νέα πορεία του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός, θα έχει τα μάτια του και τα αυτιά του ανοιχτά. Ο ίδιος πώς θ' αποκτήσει προσωπική αντίληψη για τα πράγματα - μέσα από αυτά που θα του μεταφέρουν κάποιοι "αυλικοί"; Παίρνει, ας πούμε, την απόφαση να πάει σ' ένα χωριό να καθίσει στο καφενείο κουβεντιάζοντας με τους χωρικούς και να μπει τώρα στο σπίτι μιας οικογένειας για να μάθει και να νιώσει από πρώτο χέρι τη ζωή της φτωχολογιάς; Όχι να περιμένει την προεκλογική περίοδο.

Όμως προσδοκώ το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη να ανακάμψει και να μπορέσει να χτυπήσει την επάρατη Δεξιά για να κερδίσει ο τόπος και οι πολίτες. Εάν οι άνθρωποι που λέγονται "στελέχη" [υπάρχουν και εξαιρέσεις], συνεχίσουν το ίδιο βιολί, χαιρέτα μου τον πλάτανο, που έλεγε κι ο πατέρας μου. Οι άνθρωποι που έχουν διπλαρώσει τον Παπανδρέου δεν κατάλαβαν ότι ζούμε στην πλανητική εποχή, όπου όμως χρειάζεται να λαμβάνουν υπόψη τους τη vox populi! Η έννοια του κυρίαρχου κόμματος ευδοκίμησε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες με ορισμένο συσχετισμό δυνάμεων. Η επικυριαρχία των ανθρώπων που κρατούν τις θέσεις-κλειδιά, προσδιορίζει και τους κανόνες διεξαγωγής του κομματικού και του πολιτικού παιχνιδιού.

Η σημερινή συγκυρία, όπου βρισκόμαστε ως απλοί θεατές να παρακολουθούμε την καταρράκωση των θεσμών, της ηθικής και της πολιτικής από το κόμμα που κυβερνάει τον τόπο και τον αρχηγό του που προσποιείται τον πρωθυπουργό, κανονικά προαναγγέλλει τη γέννηση κάτι καινούργιου. Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δύναμη να αποτελέσει το μοχλό γι' αυτό το καινούργιο, θέλει να είναι συμμέτοχο, θέλει να πρωτοστατεί, θέλει να δείξει την κατεύθυνση στους πολίτες προς τα πού πρέπει να πάμε όλοι μαζί, θέλει πραγματικά ν' αλλάξει το ίδιο αλλά και ν' αλλάξει τον τόπο και την κοινωνία; Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.

Είμαι αυστηρός, αλλά η πρακτική συνέπεια της εφαρμοζόμενης "πολιτικής" από την πλευρά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει ότι έχει τη δύναμη να καταλύσει την κομματική κυριαρχία της Δεξιάς. Πολλές φορές έχουν ξεγελαστεί τα στελέχη είτε με την πολιτική της "δεξιάς παρένθεσης" (τραγικό λάθος) είτε με την τακτική του "ώριμου [ή σάπιου] φρούτου" (πολιτικός παιδισμός)!

Κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Η ιστορία δεν διαγράφει ευθύγραμμη πορεία. Δυστυχώς σήμερα έχει εκχωρήσει πεδίο δράσης στη Δεξιά και σ' εκείνο το μόρφωμα που λέγεται "Συνασπισμός" (εν πάση περιπτώσει κάθε τόσο αλλάζει όνομα, αλλά το ίδιο είναι), και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αλληθωρίζει πότε προς τ' αριστερά πότε προς το κέντρο. Το "κυρίαρχο" ΠΑΣΟΚ θα κάνει αισθητή την παρουσία του όταν προβάλει τη δική του εσωτερική δυναμική που την έχει και δεν θα ζητεί τις "πατερίτσες" τού κάθε "συνασπισμού".

Όσο και κάποια "στελέχη", παλιότερα ή νεότερα, προβάλλουν την άποψη ότι η "κεντροαριστερά" είναι το ζητούμενο για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της Δεξιάς, αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί διότι ουδέποτε ξεκαθαρίστηκε τι είναι αυτή η "κεντροαριστερά". Η μέχρι σήμερα επικρατούσα άποψη έχει σχέση, δυστυχώς, με την "κεντροαριστερά" που στην εποχή του εξέφραζε και πολύ καλά και αποτελεσματικά ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εννοώ πριν τη δικτατορία.

Στη μεταπολίτευση ο Ανδρέας μας έλεγε ότι ένας είναι ο εχθρός: η Δεξιά. Κι αυτήν πολεμούσαμε παρά το γεγονός ότι δεχόμασταν ως ΠΑΣΟΚ αλλεπάλληλες επιθέσεις από την παραδοσιακή αριστερά. Η ιστορία απέδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα πρέπει να πολεμάει "δεξιά κι αριστερά" αν θέλει να ορθοποδήσει!

Οι περιοδικές κομματικές "πατριωτικές" εξάρσεις φαίνεται ότι βολεύουν μερικούς - εννοώ αυτούς που ΑΚΟΜΗ κρατούν τα κλειδιά του κομματικού μηχανισμού και δεν τον αφήνουν να πάρει αέρα - όταν αυτές υπερκαλύπτουν την ολέθρια "συλλογική" πρακτική τους. Κι επιπλέον οι εξάρσεις αυτές καθιστούν δυνατή την ψευδαίσθηση της ομοψυχίας. Ας το καταλάβουν άπαξ δια παντός: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑ! Δεν υπάρχουν οργανώσεις, δεν υπάρχει κομματική λειτουργία. Υπάρχει μονάχα μια βιοτεχνία παραγωγής ανακοινώσεων που εγώ τις διαβάζω στο site του ΠΑΣΟΚ και καμιά φορά βλέπω τον Γιάννη Ραγκούση να τις διαβάζει σε κάποιο κανάλι. Εξετάστηκε ποτέ αν αυτές οι ανακοινώσεις πάνε στον προορισμό τους: δηλαδή, στα αυτιά και το μυαλό του κόσμου; Τα κόμματα σήμερα έχουν ένα μεγάλο και ισχυρό αντίπαλο κι αυτός είναι η τηλεόραση, αυτό το απέραντο εργοστάσιο σκουπιδιών. Όμως, δυστυχώς, αυτό δίνει τον τόνο της καθημερινότητας. Και ο πολίτης παγιδευμένος στη σαχλαμάρα, έχει καταντήσει να είναι ένας πολίτης, who knows more and more and more about less and less! Γιώργο Παπανδρέου, αυτός ο πολίτης το ξέρω ότι δεν σ' ενδιαφέρει. Τι κάνεις, λοιπόν, για να γνωρίζει ολοένα και περισότερα πράγματα;

Δεν έχουν αντιληφθεί ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται Μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν μπορεί ο Πρόεδρος να ασκεί πολεμική κατά των ΜΜΕ, τη στιγμή που το ίδιο το Κίνημα δεν έχει στη διάθεσή του ένα έντυπο ή ένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο! Μια φράση βάζουν στα κανάλια να λέει ο Ραγκούσης από κάποια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια γίνεται το έλα να δεις! Πάει, ξεχάστηκε αυτό που είπε ο Ραγκούσης ή δεν καταλάβαμε για ποιο ζήτημα μιλούσε. Δεν είναι δυνατό το μόρφωμα που έλεγα παραπάνω, ο Συνασπισμός, να συντηρεί δική του εφημερίδα, την "Αυγή", ή τα διάφορα γκρουπούσκουλα, και το ΠΑΣΟΚ να μη μπορεί ούτε ένα εβδομαδιαίο έντυπο να έχει στη διάθεσή του! Για να διαβάζουμε, βρε αδερφέ, ατόφια αυτά που λέει ο Πρόεδρος και τα στελέχη.

Το μέγα πολιτικό θέμα πρώτης γραμμής είναι αν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να εγγυηθεί τη στοιχειώδη διαβίωση των μεγάλων μαζών, αν μπορεί να εγγυηθεί την ηθική στην άσκηση της πολιτικής και στην κοινωνία, αν μπορεί να πατάξει τη διαφθορά, αν μπορεί να καθιερώσει θεσμούς αξιοκρατίας και διαφάνειας, αν μπορεί να αναδιαρθρώσει ριζικά το φορολογικό σύστημα, αν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ηρεμία των πολιτών, αν μπορεί να εγγυηθεί ότι έχει έτοιμες τις απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα του άνεργου, του συνταξιούχου, του βιοτέχνη, εκείνου που γυρίζει παράνομος στις λαϊκές αγορές και πουλάει την πραμάτεια του, του εκπαιδευτικού που θέλει έναν αξιοπρεπή μισθό, του καταστηματάρχη που δεν θέλει να κλείσει το μαγαζί του, των νέων που βγαίνουν από τα πανεπιστήμια και δεν ξέρουν τι να κάνουν διότι το σύστημα τους αποκλείει... Το ξέρω ότι θα μου δείξουν ίσως κάποια φυλλάδια κ.λπ. Απλώς θα πω ότι αν ένας συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο και δεν εκδοθεί, δεν είναι συγγραφέας, ή αν εκδοθεί και δεν διανεμηθεί, δεν βρει δηλαδή τον προορισμό του, τότε είναι σαν να μην το έγραψε. Εάν μιλήσετε με έναν τυχαίο Πασόκο συνταξιούχο για τη θέση του ΠΑΣΟΚ πάνω στα ζητήματα που τον αφορούν, θα σου απαντήσει ότι δεν ξέρει. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλους τους κλάδους.

Είμαι βέβαιος ότι διαβάζοντας κανείς αυτό εδώ το κείμενο, από το στρατηγείο της Χαριλάου Τρικούπη, θα εμποδιστεί να σκεφτεί καθαρά διότι θα τον συνεπάρει η κομματική πατριωτική μέθη και ως άλλος Δον Κιχώτης θα με δει όχι ως... ανεμόμυλο, αλλά ως έναν ακόμη εχθρό! Βλέπετε ότι ο αψίκορος κομματικός πατριωτισμός αλλά και ο δήθεν "παπανδρεϊσμός" αποτελεί ενδημικό φαινόμενο.

• ΥΓ. 1.-Αυτό κείμενο θα το στείλω και στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ (και όπου αλλού), μαζί και το βιογραφικό μου. Όχι για τίποτ' άλλο, αλλά για να μην το πετάξουν και να καταλάβουν ότι δεν ξύπνησα ένα πρωινό κι ενδιαφέρθηκα οψίμως για το μέλλον του Κινήματος.
• ΥΓ. 2.-Προσθέτω εκ των υστέρων αυτό το υστερόγραφο. Λοιπόν, αν έχετε όρεξη, πάτε να διαβάσετε αυτό: Ένας αναιδής διαχειρίζεται την ιστοσελίδα του Παπανδρέου…

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ!

• Θέλουν να κάνουν τους Έλληνες να ξεχάσουν τα ομόλογα της δομημένης απάτης, τη λεηλασία των Ασφαλιστικών Ταμείων.
• Θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τους εγκέφαλους της μεγάλης ληστείας. Αυτούς που σχεδίασαν και εξέδωσαν τα αμαρτωλά ομόλογα. Όλοι αυτοί, οι “Αγάπιοι”, οι “Ευγένιοι”, ο Τσιτουρίδης, ο Κουρής, ο Δούκας, ο Αλογοσκούφης.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τους “κουμπάρους”, που πουλούσαν προστασία στα καρτέλ. Θέλουν να ξεχάσουμε τις υποκλοπές.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τις απαγωγές πολιτών.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τα βασανιστήρια, που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, από τα Αστυνομικά Τμήματα του κ. Πολύδωρα.
• Θέλουν να ξεχάσουμε την κομματικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τη διάλυση του ΕΣΥ και κάνουν προσλήψεις αγροφυλάκων, αντί για νοσηλευτικό προσωπικό.
• Θέλουν να ξεχάσουμε την πόλωση και τα κλειστά πανεπιστήμια.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τις οικολογικές καταστροφές, που θα αφήσουν τα παιδιά μας χωρίς οξυγόνο.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τα σκάνδαλα στην Cosmote, στην Εθνική Τράπεζα, στην Αγροτική, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στη Λάρκο και στην Ρ&Κ Χρηματιστηριακή.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τη διάλυση της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας και της Αστυνομίας.
• Θέλουν να ξεχάσουμε το απροκάλυπτο γαλάζιο κομματισμό στη Δικαιοσύνη, “τα έργα και τις ημέρες” του εκλεκτού τους αρχιδικαστή, του κ. Κεδίκογλου».
• Θέλουν να ξεχάσουμε τις παρανομίες του Μαγγίνα και του Σουφλιά;
  

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΩΛΟΣΠΙΤΟ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Κι επειδή έχουμε και χιούμορ... Αυτή η τελευταία περιπέτεια του Βασίλη Μαγγίνα, ιδού που παραπέμπει: Οι συνειρμοί είναι αυτόματοι. Ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος, ένα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αγωνιστής αλλά και σπουδαίος άνθρωπος είχε πει την ιστορική φράση για το σπίτι (που η Λιάνη το απαλλοτρίωσε...) του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα, ο φίλος μου ο Θοδωρής Μακρής έκανε μια μικρή αναγωγή κι έβγαλε αυτό που βλέπετε. Ωστόσο, μην ψάξετε για αναλογίες μεταξύ Μαγγίνα και Παπανδρέου, διότι όπως καταλαβαίνετε τα ονόματα αυτά δεν μπαίνουν σε ζυγαριά.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Κι επειδή πολλοί θα νομίζουν ότι ο φανατισμός δεν μας αφήνει να δούμε παραπέρα, έχω να πω ότι εγώ προσωπικά ποτέ δεν δίστασα να μιλήσω ελεύθερα. Κι όσο ήμουνα διευθυντής στην ΕΞΟΡΜΗΣΗ ουδέποτε δέχθηκα εντολές! ΟΜΩΣ, θα αναδημοσιεύσω εδώ το τελευταίο κείμενο που απευθυνόταν εν είδει "ανοιχτής επιστολής" στον τότε πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη. Μπορεί να μην του δόθηκε η απαραίτητη προσοχή. Αν το διαβάσετε, θα διαπιστώσετε πόσο δραματικά επίκαιρο είναι και διαχρονικό. Εθίγη τότε το τεράστιο ζήτημα που δυστυχώς απασχολεί και τώρα το ΠΑΣΟΚ αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και έχει σχέση με τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, θίγονται και ζητήματα που και σήμερα βασανίζουν την κοινωνία μας, όπως είναι η διαφθορά κ.λπ.:

Ποια η μετεξέλιξη μετά το τέλος της “Εξόρμησης”

Πρόεδρε, το τέλος της “Ε” δεν μπορεί να είναι ένα βουβό και άδοξο τέλος. Ούτε να συμβολίζει το τέλος μιας εποχής, όταν το κόμμα το οποίο εκφράζει, μετεξελίσσεται και βρίσκεται μάλιστα στην κυβέρνηση. Γιατί κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε και η εφημερίδα του να μετεξελιχθεί, εάν μετά το τέλος της παλαιάς συλλογικότητας είχε πραγματικά εμφανιστεί μια «συλλογικότητα» άλλη... Η έκδοση περιοδικού δεν αποτελεί μετεξέλιξη, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.

Αντικειμενικά, το μηνιάτικο «περιοδικό» που θα βγει στη θέση της “Ε” είναι αδύνατον να καλύψει χρονικά και πρακτικά το σύνολο της ενημέρωσης, της σκέψης και των ιδεών, που έχει ανάγκη ο χώρος. Το ερώτημα που πλανάται, λοιπόν, είναι:

Με ποιο «μέσον» επικοινωνίας το ΠΑΣΟΚ θα περάσει και θα καλλιεργήσει μια άλλη αντίληψη για την πολιτική επικοινωνία από εκείνη της «διαπλοκής» των ιδιωτικών ΜΜΕ;

Μπροστά στο τέλος, η “Ε” έχοντας καταγράψει 23 χρόνια παρουσίας πλάι στο ΠΑΣΟΚ ως μέσον δημοσιογραφικής έκφρασης, έχει να ιστορήσει και να πει πολλά, όπως μπορεί να εκτιμήσει και το αντίκρισμα των επιλογών στην επικοινωνιακή πολιτική. Γιατί, στη μακρά της πορεία κατέχει ένα σημαντικό αρχείο «προσκηνίου» του ΠΑΣΟΚ, καθώς όλοι οι επιφανείς του ΠΑΣΟΚ, όσο και οι αφανείς, έχουν καταγράψει κατά καιρούς τις απόψεις τους σ’ αυτή την εφημερίδα και έχουν προβληθεί. Τα περισσότερα από αυτά τα πρόσωπα, πρωταγωνιστούν σήμερα ως αξιωματούχοι στην πολιτική σκηνή της χώρας. Έτσι, θα πρέπει να αναγνωρίσει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής ότι η αντανακλαστικότητα της απήχησης του πολιτικού λόγου της κομματικής ελίτ ήταν πάντοτε προφανής, τόσο σε περιόδους ανόδου, όσο και σε περιόδους παρακμής, που ζήσαμε λέγοντας μόνον «μισές αλήθειες». Το γεγονός ότι έφθασαν να πωλούν τα παραπολιτικά στις στήλες των εφημερίδων και όχι τα πολιτικά, είναι τουλάχιστον αντικείμενο έρευνας.

Η “Ε” δεν κατέπεσε κυκλοφοριακά ερήμην αυτού του λόγου, ή ερήμην της αποστροφής του κόσμου προς τα κομματικά και της χαμηλής πολιτικής αξιοπιστίας της προπαγανδιστικής «επικοινωνίας». Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει «άλλοθι» σήμερα για να εξοβελιστεί η ανάγκη για την πολιτική εφημερίδα, η ανάγκη για τη δημοσιογραφική έκφραση της συλλογικότητας.

ΠΡΟΕΔΡΕ, η αγωνία μας όπως αντιλαμβάνεσθε, δεν είναι για το οριστικό τέλος της “Ε”. Η αγωνία μας επικεντρώνεται στο γεγονός ότι καμιά άλλη εφημερίδα, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα πάρει τη θέση της “Ε”. Στο γεγονός ότι η επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ που αντικειμενικά θα έπρεπε να είναι ζεύξη του «είναι» και του «φαίνεσθαι», της μορφής και του περιεχομένου, μένει μετέωρη, πατώντας με το ένα πόδι μόνο στο «φαίνεσθαι». Στο γεγονός ότι η επικοινωνιακή πολιτική παραδίδεται άνευ όρων στα συμφέροντα και τις ορέξεις των ιδιωτικών ΜΜΕ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.

Το «άλλοθι» που λανσάρεται είναι ότι μπήκαμε στη «μετακομματική» εποχή και δεν χρειάζονται κομματικά έντυπα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπήκαμε και στην «μεταπολιτική» εποχή για να παραδοθούμε χωρίς αντιστάσεις και αντισώματα στους ανεξέλεγκτους όρους της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ενημέρωσης. Είναι πασιφανές ότι πολλοί αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ βολεύονται σ’ αυτό το καθεστώς της προσωποποίησης της πολιτικής και έχουν αναπτύξει ιδιαίτερες και προνομιακές σχέσεις με τα ιδιωτικά ΜΜΕ

Είναι πασιφανές το αδιαφανές της κρατικής διαφήμισης και με ποιους όρους διανέμεται... Και είναι πρόκληση το απυρόβλητο της καταγγελλόμενης, κατά τα άλλα, εκτεταμένης διαπλοκής από τους πολιτικούς αξιωματούχους. Έτσι, θα ήταν λίαν ενοχλητικό ένα «μέσον» μαζικής δημοσιότητας, σήμερα, που όχι μόνον θα διακήρυσσε τη «διαφάνεια» αλλά και θα την εννοούσε κιόλας. Και πρώτα απ’ όλα, για τη διαφάνεια πολλών μεγάλων ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ που καταπατούν τη νομιμότητα και χρωστούν τεράστια ποσά στο δημόσιο, χωρίς να έχουν ουσιαστικές συνέπειες, ενώ από την άλλη μεριά διαμορφώνουν κλίμα – κατασκευάζουν συναίνεση ή αντιπολίτευση κατά το δοκούν – και διαφεντεύουν με αυτό τον τρόπο το χώρο στα όρια εξουσίας και παραεξουσίας.

ΠΡΟΕΔΡΕ, είναι φανερό ότι πολλοί αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ, που εισηγήθηκαν και το κλείσιμο της “Ε”, δεν ανησυχούν γι’ αυτά τα φαινόμενα. Αφού ευτέλισαν πρώτα το περιεχόμενο του κομματικού λόγου που φιλοξενούσε η “Ε” στη φάση της παρακμιακής περιόδου, ως υπεύθυνοι γραμμής στη συνέχεια, είδαν συμφερότερο να συνάψουν προνομιακές σχέσεις, ο καθένας ξεχωριστά, με τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Και αφού την ευτέλισαν, θέλησαν να την πετάξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Φορώντας οι ίδιοι, αργά ή γρήγορα, τον εκσυγχρονιστικό μανδύα. Δεν σας λέει τίποτε, άραγε, ότι οι αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ, της παλαιάς και της νέας, που επί ένα χρόνο συζητούν για το «περιτύλιγμα» και το φαίνεσθαι του περιοδικού, χωρίς να γίνεται καμιά κουβέντα για το περιεχόμενο;

Και δεν προβληματίζει, άραγε, ότι οι υπαίτιοι της παρακμής του κομματικού λόγου, παρουσιάζονται τώρα ως «πρωταγωνιστές» της αναγέννησης;

ΠΡΟΕΔΡΕ, είναι αλήθεια ότι εσείς, με την έλευσή σας στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εγκαινιάσατε μια νέα ορολογία για την ενημέρωση και πληροφόρηση της κοινής γνώμης – πέρα από την προπαγάνδα και την πολιτική διαφήμιση – τον όρο της «επικοινωνιακής πολιτικής».

Και συνδέσατε αυτή την έννοια με τη δημιουργία συναίνεσης για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, τη συνδέσατε με τον εκσυγχρονισμό. Την ειλικρινή σχέση με την πραγματικότητα. Την θέσατε ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της κοινωνίας με πρώτο και βασικό στοιχείο την αξιοπιστία. Και πράγματι, το ΠΑΣΟΚ σήμερα και η κυβέρνησή του, απολαμβάνει υψηλή αξιοπιστία μέχρι το συλλογικό επίπεδο της ΚΕ. Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα διαφοροποιούνται - δεν υπάρχει συλλογική έκφραση. Υπάρχουν «αξιωματούχοι» του ΠΑΣΟΚ που διαχέονται σε όλη τη χώρα

Και είναι εμφανείς οι προσωπικές πολιτικές. Συνεχίζεται η νομή της εξουσίας. Έτσι, προς τα κάτω, το όλον του ΠΑΣΟΚ, στις νομαρχίες και στις νομαρχιακές επιτροπές, απαρτίζεται από «μικροϊδιοκτήτες» του κόμματος με ανάλογη συμπεριφορά και σκοπιμότητες. Εκεί, η νέα «επικοινωνιακή πολιτική» δεν βρίσκει αποδέκτες, δεν έχει καμιά απήχηση. Όσες απόπειρες έγιναν, έπεσαν στο κενό. Γιατί η «νομενκλατούρα» των μεσαίων στελεχών παραμένει η ίδια με την παλιά και το μόνο που άλλαξε είναι ότι φόρεσε πολύ εύκολα τον «εκσυγχρονιστικό μανδύα».

Εδώ, φαίνεται και η ελλειπτικότητα της νέας επικοινωνιακής πολιτικής, ότι δηλαδή στερείται σχετικής επεξεργασίας. Εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα ενδοεπικοινωνίας και η ανάγκη του επικοινωνιακού «μέσου» για τα ίδια τα μέλη του κόμματος στο βαθμό που προτάσσεται ο νέος πολιτικός πολιτισμός.

Η εγκατάλειψη της “Ε” στο προηγούμενο διάστημα και η «εχθρική» στάση ορισμένων στελεχών του κεντρικού μηχανισμού έχει κοστίσει ήδη στην ενδοεπικοινωνία. Γιατί, χωρίς επικοινωνιακό «μέσον», ο χώρος στερήθηκε ένα αναντικατάστατο «μέσον» εσωτερικού διαλόγου, ένα εργαλείο πολιτικής παιδείας. Ή μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε από τα ιδιωτικά ΜΜΕ να συμβάλουν στα θέματα πολιτικής παιδείας και του νέου πολιτικού πολιτισμού για το ΠΑΣΟΚ;

Η “Ε”, παρότι «τελειωμένη» πριν την ώρα της, παρουσίασε, με όποιον τρόπο μπορούσε, το υλικό από τον ΟΠΕΚ και το ΙΣΤΑΜΕ και τουλάχιστον 1.000 στελέχη σε όλη τη χώρα είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν και να μελετήσουν αυτό το υλικό, το οποίο ήταν όντως επιμορφωτικό. Δοκιμάστηκαν, βέβαια, κι άλλοι τρόποι από το γραφείο επιμόρφωσης του ΠΑΣΟΚ. Στάλθηκαν 50.000 επιστολές με ερωτηματολόγια προς τα μέλη σε όλη την Ελλάδα και απάντησαν, τελικά, μόνον 150!

Και η ειρωνεία είναι ότι οι εμπνευστές και οι υπεύθυνοι αυτής της αποτυχημένης επιμορφωτικής και ενημερωτικής λειτουργίας είχαν βαρύνουσα γνώμη για το κλείσιμο της “Ε”, διότι είναι εκ των συμβούλων της επικοινωνιακής πολιτικής. Αντίθετα, ο διευθυντής αυτής της ιστορικής εφημερίδας δεν εκλήθη ποτέ να πει τη γνώμη του, έστω για τους τύπους της δεοντολογίας. Κατά τ’ άλλα, Πρόεδρε, μπορούμε να μιλούμε για τη νέα συλλογικότητα.

ΠΡΟΕΔΡΕ, το μεγάλο «έλλειμμα επικοινωνίας» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συχνά σας απασχολεί, δεν βρίσκεται στο «φαίνεσθαι» αλλά στο «είναι», στην ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής και στα διάφορα επίπεδα που αυτή ασκείται.

Όπου η κυβέρνηση πήρε μεγάλες πρωτοβουλίες για μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. στην παιδεία και στο πρόγραμμα «Καποδίστριας», παρά τις όποιες αντιδράσεις, βγήκε τελικά, επικοινωνιακά, κερδισμένη. Εξασφάλισε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την κοινωνική συναίνεση.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι και τόσο τεχνικό στην παρουσίαση του κυβερνητικού έργου, όσο συνήθως εμφανίζεται, για έναν απλούστατο λόγο: Όπου υπάρχει εξουσία, μαζεύονται από μόνοι τους οι διάφοροι τεχνικοί και τεχνοκράτες και στην προκειμένη περίπτωση οι «επικοινωνιολόγοι» διαφημιστές. «Όπου γάμος και χαρά», δηλαδή. Μάλιστα, εάν ερευνήσετε καλά το κόμμα και την κυβέρνηση θα δείτε ότι πάρα πολλοί «διαφημιστές» έχουν στελεχώσει διάφορες επιτροπές και τομείς για να... προσφέρουν τις υπηρεσίες τους! Μολαταύτα, τα φώτα τους δεν επαρκούν για να φωτίσουν πολιτικές και πρωτοβουλίες που δεν υπάρχουν... Και δεν υπάρχουν πολιτικές και «μέσα» να παρουσιάζουν θέματα διαφάνειας στη διαχείριση δημοσίου χρήματος...

Διαρκώς νόμοι προστίθενται πάνω στους νόμους, αλλά η Ελλάδα της μίζας και της αρπαχτής, όπως εσείς ο ίδιος είχατε καταγγείλει στο συνέδριο, μένει το ίδιο ανέπαφη και στο απυρόβλητο. Οι νόμοι στο οικονομικό πεδίο, συνεχίζουν να εφαρμόζονται συνήθως για τους φτωχούς και δυστυχισμένους, ενώ οι εκκρεμότητες για τους μεγάλους τακτοποιούνται, ως γνωστόν, με άλλο τρόπο. Οι μεγαλο-οφειλέτες του δημοσίου και μεταξύ αυτών και ορισμένοι μεγαλο-καναλάρχες, απολαμβάνουν σχετική ασυλία, αντίθετα, οι «μικροί» αντιμετωπίζουν άμεσα τις συνέπειες του νόμου.

Η παραεξουσία και η παραοικονομία έχουν δικιά τους ανεξέλεγκτη κυβέρνηση και το κράτος σε πολλές περιπτώσεις παρακολουθεί θεατής. Το φαινόμενο έχει επεκταθεί και στην περιφέρεια

Σε πολλές περιπτώσεις το κράτος και η οικονομία λειτουργεί χωρίς κεντρικό έλεγχο. Όταν αυτό το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης δεν απασχολεί, όταν η διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς, όταν για όλα αυτά τα θέματα δεν υπάρχει επικοινωνιακή πολιτική που να τα καταδεικνύει...

Τότε πώς μπορούμε να περιμένουμε ευρύτερη κοινωνική συναίνεση; Γιατί να συγκινηθούν οι πολίτες για την πολιτική; Καλή είναι η οικονομική σύγκλιση με την Ε.Ε., καλή η «Κεντροαριστερά», καλοί και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά υπάρχει η διαφθορά και η κοινωνική αδικία για την οποία δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα.

Μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας είναι και το περίφημο πακέτο Ντελόρ. Μεγάλες δαπάνες δισεκατομμυρίων δίνονται για τη δημοσιότητά του, αλλά αυτή η «δημοσιότητα» δεν λέει τίποτε περισσότερο στους πολίτες από αυτό που ήδη γνωρίζουν: απλώς την ύπαρξή του! Τα υπόλοιπα κοινοποιούνται με μια ειδική γλώσσα «καθαρεύουσα», τα ξέρουν μόνο οι επιτήδειοι κρατικοί υπάλληλοι. Οι σύμβουλοι διαχείρισης και άλλοι διαμεσολαβητές...

Κατά τα άλλα, το κύκλωμα διαφήμισης ΜΜΕ και προμηθευτών του δημοσίου καλά κρατεί... Η κομματική νομενκλατούρα ανά την επικράτεια έχει άριστες σχέσεις μαζί του κι εσείς, κ. Σημίτη, κι εμείς εδώ στην “Ε”, περιμένουμε με «ερασιτέχνες» να κάνουμε επικοινωνιακή πολιτική και να κάνουμε σύμμαχό μας την ενεργοποιημένη κοινωνία. Με ποια «μέσα»; Με τι είδους κόμμα;

ΠΡΟΕΔΡΕ, γνωρίζουμε το μακροπρόθεσμο της στρατηγικής σας, όπως την έχει ήδη αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία. Την «επανίδρυση» του κόμματος, τη «νέα συλλογικότητα» με στόχο την κοινωνία των πολιτών, της αξιοκρατίας, της χρηστής διαχείρισης και των δικτύων αλληλεγγύης. Γι αυτό και σας ανταμείβει ως ηγέτη με ενισχυμένη αξιοπιστία... Αλλά, είναι επίσης εμφανές ότι η πολιτική σας και οι προθέσεις δεν βρίσκουν ανάλογη στάση από τη «συνομοσπονδία» των μικροϊδιοκτητών του κόμματος, από τους μηχανισμούς και την κομματική ελίτ.

Έτσι, το άνοιγμα που επιχειρείται προς την κοινωνία δεν έχει την προωθητική δύναμη που χρειάζεται, δίχως μια ηθική εκστρατεία κατά της διαφθοράς και των νέο-πελατειακών σχέσεων που διαπλέκονται μεταξύ κόμματος και κράτους.

Η ελλειπτικότητα της επικοινωνιακής πολιτικής πηγάζει ακριβώς από την ελλειπτικότητα δραστικών εγχειρημάτων κοινωνικού εκσυγχρονισμού. Και τούτο πηγάζει από το τρομακτικό έλλειμμα διαφάνειας στις λειτουργίες του κράτους. Είναι εντυπωσιακό πως μέσα από τον καταιγισμό της πληροφόρησης χάνεται το ουσιώδες και η αλήθεια των πραγμάτων. Και προς αυτή την κατεύθυνση ελάχιστη πρόοδος έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα το γεγονός ότι δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι κυβερνήτες, βολεύει ως ηθικόν άλλοθι της αδιαφάνειας. Δεν έχουμε που δεν έχουμε αντιστάσεις και αντισώματα στο σώμα της διατεταγμένης και διαπλεκόμενης ενημέρωσης. Δεν έχουμε καν θεσμούς κοινωνικού ελέγχου (οργανώσεις πολιτών και καταναλωτών) και καταλήγουμε να κλείσουμε και το μοναδικό έντυπο της κομματικής συλλογικότητας που θα μπορούσε να εκφράσει μηνύματα ηθικής εκστρατείας.

Και το ερώτημα παραμένει: πού είναι η «νέα συλλογικότητα», πού βρίσκεται η ηθική δεσμευτικότητα;

Ξέρετε ότι ο μεγάλος Αμερικανός διανοητής και επικοινωνιολόγος Νόαμ Τσόμσκι λέει κάτι που από πρώτη άποψη φαίνεται διαστροφικό: Προσωπικά –λέει– προτιμώ τους διεφθαρμένος κυβερνήτες σε μια δημοκρατική κατά τα άλλα πολιτεία διότι, πιεζόμενοι και απολογούμενοι οι ίδιοι αισθάνονται διαρκώς την ανάγκη να κάνουν και κάτι κατά της διαφθοράς που απλώνεται στο κράτος και στην κοινωνία για να ελαφρύνουν τη δική τους θέση έναντι της κοινής γνώμης.

Αντιθέτως, πολλοί ηθικά άμεμπτοι κυβερνήτες που δεν τους αγγίζει τίποτε, από το βόρβορο της διαφθοράς και των διαπλεκομένων, ζουν στη γαλήνη της δικής τους καθαρότητας, αλλά δεν κάνουν και τίποτε για να απαλλάξουν την κοινωνία από τα φαινόμενα διαφθοράς, δημιουργώντας έτσι «το ηθικόν άλλοθι του συστήματος». Δεν γνωρίζουμε εάν είναι σωστό να υιοθετήσει κανείς μια τέτοια άποψη, αλλά είναι σίγουρα μια καλή επισήμανση του φαινομένου και των κινδύνων, οι καλές προθέσεις να μείνουν μόνον προθέσεις όταν δεν υπάρχουν και δραστικά μέτρα κατά της παραεξουσίας και της διαφθοράς.

ΠΡΟΕΔΡΕ, η διεύθυνση αυτής της εφημερίδας αναγνωρίζει με ευγνωμοσύνη, θα λέγαμε, τις προσπάθειές σας για τον κοινωνικό διάλογο, για μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση στο πλαίσιο των οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Για την ελευθερία της έκφρασης που φθάνει στα όρια της αμφισβήτησης και της αμφιβολίας. Αυτά τα στοιχεία της εφαρμοσμένης πολιτικής σας εισάγουν πράγματι σε ένα νέο πολιτικό πολιτισμό. Τούτο μας επιτρέπει, μάλιστα, να κάνουμε και τις παραπάνω επισημάνσεις αυτού του εντύπου.

• ΥΓ.: Όποιος έχει όρεξη και διάθεση, κουβεντιάζουμε!
  

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Επειδή προκλήθηκα από έναν ψευδώνυμο «Ρήγα», που θέλει να μιλήσουμε «πολιτικά», θεώρησα απαραίτητο να κάνω την παρακάτω μικρή κωδικοποιημένη «ανασκόπηση» μιας μακράς διαδρομής της χώρας που κυβερνήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, με τα θετικά και τα αρνητικά.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ενσάρκωσε το αίτημα της αλλαγής. Αίτημα που συνεπήρε και συγκίνησε όλους τους Έλληνες πολίτες. Αίτημα που εξέφραζε τη βαθιά ανάγκη του τόπου να υπάρξει μια τομή στην πολιτική ζωή. Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου τον Οκτώβρη του 1981, έθεσε τέρμα στη μονοκρατορία της και πραγματοποίησε ένα όνειρο πολλών γενεών στην Ελλάδα. Ισοδυναμούσε με ειρηνική επανάσταση. Η παρουσία του και η προσωπικότητά του σ’ αυτή τη νίκη, διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο. Γιατί εξέφρασε τότε και στη συνέχεια ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις. Εξέφρασε τα οράματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Από το 1974 μέχρι το 1981 το ΠΑΣΟΚ έκανε υπεραισθητή την παρουσία του, είτε με τα «μαξιμαλιστικά» του συνθήματα («Στις 18 Σοσιαλισμός»), είτε με τον αριστερό του ριζοσπαστισμό και τη δυναμική του αντιπολίτευση, αλλάζοντας τα μέχρι τότε πολιτικά δεδομένα, και κατάφερε να κινητοποιήσει το λαό, δημιουργώντας ώριμες πολιτικές συνθήκες για τη μεγάλη αλλαγή του 1981. Το ΠΑΣΟΚ, αφότου ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες, εμπέδωσε στη διάρκεια της πρώτης οκταετίας 1981-1989 το αίσθημα της αλλαγής.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ. Αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, άρχισε ο ελεύθερος επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων, δόθηκε σύνταξη στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, καταργήθηκαν οι γιορτές μίσους, καταργήθηκαν οι φάκελοι.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Καταργήθηκε ο σταυρός προτίμησης, δόθηκε ψήφος στους νέους από 18 χρόνων, όπως επίσης και ψήφος στους μετανάστες και στους ναυτικούς.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ. Αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και υπερδιπλασιασμός μισθών και ημερομισθίων, άδεια τεσσάρων εβδομάδων, εβδομάδα εργασίας 40 ωρών, κατάργηση του ν. 330/76 και θεσμοθέτηση του νόμου 1264/82, αύξηση αριθμού στεγαστικών δανείων για εργαζόμενους, αύξηση οικογενειακών επιδομάτων, τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας για τους εργατοϋπαλλήλους, μεγάλες αυξήσεις στις συντάξεις του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ και άλλων ταμείων, καθιέρωσης επικουρικής σύνταξης για όλους τους εργαζόμενους, προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, υπερδιπλασιασμός αγροτικών συντάξεων, αυτοτελής σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους αγρότες, μέτρα για βελτίωση της διακίνησης των αγροτικών προϊόντων, μέτρα προστασίας και αξιοποίηση των αγροτικών καλλιεργειών, ενίσχυση εκδημοκρατισμός και μαζικοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών.

ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΙ. Διπλασιασμός των τραπεζικών πιστώσεων και φορολογικές ελαφρύνσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, διαφάνεια και απλούστευση των διαδικασιών δανειοδότησης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ίδρυση ασφαλιστικού κεφαλαίου για παροχή εγγυήσεων στη βιοτεχνία, επίλυση του προβλήματος της επαγγελματικής στέγης.

ΥΓΕΙΑ. Εθνικό Σύστημα Υγείας, Κέντρα Υγείας, νοσοκομειακός γιατρός, Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου.

ΠΑΙΔΕΙΑ. Νόμος Πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ίδρυση-αναβάθμιση Τεχνολογικών ιδρυμάτων, συμμετοχή φοιτητών στη διοίκηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, ίδρυση νέων Πανεπιστημίων Θεσσαλίας, Αιγαίου Ιονίου, πολυκλαδικά λύκεια-μεταλυκειακά κέντρα, νέα συγγράμματα στη δημοτική με μονοτονικό σύστημα, νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εκσυγχρονισμός - αναβάθμιση επαγγελματικής εκπαίδευσης, προγράμματα λαϊκής επιμόρφωσης, αύξηση και αναβάθμιση κέντρων νεότητας, αύξηση και βελτίωση των δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών.

ΓΗΡΑΤΕΙΑ. Σύνταξη σε ανασφάλιστους άνω των 70 ετών, επιδότηση 8.000 δρχ. σε οικονομικά αδύναμα άτομα 60-70 ετών, αύξηση των Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ) από 8 σε 100, βελτίωση της σύνταξης και μέτρα για την επαγγελματική αποκατάσταση αναπήρων.

Προγράμματα λαϊκής και εργατικής κατοικίας, προώθηση της ισότητας των φύλων, εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου, καθιέρωση του πολιτικού γάμου, εκσυγχρονισμός του σωφρονιστικού συστήματος, μέτρα για την πολιτιστική ανάπτυξη, προώθηση της έρευνας και της τεχνολογίας.

ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ. Διοικητική αποκέντρωση, ενίσχυση-αναβάθμιση τοπικής αυτοδιοίκησης, θεσμοί λαϊκής συμμετοχής: νομαρχιακά συμβούλια, συνοικιακά συμβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, κοινωνικοποιήσεις, εποπτικά συμβούλια.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Μάχη κατά της γραφειοκρατίας, κατάργηση πολυθεσίας, μονιμοποίηση 90.000 εκτάκτων υπαλλήλων του δημοσίου, ενιαίο μισθολόγιο.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Νοικοκύρεμα της οικονομίας και των δημόσιων ταμείων, μείωση του ελλείμματος ισοζυγίου πληρωμών, του πληθωρισμού, του ελλείμματος του δημόσιου τομέα, αύξηση των εξαγωγών, εξυγίανση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, βελτίωση του κυκλώματος εμπορίας προϊόντων και αντιμετώπιση των μεσαζόντων, προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ. Προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης, προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας, Εθνικό Σύστημα Προστασίας από την ανεργία, επιδόματα ανεργίας σε νέους, διεύρυνση των προϋποθέσεων και επιμήκυνση του χρόνου επιδότησης ανεργίας, αναβάθμιση και επέκταση επαγγελματικού προσανατολισμού, και της ταχύρρυθμης επαγγελματικής εκπαίδευσης, εξυγίανση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και διασφάλιση της δουλειάς σε χιλιάδες εργαζόμενους, αξιοποίηση των κρατικών προμηθειών προς όφελος των εγχώριων προϊόντων.

ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΕΟΚ. Διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας στην ΕΟΚ, απορρόφηση πόρων από τα κοινοτικά ταμεία, προώθηση του μνημονίου για προστασία βιομηχανίας-βιοτεχνίας και μικρής και μεσαίας γεωργικής καλλιέργειας, μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης για μεσογειακά προϊόντα, ειδική ενίσχυση για συνεταιριστικές μονάδες, συμπεριλήφθηκαν στη χρηματοδότηση της ΕΟΚ όλοι οι νομοί της χώρας και όχι μόνο οι 20 που είχε συμφωνηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Προώθηση της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, κατοχύρωση της ενότητας λαού και στρατού.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Κατάργηση των ΤΕΑ και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, εξυγίανση των Σωμάτων Ασφαλείας, δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης του πολίτη.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αδέσμευτη, ανεξάρτητη, περήφανη εξωτερική πολιτική, συμφωνία για την οριστική απομάκρυνση των Βάσεων, συμπαράταξη με τον αγωνιζόμενο κυπριακό λαό, πρωτοπορία στο διεθνές κίνημα για ειρήνη και αφοπλισμό.

Αλλά η διακυβέρνηση της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου έδωσε στην πολιτική δημοκρατία την καθεστωτική ασφάλεια και συνοχή της. Χάρη στη συνολική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου απέκτησε λειτουργικό βάθος και πειθώ η ευρωπαϊκή επιλογή του Κ. Καραμανλή. Γιατί με τη διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το «άλλο μισό» της κοινωνίας βρήκε τους διαύλους και τα μέσα ώστε να προσδώσει στην πολιτική δημοκρατία το βάθος, τη διάρκεια και τη σταθερότητα που δίνουν τα δίκτυα της κοινωνικής πρόνοιας και το κίνητρο της οικονομικής συμμετοχής μαζί με την πολιτική ισοτιμία.

Η δεκαετία του ’80 ήταν καθοριστική από την άποψη της οριστικοποίησης ­για πρώτη φορά στη νεοελληνική ιστορία ­ της καθεστωτικής συνοχής ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, έργο που ιστορικά έπραξε η σοσιαλδημοκρατία παντού στην Ευρώπη κάποιες δεκαετίες νωρίτερα. Η ύπαιθρος αστικοποιήθηκε, οι δυνάμεις της εργασίας απέκτησαν όχι μόνο δύναμη οικονομικής διαπραγμάτευσης αλλά ο ευρύτερος δημόσιος τομέας απέκτησε και ουσιώδη πολιτική εξουσία, συνυφασμένη με τη συνδικαλιστική. Στεγανά στη δομή της κρατικής εξουσίας κατέρρευσαν, ενώ η δημόσια διοίκηση από προπύργιο του κομματικού κράτους μετεβλήθη σε χώρο ισότιμης πρόσβασης κάθε έλληνα πολίτη. Με απλά λόγια, αν δεν υπήρχε η συνολική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του ’80, η Ελλάδα θα παρέμενε μια κοινωνία εύθραυστη, με μεγάλες ανισότητες και κοινωνικά εκρηκτική, άρα πολιτικά ευάλωτη και ασταθής ώστε να μην μπορέσει να αποτελέσει ­ όπως είναι σήμερα ­ ένα οργανικό στοιχείο της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας…

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη προώθησε δυναμικά τον εκσυγχρονισμό της χώρας.

Τι σήμαινε εκσυγχρονισμός; Σήμαινε σταθερή οικονομία. Οικονομία με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, οικονομία με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Σήμαινε τη συνεχή αναβάθμιση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα Βαλκάνια και στον διεθνή περίγυρό της, την επίλυση των εθνικών μας θεμάτων. Επιδιώχθηκε μια κοινωνία με περισσότερη ασφάλεια, με περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες για τον πολίτη.

H Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ, απέκτησε ένα από τα σταθερότερα νομίσματα του κόσμου, συμμετείχε στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέκτησε σταθερή οικονομία, πέτυχε από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΠΑΣΟΚ πέτυχε τη σταθερή βελτίωση των εισοδημάτων των Ελλήνων. Επεκτάθηκε το κοινωνικό κράτος με συνεχώς υψηλότερες κοινωνικές δαπάνες. Έγιναν μεγάλα και μικρά έργα σε έκταση πρωτόγνωρη. Αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της τρομοκρατίας που απασχολούσε τη χώρα από το 1974. Έκλεισε για πάντα το θέμα της βασιλικής περιουσίας. H Ελλάδα ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ολυμπιακή προετοιμασία ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η Ελλάδα απέκτησε διπλωματική υπεροχή στην περιοχή. H Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν δημιουργηθεί τώρα πια οι προϋποθέσεις για τη λύση του Κυπριακού και την αντιμετώπιση του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Η Ελλάδα άλλαξε θεαματικά προς το καλύτερο. Ήταν μία περίοδος δημιουργική, που παρόμοια δεν έχει γνωρίσει άλλοτε ο τόπος μας.

Μπορώ να συνεχίσω, αν χρειαστεί!

12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Γιατί Απεργώ!

ΕΠΕΙΔΗ αγωνίζομαι για τη ριζική μεταμόρφωση όλων των ταμείων.

ΕΠΕΙΔΗ αποδομείται ολοκληρωτικά το ασφαλιστικό μας σύστημα.

ΕΠΕΙΔΗ αλλαγές στο ασφαλιστικό θα αποδώσουν μόνο με διάλογο.

ΕΠΕΙΔΗ οποιαδήποτε λύση επιβάλλεται να δοθεί με αξιοπιστία.

ΕΠΕΙΔΗ το ασφαλιστικό είναι ολέθριο να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για να κλείσουν μαύρες τρύπες στον προϋπολογισμό.

ΕΠΕΙΔΗ το κράτος αναζητά πόρους τη στιγμή που χαρίζει προκλητικά

ΕΠΕΙΔΗ όλες οι συγχωνεύσεις ταμείων έχουν αποτύχει.

ΕΠΕΙΔΗ όλες οι συγκλίσεις θα είναι αρνητικές.

ΕΠΕΙΔΗ γνωρίζω μαθηματικά.

ΕΠΕΙΔΗ όλα τα επιχειρήματα του Υπουργού υπέρ της «ενοποίησης» δεν ισχύουν.

ΕΠΕΙΔΗ ενέργειες και προθέσεις που αφορούν το ασφαλιστικό χαρακτηρίζονται από μια διαρκή αναξιοπιστία

ΕΠΕΙΔΗ το θέμα αντιμετωπίζεται μόνο επικοινωνιακά και αυτό εντείνει την αναξιοπιστία

Επειδή πιστεύω πως κάτω από τον μανδύα της δήθεν μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος, κρύβεται η απορρύθμιση και η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, που οδηγεί στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων !

Για αυτούς και για 1000 ακόμα λόγους…

ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ !

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Σε απόσυρση η γενιά του Πολυτεχνείου! Ένας τίτλος που αναφέρεται σε ρεπορτάζ σχετικό με την αλλαγή ηγεσίας στον Συνασπισμό. Φεύγει ο Αλαβάνος (προσωπική του υπόθεση) και δίνει το δαχτυλίδι στον 33χρονο Τσίπρα. Εντάξει, καλά κάνει και του το δίνει. Δεν με αφορούν τα εσωτερικά του Συνασπισμού, αλλά αυτό το παραμύθι με τη γενιά του Πολυτεχνείου που όλο και ακούγεται ότι πρέπει να αποσυρθεί, με πανικοβάλλει. Έχει προηγηθεί μια παρόμοια "εκστρατεία" όταν είχε αναλάβει τα ηνία του ΠΑΣΟΚ ο Παπανδρέου. Τόπο στα νιάτα! Να το δεχτώ, διότι κι εγώ υπέρ αυτής της θέσης είμαι και στο κάτω της γραφής κάθε γενιά διεκδικεί το μερίδιό της. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι εμείς που διαβήκαμε το Ρουβίκωνα των 50 χρόνων και είμαστε και "γενιά του Πολυτεχνείου", πρέπει να ριχτούμε στον Καιάδα! Τι φασιστική (ή ρατσιστική;) νοοτροπία είναι αυτή; Σα να λέμε ότι το τέλος της προϊστορίας ήταν η γενιά του Πολυτεχνείου και η αρχή της ιστορίας είναι οι μπέμπηδες, τα προϊόντα της συστηματικοποιημένης διαφημιστικής προοβολής! Πρόκειται για μια μηχανιστική λογική που αντιστρατεύεται την πολιτική και διαλεκτική σκέψη, έχει κάτι το αμέτοχο από ανθρώπινη σκοπιά, παρμένο από αλγεβρική σκέψη. Δεν θέλω να καταλήξω σε κανένα εγκώμιο της γενιάς του Πολυτεχνείου, διότι για μένα "γενιά του Πολυτεχνείου" είναι η μάζα εκείνη των νέων (μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών εργατών) που βγήκαν στους δρόμους ή κλείστηκαν στη Νομική ή το Πολυτεχνείο και αντιστάθηκαν στη χούντα, και τα ονόματά τους δεν τα ξέρει κανένας. Να φύγουν από το προσκήνιο εκείνοι της γενιάς του Πολυτεχνείου που εκμεταλλεύτηκαν αγρίως το Πολυτεχνείο και ακόμη το εκμεταλλεύονται. Ωστόσο, θέλω να πω ότι δεν είναι θεμιτό να εκβιάζονται οι καταστάσεις είτε είναι πολιτικές είτε κοινωνικές κ.λπ. Η φύση και η ίδια η ζωή λειτουργούν με το δικό τους ρυθμό. Καλό είναι να ανακαλύψουμε το σύστημα των νόμων της ζωής για να είμαστε σε θέση να μιλάμε με τον τρόπο που ορισμένοι θέτουν την εναλλαγή των γενεών. Η απλοϊκή ρητορία δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική σκέψη. Πριν απ' όλα, όσοι ασχολούνται με την πολιτική πρέπει να σκέφτονται πολιτικά...

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...

ΑΠΕΡΓΙΑ-ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Το στοίχημα της Τετάρτης

Νέα έκρηξη ακρίβειας και εξελίξεις στην Ολυμπιακή φορτίζουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια

Κυβέρνηση και εργαζόμενοι τίθενται σε θέση μάχης για την πρώτη μεγάλη μετεκλογική σύγκρουση, με αιχμή το ασφαλιστικό. Ο όγκος των διαδηλωτών και η ένταση των διαμαρτυριών μετατρέπονται σε μέτρο αντοχής της κυβέρνησης, τρεις μόλις μήνες από την επανεκλογή της, υπό συνθήκες ευρύτερης απαξίωσης των κομμάτων εξουσίας.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

Is it really true that ‘Time waits for no man’?

Δεν χρειάζεται να χαμογελάσει ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης αν του πούμε το αυτονόητο: Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να απολογείται στην εφημερίδα που ο ίδιος υπηρετεί την επαγγελματική του θητεία. Πολλώ δε μάλλον, να υπερασπίζεται τα αυτονόητα. Δεν έχουμε λόγους να παραθέτουμε επιχειρήματα για να κονταροχτυπηθούμε με τις κοινοτοπίες ενός δημοσιογράφου που με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία επιχειρεί επί χρόνια να απαξιώσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και την επανεκλογή του Παπανδρέου, ο γνωστός δημοσιογράφος για λίγο ηρέμησε αποδεχόμενος πρόσκαιρα την παγιωθείσα κατάσταση, αλλά σύντομα συνέχισε το έργο που έχει αναλάβει. Το τελευταίο άρθρο του στο Βήμα της περασμένης Κυριακής δείχνει να δομείται από απλοϊκούς συλλογισμούς. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι καλλιεργεί συστηματικά το έδαφος της απαξίωσης, όχι μόνο του Παπανδρέου προσωπικά, αλλά και της πολιτικής που ασκεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να στοιχειοθετηθεί το δικαίωμα της νόμιμης και με λαϊκή έγκριση δημιουργίας ενός πολιτικού φορέα, ο οποίος με έναν άλλον αρχηγό θα μπορέσει να ρίξει τη Νέα Δημοκρατία! Η λαϊκίστικη συλλογιστική του δημοσιογράφου αν καταφέρει να συγκεντρώσει την κατάφαση των περισσοτέρων, θα είναι σε θέση να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα, το οποίο πιθανόν και να τον αναδείξει σε… πρόεδρο!

Σε μια πρώτη σκέψη φαίνεται ότι, αφού απέτυχαν να γκρεμίσουν τον Παπανδρέου, οι «σκοτεινές» δυνάμεις ετοιμάζουν αργά και μεθοδικά να προωθήσουν τη θεωρία της αδυναμίας συνύπαρξης «αντιπάλων» κόσμων μέσα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, και να μεταθέσουν σε ευθετότερο χρόνο τη στιγμή της σύγκρουσης. Δεν τους απασχολεί το γεγονός ότι ο Παπανδρέου δείχνει μια αξιοθαύμαστη δραστηριότητα και μαχητικότητα κι αυτό φάνηκε έως ένα βαθμό κατά την ομιλία του στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, όπου δεν «αποδοκιμάστηκε» από τους συνέδρους αλλά από μια ομάδα εγκαθέτων, ασχέτων με την ΑΔΕΔΥ.

Ο κ. Πρετεντέρης ακόμη και σήμερα λειτουργεί ως υπερασπιστής του Βενιζέλου, ότι δήθεν ο Παπανδρέου «αρνείται να κάτσει στο ίδιο τραπέζι» μαζί του, ενώ «εμπιστεύεται στο κόμμα του μόνο υπαλλήλους και υποτελείς»! Δεν είναι μόνον απλώς αρνητικός αλλά και απρεπής. Υπάρχουν όρια στη δημοσιογραφική επιχειρηματολογία. Όταν κανείς τα ξεπερνά, βρίσκεται στην περιοχή της αγυρτείας. Δηλαδή, ο άνθρωπος καλεί τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ν' αντιδράσουν κατά του ανθρώπου που τον εξέλεξαν πριν λίγες μέρες με δημοκρατικές διαδικασίες στο αξίωμα του πρόεδρου του Κινήματος!

Εάν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα κείμενα κυρίως του Βήματος και του Έθνους θα καταλάβει ότι βυσσοδομούν εκείνοι που έχουν αναλάβει το έργο της «ανατροπής». Είναι σαφές ότι εφόσον ο πολιτικός, δηλαδή ο αρχηγός του κόμματος που ενδεχομένως θα αναλάβει σε λίγο τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες κάποιων οικονομικών συμφερόντων και δεν «χορεύει» στο δικό τους ρυθμό, θα πρέπει να φύγει από τη μέση. Το ζήτημα είναι ότι μια τέτοια επιχείρηση σε άλλες εποχές μπορεί και να είχε γι’ αυτούς αίσιο τέλος. Σήμερα, όμως, όλα είναι στο φως, όλα γίνονται αντιληπτά.

Ο Παπανδρέου δεν είναι αλχημιστής κι ούτε αναζητεί συνθήκες για να λειτουργήσει μια κάποια υποψία καιροσκοπισμού. Ακολουθεί, ως ιδεολόγος, μια πολιτική αποδεικτική. Ο πολιτικός του σχεδιασμός έχει ακριβώς αποδεικτικότητα! Δεν υπάρχει μονάχα η θεωρία σήμερα, αλλά η πραγματικότητα έχει τιθασεύσει το δογματισμό θα έλεγα της θεωρίας, αφού πέρασε μέσα από το καμίνι της καθημερινότητας και το χωνευτήρι της πράξης. Η «τεχνοκρατική» αποδεικτική μέθοδος του δημοσιογράφου και της πολιτικής λογικής που προσπαθεί να ενσπείρει στο αναγνωστικό του κοινό, δεν απέχει πολύ από το λαϊκισμό μιας πολιτισμένης νεο-δεξιάς αντίληψης που θέλει να επιβάλει.

Ο Παπανδρέου δεν είναι στρατευμένος κατ’ επιταγήν κι ούτε πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπηρετεί την ωφελιμιστική σκοπιμότητα οικονομικών συμφερόντων, αλλά είναι αφιερωμένος στην υπηρέτηση μιας κοινωνικής ιδεολογίας που υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Και η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων απαιτεί αγώνες – όχι από τα γραφεία των διαφόρων ρομπότ πάντως, η «σκέψη» των οποίων είναι προγραμματισμένη να βλέπει μόνο το γκρέμισμα του Παπανδρέου. Δεν θα τους γίνει το χατίρι!

Κι ένα τελευταίο: Ο «δημοκράτης» και «ανεξάρτητος» αρθρογράφος του Βήματος, από πού ορμώμενος έχει αυτοδιοριστεί κήνσωρ των πάντων και της ιδεολογικής καθαρότητας και της ορθής αντιπολιτευτικής τακτικής που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ; Η πολλή νοημοσύνη ξέρετε ότι μετεξελίσσεται σε… βλακεία! Διαπιστώνουμε πλέον ότι δεν έχει ούτε καν την ευπρέπεια της σιωπής...

ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ...

Karajan - Beethoven Symphony No. 9 : Part 1

Καιρός να ακούσετε και το Α΄μέρος της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Διευθύνει ο μέγας Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (πάνω) και ο Λέοναρντ Μπερνστάιν (κάτω). Και οι δυο εκτελέσεις είναι μοναδικές.

Beethoven Symphony No.9 - Bernstein 1989 (part 1)