"Τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ" είναι ο τίτλος του άρθρου της δημοσιογράφου Ελλης Τριανταφυλλου που δημοσιεύεται σήμερα Τετάρτη, στην εφημερίδα "Η Καθημερινή" (12/3/2008) και αποτυπώνει μια "αντικειμενική" επισκόπηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η νηφαλιότητα είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν το έχουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως, αυτό που χαρακτηρίζει τους διάφορους εγκεφάλους που υποτίθεται ότι νοιάζονται για το μέλλον του Κινήματος, είναι η ιδιοτελής ενασχόληση με το Κίνημα κι αυτό δυστυχώς αποδεικνύεται καθημερινά. Το αν υπάρχουν κάποιοι θαρραλέοι που βάζουν το γενικό υπεράνω του ατομικού συμεφέροντος, αυτοί αποτελούν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που αρχίζει αύριο, πιθανόν να ξεμπλοκάρει κάποιες δυνάμεις που θα σπρώξουν το Κίνημα ώστε να ξεφύγει από τη λάσπη στην οποία έχει κολλήσει αφότου ανέλαβε τα ηνία ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον οποίο ευχόμαστε τα καλύτερα. Νιώθουμε την αγωνία του, τον εμπιστευόμαστε, είναι ηθικός, ακέραιος, αγαπά τον τόπο και θέλει να υπηρετήσει το λαό. Όμως τι είναι εκείνο που εμποδίζει το ξεδίπλωμα της θριαμβικής σημαίας; Βεβαίως βλέπουμε ότι από την πλευρά του Βενιζέλου δεν υπάρχει πλέον εκείνη η ζέση που είχε πάντα, λες και κάτι τον κρατάει. Δεν μας απασχολούν τα διάφορα σενάρια που λένε ότι περιμένει το στραβοπάτημα του Γιώργου για να ξαναβγεί μπροστά. Είναι πρόεδρος ο Γιώργος, συνεπώς πρέπει να στηρίξει τον πρόεδρο. Δεν βλέπει τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις; Έχουμε τυην αίσθηση ότι είναι πλέον ηθελημένα παροπλισμένος, περιμένοντας την κατάρρευση του Γιώργου. Να ξέρει ότι τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Από την άλλη είναι γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν βλέπουν με καλό μάτι το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι δυνατό, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ να έχει θέσεις για όλα τα θέματα που απασχολούν τον τόπο και τουςε Έλληνες και τα μέσα ενημέρωσης να τα αγνοούν ή να λένε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει θέσεις κ.λπ. Οι δικαιολογίες που προβάλλει σχετικά με τα ΜΜΕ ο Γιώργος δεν είναι τυχαίες κι ούτε το κάνει «για να ανακουφίσει τις προσωπικές του αγωνίες». Η επιχείρηση απαξίωσης του Γιώργου και του ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει από καιρό. Ωστόσο, δεν μπορούμε, σε καμιά περίπτωση, να το επικαλούμαστε συνεχώς την εχθρική στάση των ΜΜΕ. Για να δούμε το άρθρο της Ε. Τριανταφύλλου:
Ασυγκράτητη, δείχνει, πλέον η πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα έχει χάσει περίπου επτά μονάδες από την εκλογική του δύναμη, σε αντίθεση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη σταθερή δυναμική άνοδό του. «Το φαινόμενο Τσίπρα έχει ημερομηνία λήξεως», επιμένουν ορισμένα από τα στελέχη του, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να ξορκίσουν τις αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού που προκαλούν οι δημοσκοπήσεις της περιόδου. Αλλοι, πιο ρεαλιστές και ειλικρινείς παραδέχονται ότι ίσως αυτό που έχει λήξει να είναι το προϊόν του ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί προ καιρού από τα ράφια του πολιτικού σούπερ μάρκετ.
Η εκδοχή αυτή, ωστόσο, ούτε που περνάει από το μυαλό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εσχάτως ανακάλυψε τις παλιές θεωρίες των συμφερόντων για να ανακουφίσει τις προσωπικές του αγωνίες. Τι υποστηρίζει; Οτι ορισμένοι εκτός ή εκτός ΜΜΕ δεν θέλουν ένα αυτόνομο και ισχυρό Κίνημα, που εκφράζει πραγματικά τη βούληση του ελληνικού λαού και ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, το ΠΑΣΟΚ χάνει δυνάμεις γιατί δεν εκφράζει κανένα ξεχωριστό, ειδικό συμφέρον. Κι επειδή ακριβώς η συρρίκνωση των ποσοστών του οφείλεται στον πόλεμο των συμφερόντων που δέχεται, αύριο-μεθαύριο, οι πολίτες θα το καταλάβουν και θα το επιβραβεύσουν για τη μέχρι σήμερα στάση του.
Η θεωρία του Ακη Τσοχατζόπουλου, είναι διαφορετική. «Ο κόσμος μας, η βάση, ζητάει ξανά ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ που ήξερε», υποστηρίζει το άλλοτε κραταιό στέλεχος του Κινήματος, αρνούμενο και αυτό να αποδεχθεί ότι ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ που ήξερε. Αραγε, ποιο είναι το σημερινό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ; Οτι αποκλίνει από το μοντέλο που του εξασφάλισε την πολιτική κυριαρχία για χρόνια ολόκληρα; Ή ότι προσπαθει με νύχια και με δόντια να διατηρήσει ένα μοντέλο, το οποίο όχι μόνο έχει απολέσει πλήρως την αίγλη του παρελθόντος, αλλά στην πραγματικότητα έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των πολλών; Είναι η ιδεολογία το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ ή η προσωπικότητα του αρχηγού αυτή που δεν εμπνέει;
Ο ασφαλέστερος ίσως τρόπος για να απαντηθεί το ερώτημα είναι να προσδιοριστούν οι σημερινές ανάγκες των πολιτών και να ιεραρχηθούν τα προβλήματά τους. Κατά γενική παραδοχή, το νούμερο ένα πρόβλημα των πολιτών -ακόμη μεγαλύτερο κι από την ανεργία και την ακρίβεια- είναι αυτό του άδικου και ανέντιμου κράτους. Ο πολίτης δεν εμπιστεύεται το κράτος το οποίο ταυτίζει με τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τα αυθαίρετα, τα φακελάκια...
Οι κυβερνήσεις Σημίτη επιχείρησαν να βελτιώσουν την κατάσταση, αλλά οι παρεμβάσεις ήταν άτολμες και τα πρώτα βήματα έμειναν μετέωρα. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην πρώτη τετραετία διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ., όπου οι οραματικές εξαγγελίες υποχώρησαν υπό το βάρος της αδυναμίας του ίδιου του συστήματος εξουσίας να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Εκεί ακριβώς ίσως εντοπίζεται το πολιτικό κενό στην άλλοτε πολιτική επικράτεια του ΠΑΣΟΚ. Στην αδυναμία του να προβάλε,ι αλλά και να εγγυηθεί άλλου τύπου διαχείριση της εξουσίας. Το ίδιο το κόμμα και ο αρχηγός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου