«Η γιορτή της παγκοσμιοποίησης έχει φθάσει στο τέλος της», διαπίστωνε τις προάλλες ο αναλυτής της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, Φρεντερίκ Λεμέτρ. Είναι αλήθεια; Το ερώτημα φαίνεται ότι έχει ρίξει βαριά τη σκιά του στην Ευρώπη και την Αμερική, καθώς ολοένα και περισσότεροι διανοούμενοι της Δύσης -αλλά και πολιτικοί, όπως ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα- επιλέγουν να αμφισβητούν τα πλεονεκτήματα του ελεύθερου εμπορίου και μιλούν για την ανάγκη αναθεώρησης των διεθνών οικονομικών συμφωνιών και θεσμών. Μετά και την αποτυχία της συνόδου της FAO στη Ρώμη για την κρίση των τροφίμων, το ερώτημα γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.
Η παγκοσμιοποίηση είναι το πρόβλημα ή η λύση; Η παγκόσμια αλληλεγγύη είναι εφικτή στην οικονομία; Πολιτικοί αναλυτές, αν και συμφωνούν στο ότι η παγκοσμιοποίηση έχει πράγματι τη σκοτεινή της πλευρά, υποστηρίζουν ότι οι ανοιχτές αγορές και η οικονομική ενοποίηση παραμένουν, χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο εργαλείο για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομικής ευημερίας. Οι δε επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στα κοινωνικά κράτη προνοίας αποτελούν, όπως λένε, πολιτικό μύθο. Η πρόσφατη άνοδος των τιμών στα βασικά αγαθά ήταν βέβαια μέρος των επιπτώσεων, αλλά αποτελεί το αναγκαίο κακό σε μια ευεργετική πορεία ανάπτυξης, που πρέπει να ακολουθήσουμε έως το τέλος «για το καλό της ανθρωπότητας».
Από την πλευρά τους, οικονομολόγοι μεγάλου κύρους, όπως οι Πολ Σάμουελσον και Πολ Κρούγκμαν δείχνουν διστακτικοί, αμφισβητώντας παρά εγκωμιάζοντας τα πλεονεκτήματα των ελεύθερων συναλλαγών, ενώ ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόνι, καταγγέλλει στο βιβλίο του «Φόβος και Ελπίδα» τη «δικτατορία της αγοράς». «Η διατροφική κρίση δεν ενίσχυσε την παγκόσμια αλληλεγγύη» υπογραμμίζει στο άρθρο του ο Φρεντερίκ Λεμέτρ. «Αντίθετα επανέφερε στο προσκήνιο τους εθνικούς εγωισμούς, σε βορρά και νότο. Παρότι τα τελευταία χρόνια οι αναπτυσσόμενες χώρες κατήγγειλαν με σφοδρότητα τον προστατευτισμό του βορρά, τουλάχιστον 20 από αυτές περιορίζουν τώρα τις εξαγωγές τους, ώστε να σιτίσουν κατά προτεραιότητα τους δικούς τους πληθυσμούς». Προβληματισμός επικρατεί και στη Γερμανία, σημειώνει η γαλλική εφημερίδα.
Το καθαρό εισόδημα των Γερμανών μισθωτών μειώθηκε κατά 4,7% από το 2002 έως το 2005, κάτι που σημαίνει ότι η μεσαία τάξη της πρώτης ευρωπαϊκής οικονομίας γίνεται φτωχότερη. Αυτή η οικονομική απαισιοδοξία «εμποδίζει τη Δύση να κάνει οποιαδήποτε παραχώρηση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ουδεμία παραχώρηση προβλέπεται για την Κίνα, την Ινδία ή τη Βραζιλία, που έχουν γίνει επίφοβοι ανταγωνιστές. Αν όμως τα κράτη δεν μπορούν να συμφωνήσουν στους κανόνες του διεθνούς εμπορίου, δύσκολα θα επιτύχουν τη συναίνεση σε πιο σύνθετα προβλήματα, όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη ή τα διογκούμενα κύματα της μετανάστευσης». Χρειάζεται ισχυρή ώθηση για να εξέλθει η παγκοσμιοποίηση από το τέλμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου