Η Αριστερά εδώ και δεκαετίες είναι ένα μωσαϊκό ιδεών. Και αυτό είναι το μεγάλο της πλεονέκτημα, που πολλές φορές όμως έχει μετατραπεί σε μειονέκτημα. Τα κόμματα της Αριστεράς αντιδρούν σε μέτρα όπως αυτά που έχουν ληφθεί, άλλες φορές αντιπροτείνουν, αλλά ακόμη και σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε σήμερα, οικονομικής κρίσης, δεν συσπειρώνει τον κόσμο γύρω της, στον βαθμό που αναμενόταν. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι χώρες όπου τα κόμματα της Αριστεράς συγκεντρώνουν διψήφια ποσοστά μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η αδυναμία αυτή, σύμφωνα με κάποιους από τους αναλυτές της Αριστεράς, οφείλεται σε «κρίση αξιοπιστίας» λόγω της διχόνοιας μεταξύ των μελών της.
- Ωστόσο κάποιοι είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι η κρίση είναι ευκαιρία για κοινές πρωτοβουλίες όχι μόνον εντός της Ελλάδας αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχει όμως και η σταθερή άποψη κάποιων, που βασίζεται στην ιστορική εμπειρία ότι τις μεγάλες νίκες και ανατροπές πέτυχαν τα κομμουνιστικά κόμματα και όχι κόμματα που συνθέτουν ιδέες που προέρχονται από αριστερούς διανοουμένους και θεωρητικούς.
- Στην έρευνα της «Ε» για το «πού πάει η Αριστερά», που ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή, εξέφρασαν τις απόψεις τους η ευρωβουλευτής από την Πορτογαλία Μαρίζα Ματίας, οι καθηγητές Κώστας Βεργόπουλος, Γιώργος Μαργαρίτης, Ανδρέας Πανταζόπουλος και Κώστας Λαπαβίτσας. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης, τα στελέχη του ΣΥΝ Γιάννης Μπαλάφας, Νίκος Βούτσης, Γιάννης Δραγασάκης και Δημήτρης Στρατούλης, το μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Γαλάνης, ο Γιώργος Πάντζας από το ΔΗΚΚΙ και ο εθνικός συντονιστής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας Πιερ Λοράν. Δύο ήταν τα ζητήματα που αναπτύχθηκαν:
- Το πρώτο, όπως είναι αναμενόμενο, αφορά την οικονομική κρίση. Σε όλες τις περιπτώσεις έγινε κριτική στην κυβερνητική πολιτική για τις μέχρι τώρα επιλογές της. Κάποιοι από τους σχολιαστές έκαναν προτάσεις κινούμενοι σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Αλλοι προτάσσοντας την ανάγκη να αλλάξει άμεσα η κατεύθυνση της πολιτικής με ενίσχυση των εισοδημάτων και μείωση των τιμών των προϊόντων και άλλοι περιγράφοντας την ανάγκη να μη μείνει αδιάφορη η Αριστερά για το περιεχόμενο διακυβέρνησης της χώρας.
- Το δεύτερο αφορά την ανάγκη να επιτευχθεί ενότητα στους αγώνες των εργαζομένων εναντίον της πολιτικής που ακολουθείται με εναλλακτικές προτάσεις και δίνοντας μάχη στους δρόμους. Ειδικότερα, η ευρωβουλευτής του «Μπλόκου της Αριστεράς» από την Πορτογαλία Μαρίζα Ματίας αλλά και ο εθνικός συντονιστής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας Πιερ Λοράν, αναφέρθηκαν στην ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τόσο σε επίπεδο αντίδρασης όσο και σε επίπεδο πρωτοβουλιών που θα φέρουν στο προσκήνιο την άσκηση νέας πολιτικής.
- Το ζητούμενο είναι εάν η οικονομική κρίση θα αποτελέσει μια ευκαιρία για τα κόμματα της Αριστεράς να επηρεάσουν και να παρέμβουν ή εάν η εσωστρέφεια θα κρατήσει τα ποσοστά τους χαμηλά.
-
Η προοδευτική πολιτική
Το ελληνικό οικονομικό ζήτημα θεωρείται «καυτό», εν τούτοις δεν είναι βέβαιο ότι όλες οι πλευρές αναφέρονται στο αυτό πρόβλημα. -
Η κρίση και η Αριστερά
Οι πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν και προωθούν όσα συμφέρουν τον μονοπωλιακό καπιταλισμό, αυτό το σύστημα που κάτω από τον ψευδεπίγραφο γενικό όρο «αγορές» κυβερνά τον σημερινό κόσμο, έχουν πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα σε καιρούς κρίσης. -
Ιστορική πρόκληση μια μεγάλη συμμαχία
Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η ταπεινωτική κηδεμονία και το άγριο νεοφιλελεύθερο πακέτο του ΔΝΤ επιταχύνουν την κατάρρευση ενός αποτυχημένου και ένοχου πολιτικού συστήματος. -
Για τη σύγχρονη ανανεωτική Αριστερά
Η παγκοσμιοποιημένη διάσταση των οικονομικών και πολιτικών διαδικασιών και η κρίση του κράτους - έθνους έχουν αλλάξει ριζικά τα δεδομένα. Η Αριστερά είναι μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις και σε μεγάλες ιστορικές ευκαιρίες, υποχρεωμένη να επαναπροσδιορίσει βασικά στοιχεία της στρατηγικής και της φυσιογνωμίας της και να διασφαλίσει ένα σταθερό βηματισμό στη νέα εποχή.
-
Αγωνιστική αντιμετώπιση
Οι απαντήσεις μου αναφέρονται στην Αριστερά που αντιπαρατίθεται στη δογματική κομμουνιστική Αριστερά και στη μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία τύπου ΠΑΣΟΚ. Στη χώρα μας η κύρια κομματική έκφραση αυτής της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι ο Συνασπισμός. Ο Συνασπισμός καταδικάζει απερίφραστα τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, το σημερινό ρόλο της Ε.Ε. και την ανάμιξη του ΔΝΤ. Παράλληλα, απέναντι στην πρωτόγνωρη κρίση απαντά με τη δικιά του εναλλακτική πρόταση, πείθοντας ότι η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική δεν είναι μονόδρομος. Το πρόγραμμα που προβάλλει ο ΣΥΝ για τη διέξοδο από την κρίση είναι ένα συνεκτικό σύνολο προτάσεων που αντιμετωπίζουν κύρια: -
Το ριζοσπαστικό παράδοξο
Αν εξαιρέσουμε την ταυτοτική επάρκεια του ΚΚΕ, τα απλουστευτικά αλλά παραγωγικά γι' αυτό σχήματα σκέψης και δράσης, το υπόλοιπο τμήμα της ιστορικής Αριστεράς, των αριστερίστικων σχημάτων περιλαμβανομένων, αλλά και το σύνολο σχεδόν αυτού που θα ονομάζαμε πολιτισμική-αισθησιακή Αριστερά, κολυμπούν μέσα σε ένα ριζοσπαστικό παράδοξο: γιατί ο κινηματικός ριζοσπαστισμός δεν αποκτά κοινωνιολογικό ακροατήριο;
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου