Με επιφυλάξεις αντιμετωπίζει η Βασιλική Γεωργιάδου, επίκουρος καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τόσο όσους μιλούν για την ολοκληρωτική κατάρρευση του δικομματισμού όσο και εκείνους που μιλούν για το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ» και την εκρηκτική δυναμική του.
[...] Αυτό που όντως συμβαίνει είναι η δημοσκοπική υποχώρηση του δικομματισμού. Περισσότερο από μια κρίση ή κατάρρευση του δικομματισμού, οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια έκφραση του θυμού του εκλογικού σώματος: σύρθηκε στις κάλπες πρόωρα, με προσχηματικά επιχειρήματα του κόμματος που κυβερνά, ενώ μάλιστα εξελισσόταν η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή της μεταπολίτευσης και είδε στη συνέχεια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να σπαράσσεται εσωτερικά για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της νικημένης εκλογικά κομματικής μηχανής». […]«Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως συλλέκτης της δυσαρέσκειας των εκλογέων με προέλευση σχεδόν από ολόκληρο το φάσμα του κομματικού συστήματος. Η κινηματική στάση του στη διάρκεια της προεδρίας του Αλ. Αλαβάνου συνέβαλαν στην εμφάνιση ενός τέτοιου κομματικού προφίλ. Η ευρωπαϊκή εκλογική ιστορία, ωστόσο, καταδεικνύει κόμματα διαμαρτυρίας που μπορεί κατά καιρούς να έχουν καταγράψει εντυπωσιακές εκλογικές νίκες, παρέμειναν όμως φαινόμενα της συγκυρίας. Η υπερψήφιση κομμάτων από διαμαρτυρία είναι μια αρνητική εκλογική επιλογή και τα κόμματα επιβιώνουν στον χρόνο μόνο όταν αναπτύσσουν πολιτικές θέσεις και θετικές σχέσεις με τους εκλογείς»… [Του Άρη Χατζηγεωργίου, Ελευθεροτυπία, 4/3/2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου