Blogs: Μια κατάκτηση με παιδικές ασθένειες
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Ο Σχολάριος, ο Ημίαιμος, η Ροδιά, ο Πιτσιρίκος, ο Δε μασάμε ρε, ο Φούζι Μπουρλέσκ «ανέβασαν» ιστοσελίδες, κοινοποιούν πληροφορίες και κουβεντιάζουν στα ιντερνετικά παράθυρα. Χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο, προσφέροντας στον αναγνώστη όχι μιαν απλή γραμμική αφήγηση, αλλά την ευκαιρία να διαλέξει και να απορρίψει.
Στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης τα πάντα αλλάζουν, η επικοινωνία μπορεί πλέον να πάρει τη μορφή ενός άυλου κειμένου, το οποίο ταξιδεύει χωρίς προορισμό, με διαρκή ρευστότητα, όπου εξαρτάται άμεσα από το βαθμό της διάδρασης ανάμεσα στον αποστολέα και τον αποδέκτη.
Στο διαδικτυακό λαβύρινθο είσαι αναγκασμένος να αναμετρηθείς με τα νέα μέσα. Ταξιδεύεις στους ωκεανούς της πληροφορίας, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έχεις να κάνεις με καινούργιο καθεστώς, αλλά με μια κατάσταση από καιρό εγκαθιδρυμένη. Οπως σημειώνει ο Νίκος Δήμου, αναφερόμενος στην προφητεία του Μαλάρμ, «ο κόσμος έχει ήδη καταλήξει σε ένα βιβλίο, ένα βιβλίο απέραντο, με εκατοντάδες εκατομμύρια αναγνώστες. Ενα βιβλίο που περιέχει οτιδήποτε δημιούργησε και δημιουργεί η ανθρωπότητα: κείμενα, εικόνες, ήχους -αλλά κυρίως, λόγο, γραπτό λόγο. Το μέγιστο ποσοστό του Ιντερνετ είναι λέξεις».
Γνωστοί Ελληνες μπλόγκερ μιλούν για τα νέα δικτυακά ήθη, για τα όρια του ψηφιακού λόγου. Απαντούν στο ερώτημα: «Η ελευθερία της έκφρασης πότε καταντά ασυδοσία;»... [συνέχεια ΕΔΩ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου