ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ!

Κι ο χιμπαντζής το κατάλαβε. Είμαστε στο σωστό δρόμο και είναι έτοιμος κι αυτός να συγκρουστεί με τη διαφθορά...

Ο Καραμανλής στο μήνυμά του αναφέρθηκε στα θετικά αποτελέσματα της χρονιάς που φεύγει την οικονομία, σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο σωστό δρόμο» αναβαθμίζοντας το κύρος και το διεθνή της ρόλο. Έδωσε έμφαση στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, τονίζοντας:

«Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007 μάς δώσατε σαφή εντολή: Να συνεχιστούν οι αλλαγές, να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις. Η εντολή σας είναι για μένα δέσμευση. Δύναμη και στήριγμά μου είναι η εμπιστοσύνη που μου δείχνετε. Για μια ακόμη φορά σήμερα σας διαβεβαιώνω ότι αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης είμαι αποφασισμένος να τη διαφυλάξω. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να ρίχνει σκιές στη συμφωνία τιμής που συνυπογράψαμε. Είμαι και είμαστε σε διαρκή σύγκρουση με τα φαινόμενα της διαφθοράς».

Ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να συγκρουστεί με τη διαφθορά!

Δηλαδή, τόσο χοντρόπετσος είναι ο Καραμανλής; Δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν διαβάζει, δεν καταλαβαίνει; Τίποτε δεν τον αγγίζει; Ο λόγος του είναι μνημείο υποκρισίας! Ο άνθρωπος κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό. Μίλησε σα να μη συμβαίνει τίποτε. Εδώ και δέκα περίπου μέρες η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από μια υπόθεση που υπονομεύει τα θεμέλια της ηθικής, αλλά και των θεσμών που οικοδομούν ένα κράτος δικαίου. Ο Καραμανλής λέει ότι είναι σε "διαρκή σύγκρουση με τα φαινόμενα της διαφθοράς". Να το δεχτούμε. Ποιοι είναι οι φορείς της διαφθοράς τα τελευταία πέντε χρόνια; ΟΛΟΙ είναι στελέχη της Νέας Δημοκρατίας! Ποιος τους διόρισε σε διάφορες κρατικές και κυβερνητικές θέσεις; Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός είναι σε σύγκρουση με τον εαυτό του και τις αποφάσεις του! Και παίρνει στο λαιμό του και κάποιους ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση ίσως να μην "λύγιζαν". Αλλά, ή Δεξιά είναι Δεξιά και δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Ο ελληνικός λαός όμως πότε θα τους καταλάβει;

Εδώ που τα λέμε, η κυβέρνηση αυτή είναι κυβέρνηση μειοψηφίας. Στην πρόσφατη δημοσκόπηση (που δημοσιεύτηκε στο Έθνος) το ποσοστό της είναι μόλις 33,2%! Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Καραμανλή είναι μια θλιβερή μειοψηφία...

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΛΕΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΕ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ!

Μια αποκλειστική φωτογραφία μου έστειλε ο Θοδωρής Μακρής. Μια δφωτογραφία επίκαιρη, αλλά αποκαλυπτική. Απολαύστε την!

Η αστυνομία λέει τα κάλαντα σε κουκουλοφόρους !!!

.

ΣΕ ΛΙΓΟ, ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ!

Η χρονιά των μικρών... [Π. Τσούτσιας, Έθνος της Κυριακής, 29/12/2007]. 4,9% της δύναμής τους έχουν χάσει από τον Οκτώβριο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με το δεύτερο να φυλλορροεί προς τον ΣΥΝ. Ενισχυμένοι ΚΚΕ και ΛΑ.ΟΣ. Ο αέρας της νέας χρονιάς φουσκώνει τα πανιά των «μικρών» κομμάτων, καθώς μέσα σε δύο μόλις μήνες τα δυο μεγάλα κόμματα χάνουν ψηφοφόρους τόσο προς τα δεξιά τους όσο και προς τα αριστερά τους. Μέσα σε ένα δίμηνο η κυβερνώσα παράταξη αλλά και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χάνουν περίπου 2,5 ποσοστιαίες μονάδες, το οποίο είναι ένα σαφές δείγμα των διαθέσεων και απόψεων που εκφράζει η κοινή γνώμη για την πολιτική των δυο μεγάλων κομμάτων. Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης της MARC για το «Εθνος της Κυριακής», στην πρόθεση ψήφου - εάν είχαμε σήμερα εκλογές- φαίνεται ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνουν μαζί μόλις το 63,3%, αποτυπώνοντας έτσι την υποχώρηση του δικομματισμού στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία. Η μέτρηση καταγράφει χαμηλά εκλογικά ποσοστά για τη ΝΔ (33,2%) και το ΠΑΣΟΚ (30,1%) ενώ αντίθετα αυξημένα είναι τα ποσοστά για το ΚΚΕ (8,2%), τον ΣΥΡΙΖΑ (6,8%) και το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη (3,7%) σε σχέση πάντα με την μέτρηση της ίδιας εταιρείας τον μήνα Οκτώβριο του 2007. Ταυτόχρονα τα ευρήματα δείχνουν έντονη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ για την αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος. Οπως είναι σαφές η έντονη και σκληρή προεκλογική αντιπαράθεση για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ άφησε πολλές πληγές ανοικτές, και το ερώτημα είναι εάν και πώς θα «κλείσουν» σύντομα.

Για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση αποτυπώνεται στην έρευνα της MARC μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κλίνουν προς τα αριστερά και πιο συγκεκριμένα προς τον Συνασπισμό (ενώ αντίθετα προς τη ΝΔ στρέφεται μόλις το 1,3%). Μόλις τρεισήμισι μήνες μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου το ΠΑΣΟΚ «χάνει» το 6,1% των ψηφοφόρων του, το οποίο στρέφεται προς τον ΣΥΝ αλλά και το 1,9% προς το ΚΚΕ. Αξίζει να υπογραμμισθεί ότι σε σχέση με τη μέτρηση της εταιρείας MARC - Οκτώβριος 2007- ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τη δύναμή του κατά 2,7 ποσοστιαίες μονάδες και το ΚΚΕ 1,2%. Σημειώνεται ότι σχεδόν έξι στους δέκα ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ζητούν συνεργασία με άλλο κόμμα ενώ την ίδια θέση εκφράζει ένας στους δύο ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ευρήματα της δημοσκόπησης της εταιρείας MARC αποτυπώνουν ή «φωτογραφίζουν» μια ιδιαίτερα αρνητική εικόνα τόσο για τη ΝΔ όσο και για το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο το καμπανάκι χτυπά κυρίως προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο - σε μια ιδιαίτερη αρνητική πολιτική συγκυρία για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας- όχι μόνο δεν κερδίζει αλλά χάνει και «δικούς του» ψηφοφόρους...

ΣΧΟΛΙΟ:

Το σχόλιό μου είναι ό,τι λέει ο τίτλος αυτού του σημειώματος: "Σε λίγο θα τρώμε τη σκόνη του Τσίπρα"!

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!

Είναι στιγμές που νιώθω ότι εκεί στο ΠΑΣΟΚ κοιμούνται! Ναι, κοιμούνται. Ηθελημένα. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με την παράταξη. Η προσωπική πολιτική τους επιβίωση είναι το μόνο τους απασχολεί. Αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου έχω την εντύπωση ότι είναι περικυκλωμένος και δεν μπορεί να ανασάνει. Αλλά όταν δεν μπορείς ν' ανασάνεις δίνεις ένα σάλτο και βγαίνεις στον καθαρό αέρα. Κι ο Γιώργος δεν πιστεύω ότι πρόκειται να κάνει αυτό το σάλτο.

Είναι δυνατόν σήμερα να έχουμε Γραμματέα κι αυτός να μην ακούγεται; Έχει καταντήσει το πρότυπο του ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ. Όταν δεν έχει κανείς να προσφέρει κάτι περισσότερο, όταν έχει μπαφιάσει από πολιτική και... ΠΑΣΟΚ, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει! Δεν θα παραθέσω κι άλλα ονόματα ανθρώπων που βρίσκονται γύρω-γύρω από τον Παπανδρέου και κρατούν και θέσεις στο λεγόμενο κομματικό κατεστημένο, χωρίς να σημαίνει ότι τους φοβάμαι. Κι αν παραθέσω ονόματα, ο Παπανδρέου, θα λάβει τα μέτρα του; Άλλωστε, λίγο-πολύ, έχουν γραφτεί στον Τύπο. Φοβάμαι πως δεν τα διαβάσει ποτέ αυτά που γράφω. Κι έχω γράψει αρκετά κείμενα, κι έχω στείλει και στις ιστοσελίδες του ΠΑΣΟΚ. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Τα κείμενά μου είναι στα μπλογκ που διαχειρίζομαι. Τα είδε κανείς από τον μηχανισμό του Παπανδρέου, τους άρεσαν, δεν τους άρεσαν, βοηθάνε ή βλάφτουν, αποτελούν "βήμα" για να πολλαπλασιαστούν οι φωνές μας; Ποιο internet και ποια ηλεκτρονική εποχή, αγαπητέ Γιώργο;

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ προσωπικά κάτι από το ΠΑΣΟΚ. Χόρτασα. Με φωνάζουν στη χάση και στη φέξη οι σύντροφοι από τους Αμπελοκήπους όταν πρόκειται να μιλήσει κάποιος βουλευτής ή τώρα για να κόψουμε την πίτα (μάλλον μέσα στον Ιανουάριο) κι αυτή είναι η συμμετοχή μου στην οργάνωση. Κυκλοφόρησα και την εφημεριδούλα, το "ΔΙΚΤΥΟ", είχε απήχηση, αλλά έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου! Η αυτο-οργάνωση, της οποίας είμαι υπέρμαχος, διαπιστώνω ότι είναι υπόθεση ορισμένων που ανταλλάσσουν σκέψεις στο διαδίκτυο και αυτό ήταν. Κι εγώ, βρε παιδιά, είμαι σε μια παρέα ανθρώπων που κάποτε τρέχαμε σαν τρελοί για το ΠΑΣΟΚ και βρισκόμαστε κάθε τόσο, τα λέμε, βρίζουμε εκείνους που πήγαν το ΠΑΣΟΚ κατά διαόλου και λέμε, εδώ είμαστε, ξανά από την αρχή. Επισημαίνουμε λάθη, παραλείψεις, του Παπανδρέου, των στελεχών, θέλουμε τον Γιώργο καλύτερο, πιο δυναμικό, να γυρίζει σαν σβούρα, να απαντάει στις προκλήσεις, να μην σηκώνει μύγα στο σπαθί του, να αποτινάξει από πάνω του τις όποιες αναστολές και να σημάνει επίθεση! Το δράμα μας είναι ότι στη μικρή μας πόλη γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά.

Είπαμε ότι η επανεκλογή του Παπανδρέου θα είναι ένα ορόσημο στη νέα πορεία του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός, θα έχει τα μάτια του και τα αυτιά του ανοιχτά. Ο ίδιος πώς θ' αποκτήσει προσωπική αντίληψη για τα πράγματα - μέσα από αυτά που θα του μεταφέρουν κάποιοι "αυλικοί"; Παίρνει, ας πούμε, την απόφαση να πάει σ' ένα χωριό να καθίσει στο καφενείο κουβεντιάζοντας με τους χωρικούς και να μπει τώρα στο σπίτι μιας οικογένειας για να μάθει και να νιώσει από πρώτο χέρι τη ζωή της φτωχολογιάς; Όχι να περιμένει την προεκλογική περίοδο.

Όμως προσδοκώ το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη να ανακάμψει και να μπορέσει να χτυπήσει την επάρατη Δεξιά για να κερδίσει ο τόπος και οι πολίτες. Εάν οι άνθρωποι που λέγονται "στελέχη" [υπάρχουν και εξαιρέσεις], συνεχίσουν το ίδιο βιολί, χαιρέτα μου τον πλάτανο, που έλεγε κι ο πατέρας μου. Οι άνθρωποι που έχουν διπλαρώσει τον Παπανδρέου δεν κατάλαβαν ότι ζούμε στην πλανητική εποχή, όπου όμως χρειάζεται να λαμβάνουν υπόψη τους τη vox populi! Η έννοια του κυρίαρχου κόμματος ευδοκίμησε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες με ορισμένο συσχετισμό δυνάμεων. Η επικυριαρχία των ανθρώπων που κρατούν τις θέσεις-κλειδιά, προσδιορίζει και τους κανόνες διεξαγωγής του κομματικού και του πολιτικού παιχνιδιού.

Η σημερινή συγκυρία, όπου βρισκόμαστε ως απλοί θεατές να παρακολουθούμε την καταρράκωση των θεσμών, της ηθικής και της πολιτικής από το κόμμα που κυβερνάει τον τόπο και τον αρχηγό του που προσποιείται τον πρωθυπουργό, κανονικά προαναγγέλλει τη γέννηση κάτι καινούργιου. Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δύναμη να αποτελέσει το μοχλό γι' αυτό το καινούργιο, θέλει να είναι συμμέτοχο, θέλει να πρωτοστατεί, θέλει να δείξει την κατεύθυνση στους πολίτες προς τα πού πρέπει να πάμε όλοι μαζί, θέλει πραγματικά ν' αλλάξει το ίδιο αλλά και ν' αλλάξει τον τόπο και την κοινωνία; Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται κάτι τέτοιο.

Είμαι αυστηρός, αλλά η πρακτική συνέπεια της εφαρμοζόμενης "πολιτικής" από την πλευρά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει ότι έχει τη δύναμη να καταλύσει την κομματική κυριαρχία της Δεξιάς. Πολλές φορές έχουν ξεγελαστεί τα στελέχη είτε με την πολιτική της "δεξιάς παρένθεσης" (τραγικό λάθος) είτε με την τακτική του "ώριμου [ή σάπιου] φρούτου" (πολιτικός παιδισμός)!

Κανείς δεν πρόκειται να χαρίσει την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Η ιστορία δεν διαγράφει ευθύγραμμη πορεία. Δυστυχώς σήμερα έχει εκχωρήσει πεδίο δράσης στη Δεξιά και σ' εκείνο το μόρφωμα που λέγεται "Συνασπισμός" (εν πάση περιπτώσει κάθε τόσο αλλάζει όνομα, αλλά το ίδιο είναι), και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αλληθωρίζει πότε προς τ' αριστερά πότε προς το κέντρο. Το "κυρίαρχο" ΠΑΣΟΚ θα κάνει αισθητή την παρουσία του όταν προβάλει τη δική του εσωτερική δυναμική που την έχει και δεν θα ζητεί τις "πατερίτσες" τού κάθε "συνασπισμού".

Όσο και κάποια "στελέχη", παλιότερα ή νεότερα, προβάλλουν την άποψη ότι η "κεντροαριστερά" είναι το ζητούμενο για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της Δεξιάς, αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί διότι ουδέποτε ξεκαθαρίστηκε τι είναι αυτή η "κεντροαριστερά". Η μέχρι σήμερα επικρατούσα άποψη έχει σχέση, δυστυχώς, με την "κεντροαριστερά" που στην εποχή του εξέφραζε και πολύ καλά και αποτελεσματικά ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εννοώ πριν τη δικτατορία.

Στη μεταπολίτευση ο Ανδρέας μας έλεγε ότι ένας είναι ο εχθρός: η Δεξιά. Κι αυτήν πολεμούσαμε παρά το γεγονός ότι δεχόμασταν ως ΠΑΣΟΚ αλλεπάλληλες επιθέσεις από την παραδοσιακή αριστερά. Η ιστορία απέδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα πρέπει να πολεμάει "δεξιά κι αριστερά" αν θέλει να ορθοποδήσει!

Οι περιοδικές κομματικές "πατριωτικές" εξάρσεις φαίνεται ότι βολεύουν μερικούς - εννοώ αυτούς που ΑΚΟΜΗ κρατούν τα κλειδιά του κομματικού μηχανισμού και δεν τον αφήνουν να πάρει αέρα - όταν αυτές υπερκαλύπτουν την ολέθρια "συλλογική" πρακτική τους. Κι επιπλέον οι εξάρσεις αυτές καθιστούν δυνατή την ψευδαίσθηση της ομοψυχίας. Ας το καταλάβουν άπαξ δια παντός: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑ! Δεν υπάρχουν οργανώσεις, δεν υπάρχει κομματική λειτουργία. Υπάρχει μονάχα μια βιοτεχνία παραγωγής ανακοινώσεων που εγώ τις διαβάζω στο site του ΠΑΣΟΚ και καμιά φορά βλέπω τον Γιάννη Ραγκούση να τις διαβάζει σε κάποιο κανάλι. Εξετάστηκε ποτέ αν αυτές οι ανακοινώσεις πάνε στον προορισμό τους: δηλαδή, στα αυτιά και το μυαλό του κόσμου; Τα κόμματα σήμερα έχουν ένα μεγάλο και ισχυρό αντίπαλο κι αυτός είναι η τηλεόραση, αυτό το απέραντο εργοστάσιο σκουπιδιών. Όμως, δυστυχώς, αυτό δίνει τον τόνο της καθημερινότητας. Και ο πολίτης παγιδευμένος στη σαχλαμάρα, έχει καταντήσει να είναι ένας πολίτης, who knows more and more and more about less and less! Γιώργο Παπανδρέου, αυτός ο πολίτης το ξέρω ότι δεν σ' ενδιαφέρει. Τι κάνεις, λοιπόν, για να γνωρίζει ολοένα και περισότερα πράγματα;

Δεν έχουν αντιληφθεί ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται Μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν μπορεί ο Πρόεδρος να ασκεί πολεμική κατά των ΜΜΕ, τη στιγμή που το ίδιο το Κίνημα δεν έχει στη διάθεσή του ένα έντυπο ή ένα ραδιοτηλεοπτικό μέσο! Μια φράση βάζουν στα κανάλια να λέει ο Ραγκούσης από κάποια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια γίνεται το έλα να δεις! Πάει, ξεχάστηκε αυτό που είπε ο Ραγκούσης ή δεν καταλάβαμε για ποιο ζήτημα μιλούσε. Δεν είναι δυνατό το μόρφωμα που έλεγα παραπάνω, ο Συνασπισμός, να συντηρεί δική του εφημερίδα, την "Αυγή", ή τα διάφορα γκρουπούσκουλα, και το ΠΑΣΟΚ να μη μπορεί ούτε ένα εβδομαδιαίο έντυπο να έχει στη διάθεσή του! Για να διαβάζουμε, βρε αδερφέ, ατόφια αυτά που λέει ο Πρόεδρος και τα στελέχη.

Το μέγα πολιτικό θέμα πρώτης γραμμής είναι αν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να εγγυηθεί τη στοιχειώδη διαβίωση των μεγάλων μαζών, αν μπορεί να εγγυηθεί την ηθική στην άσκηση της πολιτικής και στην κοινωνία, αν μπορεί να πατάξει τη διαφθορά, αν μπορεί να καθιερώσει θεσμούς αξιοκρατίας και διαφάνειας, αν μπορεί να αναδιαρθρώσει ριζικά το φορολογικό σύστημα, αν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια και την ηρεμία των πολιτών, αν μπορεί να εγγυηθεί ότι έχει έτοιμες τις απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα του άνεργου, του συνταξιούχου, του βιοτέχνη, εκείνου που γυρίζει παράνομος στις λαϊκές αγορές και πουλάει την πραμάτεια του, του εκπαιδευτικού που θέλει έναν αξιοπρεπή μισθό, του καταστηματάρχη που δεν θέλει να κλείσει το μαγαζί του, των νέων που βγαίνουν από τα πανεπιστήμια και δεν ξέρουν τι να κάνουν διότι το σύστημα τους αποκλείει... Το ξέρω ότι θα μου δείξουν ίσως κάποια φυλλάδια κ.λπ. Απλώς θα πω ότι αν ένας συγγραφέας γράψει ένα βιβλίο και δεν εκδοθεί, δεν είναι συγγραφέας, ή αν εκδοθεί και δεν διανεμηθεί, δεν βρει δηλαδή τον προορισμό του, τότε είναι σαν να μην το έγραψε. Εάν μιλήσετε με έναν τυχαίο Πασόκο συνταξιούχο για τη θέση του ΠΑΣΟΚ πάνω στα ζητήματα που τον αφορούν, θα σου απαντήσει ότι δεν ξέρει. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλους τους κλάδους.

Είμαι βέβαιος ότι διαβάζοντας κανείς αυτό εδώ το κείμενο, από το στρατηγείο της Χαριλάου Τρικούπη, θα εμποδιστεί να σκεφτεί καθαρά διότι θα τον συνεπάρει η κομματική πατριωτική μέθη και ως άλλος Δον Κιχώτης θα με δει όχι ως... ανεμόμυλο, αλλά ως έναν ακόμη εχθρό! Βλέπετε ότι ο αψίκορος κομματικός πατριωτισμός αλλά και ο δήθεν "παπανδρεϊσμός" αποτελεί ενδημικό φαινόμενο.

• ΥΓ. 1.-Αυτό κείμενο θα το στείλω και στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ (και όπου αλλού), μαζί και το βιογραφικό μου. Όχι για τίποτ' άλλο, αλλά για να μην το πετάξουν και να καταλάβουν ότι δεν ξύπνησα ένα πρωινό κι ενδιαφέρθηκα οψίμως για το μέλλον του Κινήματος.
• ΥΓ. 2.-Προσθέτω εκ των υστέρων αυτό το υστερόγραφο. Λοιπόν, αν έχετε όρεξη, πάτε να διαβάσετε αυτό: Ένας αναιδής διαχειρίζεται την ιστοσελίδα του Παπανδρέου…

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ!

• Θέλουν να κάνουν τους Έλληνες να ξεχάσουν τα ομόλογα της δομημένης απάτης, τη λεηλασία των Ασφαλιστικών Ταμείων.
• Θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τους εγκέφαλους της μεγάλης ληστείας. Αυτούς που σχεδίασαν και εξέδωσαν τα αμαρτωλά ομόλογα. Όλοι αυτοί, οι “Αγάπιοι”, οι “Ευγένιοι”, ο Τσιτουρίδης, ο Κουρής, ο Δούκας, ο Αλογοσκούφης.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τους “κουμπάρους”, που πουλούσαν προστασία στα καρτέλ. Θέλουν να ξεχάσουμε τις υποκλοπές.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τις απαγωγές πολιτών.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τα βασανιστήρια, που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, από τα Αστυνομικά Τμήματα του κ. Πολύδωρα.
• Θέλουν να ξεχάσουμε την κομματικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τη διάλυση του ΕΣΥ και κάνουν προσλήψεις αγροφυλάκων, αντί για νοσηλευτικό προσωπικό.
• Θέλουν να ξεχάσουμε την πόλωση και τα κλειστά πανεπιστήμια.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τις οικολογικές καταστροφές, που θα αφήσουν τα παιδιά μας χωρίς οξυγόνο.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τα σκάνδαλα στην Cosmote, στην Εθνική Τράπεζα, στην Αγροτική, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στη Λάρκο και στην Ρ&Κ Χρηματιστηριακή.
• Θέλουν να ξεχάσουμε τη διάλυση της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας και της Αστυνομίας.
• Θέλουν να ξεχάσουμε το απροκάλυπτο γαλάζιο κομματισμό στη Δικαιοσύνη, “τα έργα και τις ημέρες” του εκλεκτού τους αρχιδικαστή, του κ. Κεδίκογλου».
• Θέλουν να ξεχάσουμε τις παρανομίες του Μαγγίνα και του Σουφλιά;
  

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΩΛΟΣΠΙΤΟ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Κι επειδή έχουμε και χιούμορ... Αυτή η τελευταία περιπέτεια του Βασίλη Μαγγίνα, ιδού που παραπέμπει: Οι συνειρμοί είναι αυτόματοι. Ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος, ένα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αγωνιστής αλλά και σπουδαίος άνθρωπος είχε πει την ιστορική φράση για το σπίτι (που η Λιάνη το απαλλοτρίωσε...) του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα, ο φίλος μου ο Θοδωρής Μακρής έκανε μια μικρή αναγωγή κι έβγαλε αυτό που βλέπετε. Ωστόσο, μην ψάξετε για αναλογίες μεταξύ Μαγγίνα και Παπανδρέου, διότι όπως καταλαβαίνετε τα ονόματα αυτά δεν μπαίνουν σε ζυγαριά.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΜΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Κι επειδή πολλοί θα νομίζουν ότι ο φανατισμός δεν μας αφήνει να δούμε παραπέρα, έχω να πω ότι εγώ προσωπικά ποτέ δεν δίστασα να μιλήσω ελεύθερα. Κι όσο ήμουνα διευθυντής στην ΕΞΟΡΜΗΣΗ ουδέποτε δέχθηκα εντολές! ΟΜΩΣ, θα αναδημοσιεύσω εδώ το τελευταίο κείμενο που απευθυνόταν εν είδει "ανοιχτής επιστολής" στον τότε πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη. Μπορεί να μην του δόθηκε η απαραίτητη προσοχή. Αν το διαβάσετε, θα διαπιστώσετε πόσο δραματικά επίκαιρο είναι και διαχρονικό. Εθίγη τότε το τεράστιο ζήτημα που δυστυχώς απασχολεί και τώρα το ΠΑΣΟΚ αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και έχει σχέση με τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, θίγονται και ζητήματα που και σήμερα βασανίζουν την κοινωνία μας, όπως είναι η διαφθορά κ.λπ.:

Ποια η μετεξέλιξη μετά το τέλος της “Εξόρμησης”

Πρόεδρε, το τέλος της “Ε” δεν μπορεί να είναι ένα βουβό και άδοξο τέλος. Ούτε να συμβολίζει το τέλος μιας εποχής, όταν το κόμμα το οποίο εκφράζει, μετεξελίσσεται και βρίσκεται μάλιστα στην κυβέρνηση. Γιατί κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε και η εφημερίδα του να μετεξελιχθεί, εάν μετά το τέλος της παλαιάς συλλογικότητας είχε πραγματικά εμφανιστεί μια «συλλογικότητα» άλλη... Η έκδοση περιοδικού δεν αποτελεί μετεξέλιξη, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.

Αντικειμενικά, το μηνιάτικο «περιοδικό» που θα βγει στη θέση της “Ε” είναι αδύνατον να καλύψει χρονικά και πρακτικά το σύνολο της ενημέρωσης, της σκέψης και των ιδεών, που έχει ανάγκη ο χώρος. Το ερώτημα που πλανάται, λοιπόν, είναι:

Με ποιο «μέσον» επικοινωνίας το ΠΑΣΟΚ θα περάσει και θα καλλιεργήσει μια άλλη αντίληψη για την πολιτική επικοινωνία από εκείνη της «διαπλοκής» των ιδιωτικών ΜΜΕ;

Μπροστά στο τέλος, η “Ε” έχοντας καταγράψει 23 χρόνια παρουσίας πλάι στο ΠΑΣΟΚ ως μέσον δημοσιογραφικής έκφρασης, έχει να ιστορήσει και να πει πολλά, όπως μπορεί να εκτιμήσει και το αντίκρισμα των επιλογών στην επικοινωνιακή πολιτική. Γιατί, στη μακρά της πορεία κατέχει ένα σημαντικό αρχείο «προσκηνίου» του ΠΑΣΟΚ, καθώς όλοι οι επιφανείς του ΠΑΣΟΚ, όσο και οι αφανείς, έχουν καταγράψει κατά καιρούς τις απόψεις τους σ’ αυτή την εφημερίδα και έχουν προβληθεί. Τα περισσότερα από αυτά τα πρόσωπα, πρωταγωνιστούν σήμερα ως αξιωματούχοι στην πολιτική σκηνή της χώρας. Έτσι, θα πρέπει να αναγνωρίσει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής ότι η αντανακλαστικότητα της απήχησης του πολιτικού λόγου της κομματικής ελίτ ήταν πάντοτε προφανής, τόσο σε περιόδους ανόδου, όσο και σε περιόδους παρακμής, που ζήσαμε λέγοντας μόνον «μισές αλήθειες». Το γεγονός ότι έφθασαν να πωλούν τα παραπολιτικά στις στήλες των εφημερίδων και όχι τα πολιτικά, είναι τουλάχιστον αντικείμενο έρευνας.

Η “Ε” δεν κατέπεσε κυκλοφοριακά ερήμην αυτού του λόγου, ή ερήμην της αποστροφής του κόσμου προς τα κομματικά και της χαμηλής πολιτικής αξιοπιστίας της προπαγανδιστικής «επικοινωνίας». Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει «άλλοθι» σήμερα για να εξοβελιστεί η ανάγκη για την πολιτική εφημερίδα, η ανάγκη για τη δημοσιογραφική έκφραση της συλλογικότητας.

ΠΡΟΕΔΡΕ, η αγωνία μας όπως αντιλαμβάνεσθε, δεν είναι για το οριστικό τέλος της “Ε”. Η αγωνία μας επικεντρώνεται στο γεγονός ότι καμιά άλλη εφημερίδα, τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα πάρει τη θέση της “Ε”. Στο γεγονός ότι η επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ που αντικειμενικά θα έπρεπε να είναι ζεύξη του «είναι» και του «φαίνεσθαι», της μορφής και του περιεχομένου, μένει μετέωρη, πατώντας με το ένα πόδι μόνο στο «φαίνεσθαι». Στο γεγονός ότι η επικοινωνιακή πολιτική παραδίδεται άνευ όρων στα συμφέροντα και τις ορέξεις των ιδιωτικών ΜΜΕ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.

Το «άλλοθι» που λανσάρεται είναι ότι μπήκαμε στη «μετακομματική» εποχή και δεν χρειάζονται κομματικά έντυπα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπήκαμε και στην «μεταπολιτική» εποχή για να παραδοθούμε χωρίς αντιστάσεις και αντισώματα στους ανεξέλεγκτους όρους της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ενημέρωσης. Είναι πασιφανές ότι πολλοί αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ βολεύονται σ’ αυτό το καθεστώς της προσωποποίησης της πολιτικής και έχουν αναπτύξει ιδιαίτερες και προνομιακές σχέσεις με τα ιδιωτικά ΜΜΕ

Είναι πασιφανές το αδιαφανές της κρατικής διαφήμισης και με ποιους όρους διανέμεται... Και είναι πρόκληση το απυρόβλητο της καταγγελλόμενης, κατά τα άλλα, εκτεταμένης διαπλοκής από τους πολιτικούς αξιωματούχους. Έτσι, θα ήταν λίαν ενοχλητικό ένα «μέσον» μαζικής δημοσιότητας, σήμερα, που όχι μόνον θα διακήρυσσε τη «διαφάνεια» αλλά και θα την εννοούσε κιόλας. Και πρώτα απ’ όλα, για τη διαφάνεια πολλών μεγάλων ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ που καταπατούν τη νομιμότητα και χρωστούν τεράστια ποσά στο δημόσιο, χωρίς να έχουν ουσιαστικές συνέπειες, ενώ από την άλλη μεριά διαμορφώνουν κλίμα – κατασκευάζουν συναίνεση ή αντιπολίτευση κατά το δοκούν – και διαφεντεύουν με αυτό τον τρόπο το χώρο στα όρια εξουσίας και παραεξουσίας.

ΠΡΟΕΔΡΕ, είναι φανερό ότι πολλοί αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ, που εισηγήθηκαν και το κλείσιμο της “Ε”, δεν ανησυχούν γι’ αυτά τα φαινόμενα. Αφού ευτέλισαν πρώτα το περιεχόμενο του κομματικού λόγου που φιλοξενούσε η “Ε” στη φάση της παρακμιακής περιόδου, ως υπεύθυνοι γραμμής στη συνέχεια, είδαν συμφερότερο να συνάψουν προνομιακές σχέσεις, ο καθένας ξεχωριστά, με τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Και αφού την ευτέλισαν, θέλησαν να την πετάξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Φορώντας οι ίδιοι, αργά ή γρήγορα, τον εκσυγχρονιστικό μανδύα. Δεν σας λέει τίποτε, άραγε, ότι οι αξιωματούχοι της κομματικής ελίτ, της παλαιάς και της νέας, που επί ένα χρόνο συζητούν για το «περιτύλιγμα» και το φαίνεσθαι του περιοδικού, χωρίς να γίνεται καμιά κουβέντα για το περιεχόμενο;

Και δεν προβληματίζει, άραγε, ότι οι υπαίτιοι της παρακμής του κομματικού λόγου, παρουσιάζονται τώρα ως «πρωταγωνιστές» της αναγέννησης;

ΠΡΟΕΔΡΕ, είναι αλήθεια ότι εσείς, με την έλευσή σας στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εγκαινιάσατε μια νέα ορολογία για την ενημέρωση και πληροφόρηση της κοινής γνώμης – πέρα από την προπαγάνδα και την πολιτική διαφήμιση – τον όρο της «επικοινωνιακής πολιτικής».

Και συνδέσατε αυτή την έννοια με τη δημιουργία συναίνεσης για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, τη συνδέσατε με τον εκσυγχρονισμό. Την ειλικρινή σχέση με την πραγματικότητα. Την θέσατε ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της κοινωνίας με πρώτο και βασικό στοιχείο την αξιοπιστία. Και πράγματι, το ΠΑΣΟΚ σήμερα και η κυβέρνησή του, απολαμβάνει υψηλή αξιοπιστία μέχρι το συλλογικό επίπεδο της ΚΕ. Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα διαφοροποιούνται - δεν υπάρχει συλλογική έκφραση. Υπάρχουν «αξιωματούχοι» του ΠΑΣΟΚ που διαχέονται σε όλη τη χώρα

Και είναι εμφανείς οι προσωπικές πολιτικές. Συνεχίζεται η νομή της εξουσίας. Έτσι, προς τα κάτω, το όλον του ΠΑΣΟΚ, στις νομαρχίες και στις νομαρχιακές επιτροπές, απαρτίζεται από «μικροϊδιοκτήτες» του κόμματος με ανάλογη συμπεριφορά και σκοπιμότητες. Εκεί, η νέα «επικοινωνιακή πολιτική» δεν βρίσκει αποδέκτες, δεν έχει καμιά απήχηση. Όσες απόπειρες έγιναν, έπεσαν στο κενό. Γιατί η «νομενκλατούρα» των μεσαίων στελεχών παραμένει η ίδια με την παλιά και το μόνο που άλλαξε είναι ότι φόρεσε πολύ εύκολα τον «εκσυγχρονιστικό μανδύα».

Εδώ, φαίνεται και η ελλειπτικότητα της νέας επικοινωνιακής πολιτικής, ότι δηλαδή στερείται σχετικής επεξεργασίας. Εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα ενδοεπικοινωνίας και η ανάγκη του επικοινωνιακού «μέσου» για τα ίδια τα μέλη του κόμματος στο βαθμό που προτάσσεται ο νέος πολιτικός πολιτισμός.

Η εγκατάλειψη της “Ε” στο προηγούμενο διάστημα και η «εχθρική» στάση ορισμένων στελεχών του κεντρικού μηχανισμού έχει κοστίσει ήδη στην ενδοεπικοινωνία. Γιατί, χωρίς επικοινωνιακό «μέσον», ο χώρος στερήθηκε ένα αναντικατάστατο «μέσον» εσωτερικού διαλόγου, ένα εργαλείο πολιτικής παιδείας. Ή μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε από τα ιδιωτικά ΜΜΕ να συμβάλουν στα θέματα πολιτικής παιδείας και του νέου πολιτικού πολιτισμού για το ΠΑΣΟΚ;

Η “Ε”, παρότι «τελειωμένη» πριν την ώρα της, παρουσίασε, με όποιον τρόπο μπορούσε, το υλικό από τον ΟΠΕΚ και το ΙΣΤΑΜΕ και τουλάχιστον 1.000 στελέχη σε όλη τη χώρα είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν και να μελετήσουν αυτό το υλικό, το οποίο ήταν όντως επιμορφωτικό. Δοκιμάστηκαν, βέβαια, κι άλλοι τρόποι από το γραφείο επιμόρφωσης του ΠΑΣΟΚ. Στάλθηκαν 50.000 επιστολές με ερωτηματολόγια προς τα μέλη σε όλη την Ελλάδα και απάντησαν, τελικά, μόνον 150!

Και η ειρωνεία είναι ότι οι εμπνευστές και οι υπεύθυνοι αυτής της αποτυχημένης επιμορφωτικής και ενημερωτικής λειτουργίας είχαν βαρύνουσα γνώμη για το κλείσιμο της “Ε”, διότι είναι εκ των συμβούλων της επικοινωνιακής πολιτικής. Αντίθετα, ο διευθυντής αυτής της ιστορικής εφημερίδας δεν εκλήθη ποτέ να πει τη γνώμη του, έστω για τους τύπους της δεοντολογίας. Κατά τ’ άλλα, Πρόεδρε, μπορούμε να μιλούμε για τη νέα συλλογικότητα.

ΠΡΟΕΔΡΕ, το μεγάλο «έλλειμμα επικοινωνίας» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συχνά σας απασχολεί, δεν βρίσκεται στο «φαίνεσθαι» αλλά στο «είναι», στην ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής και στα διάφορα επίπεδα που αυτή ασκείται.

Όπου η κυβέρνηση πήρε μεγάλες πρωτοβουλίες για μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. στην παιδεία και στο πρόγραμμα «Καποδίστριας», παρά τις όποιες αντιδράσεις, βγήκε τελικά, επικοινωνιακά, κερδισμένη. Εξασφάλισε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την κοινωνική συναίνεση.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι και τόσο τεχνικό στην παρουσίαση του κυβερνητικού έργου, όσο συνήθως εμφανίζεται, για έναν απλούστατο λόγο: Όπου υπάρχει εξουσία, μαζεύονται από μόνοι τους οι διάφοροι τεχνικοί και τεχνοκράτες και στην προκειμένη περίπτωση οι «επικοινωνιολόγοι» διαφημιστές. «Όπου γάμος και χαρά», δηλαδή. Μάλιστα, εάν ερευνήσετε καλά το κόμμα και την κυβέρνηση θα δείτε ότι πάρα πολλοί «διαφημιστές» έχουν στελεχώσει διάφορες επιτροπές και τομείς για να... προσφέρουν τις υπηρεσίες τους! Μολαταύτα, τα φώτα τους δεν επαρκούν για να φωτίσουν πολιτικές και πρωτοβουλίες που δεν υπάρχουν... Και δεν υπάρχουν πολιτικές και «μέσα» να παρουσιάζουν θέματα διαφάνειας στη διαχείριση δημοσίου χρήματος...

Διαρκώς νόμοι προστίθενται πάνω στους νόμους, αλλά η Ελλάδα της μίζας και της αρπαχτής, όπως εσείς ο ίδιος είχατε καταγγείλει στο συνέδριο, μένει το ίδιο ανέπαφη και στο απυρόβλητο. Οι νόμοι στο οικονομικό πεδίο, συνεχίζουν να εφαρμόζονται συνήθως για τους φτωχούς και δυστυχισμένους, ενώ οι εκκρεμότητες για τους μεγάλους τακτοποιούνται, ως γνωστόν, με άλλο τρόπο. Οι μεγαλο-οφειλέτες του δημοσίου και μεταξύ αυτών και ορισμένοι μεγαλο-καναλάρχες, απολαμβάνουν σχετική ασυλία, αντίθετα, οι «μικροί» αντιμετωπίζουν άμεσα τις συνέπειες του νόμου.

Η παραεξουσία και η παραοικονομία έχουν δικιά τους ανεξέλεγκτη κυβέρνηση και το κράτος σε πολλές περιπτώσεις παρακολουθεί θεατής. Το φαινόμενο έχει επεκταθεί και στην περιφέρεια

Σε πολλές περιπτώσεις το κράτος και η οικονομία λειτουργεί χωρίς κεντρικό έλεγχο. Όταν αυτό το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης δεν απασχολεί, όταν η διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς, όταν για όλα αυτά τα θέματα δεν υπάρχει επικοινωνιακή πολιτική που να τα καταδεικνύει...

Τότε πώς μπορούμε να περιμένουμε ευρύτερη κοινωνική συναίνεση; Γιατί να συγκινηθούν οι πολίτες για την πολιτική; Καλή είναι η οικονομική σύγκλιση με την Ε.Ε., καλή η «Κεντροαριστερά», καλοί και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά υπάρχει η διαφθορά και η κοινωνική αδικία για την οποία δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα.

Μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας είναι και το περίφημο πακέτο Ντελόρ. Μεγάλες δαπάνες δισεκατομμυρίων δίνονται για τη δημοσιότητά του, αλλά αυτή η «δημοσιότητα» δεν λέει τίποτε περισσότερο στους πολίτες από αυτό που ήδη γνωρίζουν: απλώς την ύπαρξή του! Τα υπόλοιπα κοινοποιούνται με μια ειδική γλώσσα «καθαρεύουσα», τα ξέρουν μόνο οι επιτήδειοι κρατικοί υπάλληλοι. Οι σύμβουλοι διαχείρισης και άλλοι διαμεσολαβητές...

Κατά τα άλλα, το κύκλωμα διαφήμισης ΜΜΕ και προμηθευτών του δημοσίου καλά κρατεί... Η κομματική νομενκλατούρα ανά την επικράτεια έχει άριστες σχέσεις μαζί του κι εσείς, κ. Σημίτη, κι εμείς εδώ στην “Ε”, περιμένουμε με «ερασιτέχνες» να κάνουμε επικοινωνιακή πολιτική και να κάνουμε σύμμαχό μας την ενεργοποιημένη κοινωνία. Με ποια «μέσα»; Με τι είδους κόμμα;

ΠΡΟΕΔΡΕ, γνωρίζουμε το μακροπρόθεσμο της στρατηγικής σας, όπως την έχει ήδη αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία. Την «επανίδρυση» του κόμματος, τη «νέα συλλογικότητα» με στόχο την κοινωνία των πολιτών, της αξιοκρατίας, της χρηστής διαχείρισης και των δικτύων αλληλεγγύης. Γι αυτό και σας ανταμείβει ως ηγέτη με ενισχυμένη αξιοπιστία... Αλλά, είναι επίσης εμφανές ότι η πολιτική σας και οι προθέσεις δεν βρίσκουν ανάλογη στάση από τη «συνομοσπονδία» των μικροϊδιοκτητών του κόμματος, από τους μηχανισμούς και την κομματική ελίτ.

Έτσι, το άνοιγμα που επιχειρείται προς την κοινωνία δεν έχει την προωθητική δύναμη που χρειάζεται, δίχως μια ηθική εκστρατεία κατά της διαφθοράς και των νέο-πελατειακών σχέσεων που διαπλέκονται μεταξύ κόμματος και κράτους.

Η ελλειπτικότητα της επικοινωνιακής πολιτικής πηγάζει ακριβώς από την ελλειπτικότητα δραστικών εγχειρημάτων κοινωνικού εκσυγχρονισμού. Και τούτο πηγάζει από το τρομακτικό έλλειμμα διαφάνειας στις λειτουργίες του κράτους. Είναι εντυπωσιακό πως μέσα από τον καταιγισμό της πληροφόρησης χάνεται το ουσιώδες και η αλήθεια των πραγμάτων. Και προς αυτή την κατεύθυνση ελάχιστη πρόοδος έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα το γεγονός ότι δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι κυβερνήτες, βολεύει ως ηθικόν άλλοθι της αδιαφάνειας. Δεν έχουμε που δεν έχουμε αντιστάσεις και αντισώματα στο σώμα της διατεταγμένης και διαπλεκόμενης ενημέρωσης. Δεν έχουμε καν θεσμούς κοινωνικού ελέγχου (οργανώσεις πολιτών και καταναλωτών) και καταλήγουμε να κλείσουμε και το μοναδικό έντυπο της κομματικής συλλογικότητας που θα μπορούσε να εκφράσει μηνύματα ηθικής εκστρατείας.

Και το ερώτημα παραμένει: πού είναι η «νέα συλλογικότητα», πού βρίσκεται η ηθική δεσμευτικότητα;

Ξέρετε ότι ο μεγάλος Αμερικανός διανοητής και επικοινωνιολόγος Νόαμ Τσόμσκι λέει κάτι που από πρώτη άποψη φαίνεται διαστροφικό: Προσωπικά –λέει– προτιμώ τους διεφθαρμένος κυβερνήτες σε μια δημοκρατική κατά τα άλλα πολιτεία διότι, πιεζόμενοι και απολογούμενοι οι ίδιοι αισθάνονται διαρκώς την ανάγκη να κάνουν και κάτι κατά της διαφθοράς που απλώνεται στο κράτος και στην κοινωνία για να ελαφρύνουν τη δική τους θέση έναντι της κοινής γνώμης.

Αντιθέτως, πολλοί ηθικά άμεμπτοι κυβερνήτες που δεν τους αγγίζει τίποτε, από το βόρβορο της διαφθοράς και των διαπλεκομένων, ζουν στη γαλήνη της δικής τους καθαρότητας, αλλά δεν κάνουν και τίποτε για να απαλλάξουν την κοινωνία από τα φαινόμενα διαφθοράς, δημιουργώντας έτσι «το ηθικόν άλλοθι του συστήματος». Δεν γνωρίζουμε εάν είναι σωστό να υιοθετήσει κανείς μια τέτοια άποψη, αλλά είναι σίγουρα μια καλή επισήμανση του φαινομένου και των κινδύνων, οι καλές προθέσεις να μείνουν μόνον προθέσεις όταν δεν υπάρχουν και δραστικά μέτρα κατά της παραεξουσίας και της διαφθοράς.

ΠΡΟΕΔΡΕ, η διεύθυνση αυτής της εφημερίδας αναγνωρίζει με ευγνωμοσύνη, θα λέγαμε, τις προσπάθειές σας για τον κοινωνικό διάλογο, για μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση στο πλαίσιο των οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Για την ελευθερία της έκφρασης που φθάνει στα όρια της αμφισβήτησης και της αμφιβολίας. Αυτά τα στοιχεία της εφαρμοσμένης πολιτικής σας εισάγουν πράγματι σε ένα νέο πολιτικό πολιτισμό. Τούτο μας επιτρέπει, μάλιστα, να κάνουμε και τις παραπάνω επισημάνσεις αυτού του εντύπου.

• ΥΓ.: Όποιος έχει όρεξη και διάθεση, κουβεντιάζουμε!
  

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Επειδή προκλήθηκα από έναν ψευδώνυμο «Ρήγα», που θέλει να μιλήσουμε «πολιτικά», θεώρησα απαραίτητο να κάνω την παρακάτω μικρή κωδικοποιημένη «ανασκόπηση» μιας μακράς διαδρομής της χώρας που κυβερνήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, με τα θετικά και τα αρνητικά.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ενσάρκωσε το αίτημα της αλλαγής. Αίτημα που συνεπήρε και συγκίνησε όλους τους Έλληνες πολίτες. Αίτημα που εξέφραζε τη βαθιά ανάγκη του τόπου να υπάρξει μια τομή στην πολιτική ζωή. Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου τον Οκτώβρη του 1981, έθεσε τέρμα στη μονοκρατορία της και πραγματοποίησε ένα όνειρο πολλών γενεών στην Ελλάδα. Ισοδυναμούσε με ειρηνική επανάσταση. Η παρουσία του και η προσωπικότητά του σ’ αυτή τη νίκη, διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο. Γιατί εξέφρασε τότε και στη συνέχεια ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις. Εξέφρασε τα οράματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Από το 1974 μέχρι το 1981 το ΠΑΣΟΚ έκανε υπεραισθητή την παρουσία του, είτε με τα «μαξιμαλιστικά» του συνθήματα («Στις 18 Σοσιαλισμός»), είτε με τον αριστερό του ριζοσπαστισμό και τη δυναμική του αντιπολίτευση, αλλάζοντας τα μέχρι τότε πολιτικά δεδομένα, και κατάφερε να κινητοποιήσει το λαό, δημιουργώντας ώριμες πολιτικές συνθήκες για τη μεγάλη αλλαγή του 1981. Το ΠΑΣΟΚ, αφότου ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες, εμπέδωσε στη διάρκεια της πρώτης οκταετίας 1981-1989 το αίσθημα της αλλαγής.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ. Αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, άρχισε ο ελεύθερος επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων, δόθηκε σύνταξη στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, καταργήθηκαν οι γιορτές μίσους, καταργήθηκαν οι φάκελοι.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Καταργήθηκε ο σταυρός προτίμησης, δόθηκε ψήφος στους νέους από 18 χρόνων, όπως επίσης και ψήφος στους μετανάστες και στους ναυτικούς.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ. Αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και υπερδιπλασιασμός μισθών και ημερομισθίων, άδεια τεσσάρων εβδομάδων, εβδομάδα εργασίας 40 ωρών, κατάργηση του ν. 330/76 και θεσμοθέτηση του νόμου 1264/82, αύξηση αριθμού στεγαστικών δανείων για εργαζόμενους, αύξηση οικογενειακών επιδομάτων, τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας για τους εργατοϋπαλλήλους, μεγάλες αυξήσεις στις συντάξεις του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ, του ΤΣΑ και άλλων ταμείων, καθιέρωσης επικουρικής σύνταξης για όλους τους εργαζόμενους, προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, υπερδιπλασιασμός αγροτικών συντάξεων, αυτοτελής σύνταξη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους αγρότες, μέτρα για βελτίωση της διακίνησης των αγροτικών προϊόντων, μέτρα προστασίας και αξιοποίηση των αγροτικών καλλιεργειών, ενίσχυση εκδημοκρατισμός και μαζικοποίηση των αγροτικών συνεταιρισμών.

ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΙ. Διπλασιασμός των τραπεζικών πιστώσεων και φορολογικές ελαφρύνσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, διαφάνεια και απλούστευση των διαδικασιών δανειοδότησης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ίδρυση ασφαλιστικού κεφαλαίου για παροχή εγγυήσεων στη βιοτεχνία, επίλυση του προβλήματος της επαγγελματικής στέγης.

ΥΓΕΙΑ. Εθνικό Σύστημα Υγείας, Κέντρα Υγείας, νοσοκομειακός γιατρός, Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου.

ΠΑΙΔΕΙΑ. Νόμος Πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ίδρυση-αναβάθμιση Τεχνολογικών ιδρυμάτων, συμμετοχή φοιτητών στη διοίκηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, ίδρυση νέων Πανεπιστημίων Θεσσαλίας, Αιγαίου Ιονίου, πολυκλαδικά λύκεια-μεταλυκειακά κέντρα, νέα συγγράμματα στη δημοτική με μονοτονικό σύστημα, νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εκσυγχρονισμός - αναβάθμιση επαγγελματικής εκπαίδευσης, προγράμματα λαϊκής επιμόρφωσης, αύξηση και αναβάθμιση κέντρων νεότητας, αύξηση και βελτίωση των δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών.

ΓΗΡΑΤΕΙΑ. Σύνταξη σε ανασφάλιστους άνω των 70 ετών, επιδότηση 8.000 δρχ. σε οικονομικά αδύναμα άτομα 60-70 ετών, αύξηση των Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων (ΚΑΠΗ) από 8 σε 100, βελτίωση της σύνταξης και μέτρα για την επαγγελματική αποκατάσταση αναπήρων.

Προγράμματα λαϊκής και εργατικής κατοικίας, προώθηση της ισότητας των φύλων, εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου, καθιέρωση του πολιτικού γάμου, εκσυγχρονισμός του σωφρονιστικού συστήματος, μέτρα για την πολιτιστική ανάπτυξη, προώθηση της έρευνας και της τεχνολογίας.

ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ. Διοικητική αποκέντρωση, ενίσχυση-αναβάθμιση τοπικής αυτοδιοίκησης, θεσμοί λαϊκής συμμετοχής: νομαρχιακά συμβούλια, συνοικιακά συμβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, κοινωνικοποιήσεις, εποπτικά συμβούλια.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ. Μάχη κατά της γραφειοκρατίας, κατάργηση πολυθεσίας, μονιμοποίηση 90.000 εκτάκτων υπαλλήλων του δημοσίου, ενιαίο μισθολόγιο.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Νοικοκύρεμα της οικονομίας και των δημόσιων ταμείων, μείωση του ελλείμματος ισοζυγίου πληρωμών, του πληθωρισμού, του ελλείμματος του δημόσιου τομέα, αύξηση των εξαγωγών, εξυγίανση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, βελτίωση του κυκλώματος εμπορίας προϊόντων και αντιμετώπιση των μεσαζόντων, προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ-ΑΝΕΡΓΙΑ. Προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης, προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας, Εθνικό Σύστημα Προστασίας από την ανεργία, επιδόματα ανεργίας σε νέους, διεύρυνση των προϋποθέσεων και επιμήκυνση του χρόνου επιδότησης ανεργίας, αναβάθμιση και επέκταση επαγγελματικού προσανατολισμού, και της ταχύρρυθμης επαγγελματικής εκπαίδευσης, εξυγίανση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και διασφάλιση της δουλειάς σε χιλιάδες εργαζόμενους, αξιοποίηση των κρατικών προμηθειών προς όφελος των εγχώριων προϊόντων.

ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΕΟΚ. Διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας στην ΕΟΚ, απορρόφηση πόρων από τα κοινοτικά ταμεία, προώθηση του μνημονίου για προστασία βιομηχανίας-βιοτεχνίας και μικρής και μεσαίας γεωργικής καλλιέργειας, μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης για μεσογειακά προϊόντα, ειδική ενίσχυση για συνεταιριστικές μονάδες, συμπεριλήφθηκαν στη χρηματοδότηση της ΕΟΚ όλοι οι νομοί της χώρας και όχι μόνο οι 20 που είχε συμφωνηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Προώθηση της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, κατοχύρωση της ενότητας λαού και στρατού.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Κατάργηση των ΤΕΑ και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, εξυγίανση των Σωμάτων Ασφαλείας, δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης του πολίτη.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αδέσμευτη, ανεξάρτητη, περήφανη εξωτερική πολιτική, συμφωνία για την οριστική απομάκρυνση των Βάσεων, συμπαράταξη με τον αγωνιζόμενο κυπριακό λαό, πρωτοπορία στο διεθνές κίνημα για ειρήνη και αφοπλισμό.

Αλλά η διακυβέρνηση της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου έδωσε στην πολιτική δημοκρατία την καθεστωτική ασφάλεια και συνοχή της. Χάρη στη συνολική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου απέκτησε λειτουργικό βάθος και πειθώ η ευρωπαϊκή επιλογή του Κ. Καραμανλή. Γιατί με τη διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το «άλλο μισό» της κοινωνίας βρήκε τους διαύλους και τα μέσα ώστε να προσδώσει στην πολιτική δημοκρατία το βάθος, τη διάρκεια και τη σταθερότητα που δίνουν τα δίκτυα της κοινωνικής πρόνοιας και το κίνητρο της οικονομικής συμμετοχής μαζί με την πολιτική ισοτιμία.

Η δεκαετία του ’80 ήταν καθοριστική από την άποψη της οριστικοποίησης ­για πρώτη φορά στη νεοελληνική ιστορία ­ της καθεστωτικής συνοχής ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, έργο που ιστορικά έπραξε η σοσιαλδημοκρατία παντού στην Ευρώπη κάποιες δεκαετίες νωρίτερα. Η ύπαιθρος αστικοποιήθηκε, οι δυνάμεις της εργασίας απέκτησαν όχι μόνο δύναμη οικονομικής διαπραγμάτευσης αλλά ο ευρύτερος δημόσιος τομέας απέκτησε και ουσιώδη πολιτική εξουσία, συνυφασμένη με τη συνδικαλιστική. Στεγανά στη δομή της κρατικής εξουσίας κατέρρευσαν, ενώ η δημόσια διοίκηση από προπύργιο του κομματικού κράτους μετεβλήθη σε χώρο ισότιμης πρόσβασης κάθε έλληνα πολίτη. Με απλά λόγια, αν δεν υπήρχε η συνολική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του ’80, η Ελλάδα θα παρέμενε μια κοινωνία εύθραυστη, με μεγάλες ανισότητες και κοινωνικά εκρηκτική, άρα πολιτικά ευάλωτη και ασταθής ώστε να μην μπορέσει να αποτελέσει ­ όπως είναι σήμερα ­ ένα οργανικό στοιχείο της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας…

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη προώθησε δυναμικά τον εκσυγχρονισμό της χώρας.

Τι σήμαινε εκσυγχρονισμός; Σήμαινε σταθερή οικονομία. Οικονομία με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, οικονομία με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Σήμαινε τη συνεχή αναβάθμιση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα Βαλκάνια και στον διεθνή περίγυρό της, την επίλυση των εθνικών μας θεμάτων. Επιδιώχθηκε μια κοινωνία με περισσότερη ασφάλεια, με περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες για τον πολίτη.

H Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ, απέκτησε ένα από τα σταθερότερα νομίσματα του κόσμου, συμμετείχε στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέκτησε σταθερή οικονομία, πέτυχε από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΠΑΣΟΚ πέτυχε τη σταθερή βελτίωση των εισοδημάτων των Ελλήνων. Επεκτάθηκε το κοινωνικό κράτος με συνεχώς υψηλότερες κοινωνικές δαπάνες. Έγιναν μεγάλα και μικρά έργα σε έκταση πρωτόγνωρη. Αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της τρομοκρατίας που απασχολούσε τη χώρα από το 1974. Έκλεισε για πάντα το θέμα της βασιλικής περιουσίας. H Ελλάδα ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ολυμπιακή προετοιμασία ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η Ελλάδα απέκτησε διπλωματική υπεροχή στην περιοχή. H Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν δημιουργηθεί τώρα πια οι προϋποθέσεις για τη λύση του Κυπριακού και την αντιμετώπιση του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Η Ελλάδα άλλαξε θεαματικά προς το καλύτερο. Ήταν μία περίοδος δημιουργική, που παρόμοια δεν έχει γνωρίσει άλλοτε ο τόπος μας.

Μπορώ να συνεχίσω, αν χρειαστεί!

12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Γιατί Απεργώ!

ΕΠΕΙΔΗ αγωνίζομαι για τη ριζική μεταμόρφωση όλων των ταμείων.

ΕΠΕΙΔΗ αποδομείται ολοκληρωτικά το ασφαλιστικό μας σύστημα.

ΕΠΕΙΔΗ αλλαγές στο ασφαλιστικό θα αποδώσουν μόνο με διάλογο.

ΕΠΕΙΔΗ οποιαδήποτε λύση επιβάλλεται να δοθεί με αξιοπιστία.

ΕΠΕΙΔΗ το ασφαλιστικό είναι ολέθριο να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για να κλείσουν μαύρες τρύπες στον προϋπολογισμό.

ΕΠΕΙΔΗ το κράτος αναζητά πόρους τη στιγμή που χαρίζει προκλητικά

ΕΠΕΙΔΗ όλες οι συγχωνεύσεις ταμείων έχουν αποτύχει.

ΕΠΕΙΔΗ όλες οι συγκλίσεις θα είναι αρνητικές.

ΕΠΕΙΔΗ γνωρίζω μαθηματικά.

ΕΠΕΙΔΗ όλα τα επιχειρήματα του Υπουργού υπέρ της «ενοποίησης» δεν ισχύουν.

ΕΠΕΙΔΗ ενέργειες και προθέσεις που αφορούν το ασφαλιστικό χαρακτηρίζονται από μια διαρκή αναξιοπιστία

ΕΠΕΙΔΗ το θέμα αντιμετωπίζεται μόνο επικοινωνιακά και αυτό εντείνει την αναξιοπιστία

Επειδή πιστεύω πως κάτω από τον μανδύα της δήθεν μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος, κρύβεται η απορρύθμιση και η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, που οδηγεί στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων !

Για αυτούς και για 1000 ακόμα λόγους…

ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ !

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Σε απόσυρση η γενιά του Πολυτεχνείου! Ένας τίτλος που αναφέρεται σε ρεπορτάζ σχετικό με την αλλαγή ηγεσίας στον Συνασπισμό. Φεύγει ο Αλαβάνος (προσωπική του υπόθεση) και δίνει το δαχτυλίδι στον 33χρονο Τσίπρα. Εντάξει, καλά κάνει και του το δίνει. Δεν με αφορούν τα εσωτερικά του Συνασπισμού, αλλά αυτό το παραμύθι με τη γενιά του Πολυτεχνείου που όλο και ακούγεται ότι πρέπει να αποσυρθεί, με πανικοβάλλει. Έχει προηγηθεί μια παρόμοια "εκστρατεία" όταν είχε αναλάβει τα ηνία του ΠΑΣΟΚ ο Παπανδρέου. Τόπο στα νιάτα! Να το δεχτώ, διότι κι εγώ υπέρ αυτής της θέσης είμαι και στο κάτω της γραφής κάθε γενιά διεκδικεί το μερίδιό της. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι εμείς που διαβήκαμε το Ρουβίκωνα των 50 χρόνων και είμαστε και "γενιά του Πολυτεχνείου", πρέπει να ριχτούμε στον Καιάδα! Τι φασιστική (ή ρατσιστική;) νοοτροπία είναι αυτή; Σα να λέμε ότι το τέλος της προϊστορίας ήταν η γενιά του Πολυτεχνείου και η αρχή της ιστορίας είναι οι μπέμπηδες, τα προϊόντα της συστηματικοποιημένης διαφημιστικής προοβολής! Πρόκειται για μια μηχανιστική λογική που αντιστρατεύεται την πολιτική και διαλεκτική σκέψη, έχει κάτι το αμέτοχο από ανθρώπινη σκοπιά, παρμένο από αλγεβρική σκέψη. Δεν θέλω να καταλήξω σε κανένα εγκώμιο της γενιάς του Πολυτεχνείου, διότι για μένα "γενιά του Πολυτεχνείου" είναι η μάζα εκείνη των νέων (μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών εργατών) που βγήκαν στους δρόμους ή κλείστηκαν στη Νομική ή το Πολυτεχνείο και αντιστάθηκαν στη χούντα, και τα ονόματά τους δεν τα ξέρει κανένας. Να φύγουν από το προσκήνιο εκείνοι της γενιάς του Πολυτεχνείου που εκμεταλλεύτηκαν αγρίως το Πολυτεχνείο και ακόμη το εκμεταλλεύονται. Ωστόσο, θέλω να πω ότι δεν είναι θεμιτό να εκβιάζονται οι καταστάσεις είτε είναι πολιτικές είτε κοινωνικές κ.λπ. Η φύση και η ίδια η ζωή λειτουργούν με το δικό τους ρυθμό. Καλό είναι να ανακαλύψουμε το σύστημα των νόμων της ζωής για να είμαστε σε θέση να μιλάμε με τον τρόπο που ορισμένοι θέτουν την εναλλαγή των γενεών. Η απλοϊκή ρητορία δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική σκέψη. Πριν απ' όλα, όσοι ασχολούνται με την πολιτική πρέπει να σκέφτονται πολιτικά...

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...

ΑΠΕΡΓΙΑ-ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Το στοίχημα της Τετάρτης

Νέα έκρηξη ακρίβειας και εξελίξεις στην Ολυμπιακή φορτίζουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια

Κυβέρνηση και εργαζόμενοι τίθενται σε θέση μάχης για την πρώτη μεγάλη μετεκλογική σύγκρουση, με αιχμή το ασφαλιστικό. Ο όγκος των διαδηλωτών και η ένταση των διαμαρτυριών μετατρέπονται σε μέτρο αντοχής της κυβέρνησης, τρεις μόλις μήνες από την επανεκλογή της, υπό συνθήκες ευρύτερης απαξίωσης των κομμάτων εξουσίας.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

Is it really true that ‘Time waits for no man’?

Δεν χρειάζεται να χαμογελάσει ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης αν του πούμε το αυτονόητο: Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να απολογείται στην εφημερίδα που ο ίδιος υπηρετεί την επαγγελματική του θητεία. Πολλώ δε μάλλον, να υπερασπίζεται τα αυτονόητα. Δεν έχουμε λόγους να παραθέτουμε επιχειρήματα για να κονταροχτυπηθούμε με τις κοινοτοπίες ενός δημοσιογράφου που με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία επιχειρεί επί χρόνια να απαξιώσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και την επανεκλογή του Παπανδρέου, ο γνωστός δημοσιογράφος για λίγο ηρέμησε αποδεχόμενος πρόσκαιρα την παγιωθείσα κατάσταση, αλλά σύντομα συνέχισε το έργο που έχει αναλάβει. Το τελευταίο άρθρο του στο Βήμα της περασμένης Κυριακής δείχνει να δομείται από απλοϊκούς συλλογισμούς. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι καλλιεργεί συστηματικά το έδαφος της απαξίωσης, όχι μόνο του Παπανδρέου προσωπικά, αλλά και της πολιτικής που ασκεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να στοιχειοθετηθεί το δικαίωμα της νόμιμης και με λαϊκή έγκριση δημιουργίας ενός πολιτικού φορέα, ο οποίος με έναν άλλον αρχηγό θα μπορέσει να ρίξει τη Νέα Δημοκρατία! Η λαϊκίστικη συλλογιστική του δημοσιογράφου αν καταφέρει να συγκεντρώσει την κατάφαση των περισσοτέρων, θα είναι σε θέση να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα, το οποίο πιθανόν και να τον αναδείξει σε… πρόεδρο!

Σε μια πρώτη σκέψη φαίνεται ότι, αφού απέτυχαν να γκρεμίσουν τον Παπανδρέου, οι «σκοτεινές» δυνάμεις ετοιμάζουν αργά και μεθοδικά να προωθήσουν τη θεωρία της αδυναμίας συνύπαρξης «αντιπάλων» κόσμων μέσα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, και να μεταθέσουν σε ευθετότερο χρόνο τη στιγμή της σύγκρουσης. Δεν τους απασχολεί το γεγονός ότι ο Παπανδρέου δείχνει μια αξιοθαύμαστη δραστηριότητα και μαχητικότητα κι αυτό φάνηκε έως ένα βαθμό κατά την ομιλία του στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, όπου δεν «αποδοκιμάστηκε» από τους συνέδρους αλλά από μια ομάδα εγκαθέτων, ασχέτων με την ΑΔΕΔΥ.

Ο κ. Πρετεντέρης ακόμη και σήμερα λειτουργεί ως υπερασπιστής του Βενιζέλου, ότι δήθεν ο Παπανδρέου «αρνείται να κάτσει στο ίδιο τραπέζι» μαζί του, ενώ «εμπιστεύεται στο κόμμα του μόνο υπαλλήλους και υποτελείς»! Δεν είναι μόνον απλώς αρνητικός αλλά και απρεπής. Υπάρχουν όρια στη δημοσιογραφική επιχειρηματολογία. Όταν κανείς τα ξεπερνά, βρίσκεται στην περιοχή της αγυρτείας. Δηλαδή, ο άνθρωπος καλεί τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ν' αντιδράσουν κατά του ανθρώπου που τον εξέλεξαν πριν λίγες μέρες με δημοκρατικές διαδικασίες στο αξίωμα του πρόεδρου του Κινήματος!

Εάν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα κείμενα κυρίως του Βήματος και του Έθνους θα καταλάβει ότι βυσσοδομούν εκείνοι που έχουν αναλάβει το έργο της «ανατροπής». Είναι σαφές ότι εφόσον ο πολιτικός, δηλαδή ο αρχηγός του κόμματος που ενδεχομένως θα αναλάβει σε λίγο τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες κάποιων οικονομικών συμφερόντων και δεν «χορεύει» στο δικό τους ρυθμό, θα πρέπει να φύγει από τη μέση. Το ζήτημα είναι ότι μια τέτοια επιχείρηση σε άλλες εποχές μπορεί και να είχε γι’ αυτούς αίσιο τέλος. Σήμερα, όμως, όλα είναι στο φως, όλα γίνονται αντιληπτά.

Ο Παπανδρέου δεν είναι αλχημιστής κι ούτε αναζητεί συνθήκες για να λειτουργήσει μια κάποια υποψία καιροσκοπισμού. Ακολουθεί, ως ιδεολόγος, μια πολιτική αποδεικτική. Ο πολιτικός του σχεδιασμός έχει ακριβώς αποδεικτικότητα! Δεν υπάρχει μονάχα η θεωρία σήμερα, αλλά η πραγματικότητα έχει τιθασεύσει το δογματισμό θα έλεγα της θεωρίας, αφού πέρασε μέσα από το καμίνι της καθημερινότητας και το χωνευτήρι της πράξης. Η «τεχνοκρατική» αποδεικτική μέθοδος του δημοσιογράφου και της πολιτικής λογικής που προσπαθεί να ενσπείρει στο αναγνωστικό του κοινό, δεν απέχει πολύ από το λαϊκισμό μιας πολιτισμένης νεο-δεξιάς αντίληψης που θέλει να επιβάλει.

Ο Παπανδρέου δεν είναι στρατευμένος κατ’ επιταγήν κι ούτε πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπηρετεί την ωφελιμιστική σκοπιμότητα οικονομικών συμφερόντων, αλλά είναι αφιερωμένος στην υπηρέτηση μιας κοινωνικής ιδεολογίας που υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα. Και η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων απαιτεί αγώνες – όχι από τα γραφεία των διαφόρων ρομπότ πάντως, η «σκέψη» των οποίων είναι προγραμματισμένη να βλέπει μόνο το γκρέμισμα του Παπανδρέου. Δεν θα τους γίνει το χατίρι!

Κι ένα τελευταίο: Ο «δημοκράτης» και «ανεξάρτητος» αρθρογράφος του Βήματος, από πού ορμώμενος έχει αυτοδιοριστεί κήνσωρ των πάντων και της ιδεολογικής καθαρότητας και της ορθής αντιπολιτευτικής τακτικής που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ; Η πολλή νοημοσύνη ξέρετε ότι μετεξελίσσεται σε… βλακεία! Διαπιστώνουμε πλέον ότι δεν έχει ούτε καν την ευπρέπεια της σιωπής...

ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ...

Karajan - Beethoven Symphony No. 9 : Part 1

Καιρός να ακούσετε και το Α΄μέρος της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Διευθύνει ο μέγας Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (πάνω) και ο Λέοναρντ Μπερνστάιν (κάτω). Και οι δυο εκτελέσεις είναι μοναδικές.

Beethoven Symphony No.9 - Bernstein 1989 (part 1)

Κήνσορες… πληρωμένοι!

Φυλάξου... αριστερά!

Πληρωμένοι πανεπιστημιακοί κονδυλοφόροι γράφουν στο «Βήμα» για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και το διαγράφουν από τα δελτάρια της πολιτικής ιστορίας. Ως «απόψεις πανεπιστημιακών» αναφέρονται στο εισαγωγικό του αφιερώματος «Η ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ και η στροφή προς τα αριστερά». Πρόκειται για πανεπιστημιακούς που είναι τακτικοί επ’ αμοιβή συνεργάτες του «Βήματος» - γι’ αυτό και τους λέμε «πληρωμένους». Εάν δεν πληρώνονται, να το δηλώσουν και τότε θα δω με άλλη ματιά τις απόψεις τους που υποτίθεται ότι πηγάζουν από το εργαστήριο των πολυκύμαντων σκέψεών τους.

Με μεγαλειώδεις απλές προτάσεις ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης αποφαίνεται πομπωδώς («Η ατελεύτητη εκδρομή του ΠαΣοΚ», «Το Βήμα», 18/11/2007): «Το ΠαΣοΚ δεν υπήρξε ποτέ αριστερό κόμμα ούτε θα μπορούσε να είναι…»! Εγώ για την ώρα, το μόνο που θα μπορούσα να σημειώσω πάνω σε αυτό το απόφθεγμα, είναι ότι υπάρχει μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στην επιστήμη της κλασικής φιλολογίας την οποία υπηρετεί ο καθηγητής Γιατρομανωλάκης και στις πολιτικές θέσεις του ενός ή του άλλου κόμματος. Από τη στιγμή που ο καθηγητής λειτουργεί ως συνήγορος της γραμμής ενός εκδοτικού συγκροτήματος, αρχίζω να αμφιβάλλω για την ανιδιοτέλεια των σκέψεων και τη δυναμική των επιχειρημάτων του. Η λεγόμενη «στρατευμένη συνηγορία» αναιρεί την ιδιότητα του «ανεξάρτητου επιστήμονα».

Εγώ δεν βγαίνω ως αυτόκλητος υπερασπιστής του ΠΑΣΟΚ, αλλά ως αριστερός που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετέχω στην πολιτική, κοντά στον «κεντροαριστερό» Ανδρέα Παπανδρέου της προδικτατορικής περιόδου (τότε ήμουν μαθητής του Λυκείου και στις γραμμές της ΕΔΗΝ Πατησίων) και στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα από την ημέρα της ίδρυσής του. Συνεπώς υπερασπίζομαι καταρχήν τη δική μου πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση και, φυσικά, την τοποθέτηση του πολιτικού χώρου που αποτέλεσε το «όχημα» για να αλλάξουμε (όσο την αλλάξανε και νομίζω προς το καλύτερο) την ελληνική κοινωνία.

Ας διαβάσουμε μαζί την ιδρυτική διακήρυξη βασικών αρχών και στόχων: Ποιος ήταν ο βασικός στόχος του ΠΑΣΟΚ; Να δημιουργήσει μια πολιτεία απαλλαγμένη από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, απαλλαγμένη από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτεία ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σε όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. […] Η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας, το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων…

Όλα αυτά δεν σημαίνουν «αριστερά»; Ή... σύμφωνα με τον κ. Γιατρομανωλάκη, τι σημαίνουν; Δεν χρειάζονται οι ιερεμιάδες για το τι ακολούθησε. Είναι σαφές ότι το συντεταγμένο ΠΑΣΟΚ πάλεψε και εν τινι μέτρω κατάφερε να πετύχει πολλά. Σε τελευταία ανάλυση τι σημαίνει «αριστερά»; Μήπως είναι καμιά κονσέρβα που δεν κατάφερε το ΠΑΣΟΚ να την ανοίξει;

Και για ποιο λόγο να λέγονται «αριστερά» εκείνες οι δυνάμεις που συνεργάστηκαν με τη «δεξιά» την περίοδο του 1989 και επιχείρησαν να κλείσουν στη φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου, χαρακτηρίζοντας συλλήβδην όλους τους οπαδούς και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ως «κλέφτες»; Τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει κάποιον «αριστερό» ή έναν οποιοδήποτε πολιτικό φορές ως «αριστερό».

Μήπως είναι η σφραγίδα που κρατάει το ΚΚΕ, μήπως είναι οι δηλώσεις των «αναθεωρητών» που καυχώνται από την εποχή της διάσπασης ότι δεν είναι δογματικοί, μήπως είναι οι δηλώσεις του κάθε διανοούμενου του σαλονιού ότι «αριστερός» είναι εκείνος που συνεργάζεται με τη «δεξιά» και πολεμάει το ΠΑΣΟΚ;

Οι απόψεις του κάθε πανεπιστημιακού που αποφαίνεται για την «αριστεροσύνη» του ΠΑΣΟΚ δεν πλασάρονται ως απόψεις με πολιτική βάση και προσανατολισμό αλλά ως απόψεις που πρέπει να επιβληθούν ως αλήθειες! Απλώς νιώθω ότι η επιχειρηματολογία των πανεπιστημιακών –που διαβάζω με ενδιαφέρον άλλα κείμενά τους σχετικά με την επιστήμη τους–, για να ξεθεμελιώσουν το «αριστερό» προφίλ του ΠΑΣΟΚ είναι μια επιχειρηματολογία τετριμμένη που προσπαθεί να αποδείξει μια προκαθορισμένη αλήθεια, τη δική τους αλήθεια, που περισσότερο φαίνεται θεολογική. Οι αντι-ΠΑΣΟΚικές εμμονές δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσουν στην εξήγηση ενός πολιτικού φαινομένου.

Ο προσανατολισμός της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα μεγάλα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και θεσμικά προβλήματα του λαού ήταν σαφής και συγκεκριμένος. Ενεργά αδέσμευτη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που προώθησε την εθνική ανεξαρτησία, ανάληψη σταυροφορίας για την αποκλιμάκωση της έντασης και την εμπέδωση της ειρήνης, ενίσχυση και υποστήριξη των δημοκρατικών θεσμών με νέες μορφές λαϊκής συμμετοχής και πρωτοβουλίας, οργάνωσης και κινητοποίησης, μέσα στα πλαίσια του αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού και στο σχεδιασμό και στην υλοποίησή του, για τη δημιουργία νέων παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων. Δεν θα κάνω εδώ απολογισμό, αλλά ακροθιγώς υπογραμμίζω ορισμένα στοιχεία μιας πολιτικής που αλλού απέδωσε και αλλού δεν απέδωσε. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ δογματικό.

Τον Οκτώβριο του 1975 ένα άρθρο του Ανδρέα με τίτλο «Ο Μαρξ, ο Λένιν και η δικτατορία του προλεταριάτου», που το είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ «Αγωνιστής» (τότε ήμουν διευθυντής του περιοδικού), μας είχε δώσει την πίστη ότι συμβάλλουμε στο ξεκαθάρισμα των σχέσεών μας με το λενινισμό, διότι πολλοί σύντροφοι είχαν μπλεχτεί τότε στα γρανάζια μιας σύγχυσης κι έπρεπε να γίνει σαφές ότι η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη δεν συμβιβαζόταν με το λενινισμό, τόσο στη θεωρία όσο και στο πλάνο της πολιτικής πρακτικής. Ο Ανδρέας, λοιπόν, μας έδωσε υλικό. Ξεκαθάρισε αυτονόητα πράγματα με απλά λόγια:

Ο Λένιν σα θεωρητικός και πολιτικός έθεσε τα θεμέλια τόσο του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» όσο και της «δικτατορίας της κομματικής γραφειοκρατίας». Και αποτελεί έτσι αναπόσπαστο τμήμα μιας ιστορικής εξέλιξης που κάθε άλλο παρά δικαιώνει το όραμα του Μαρξ. Για το ΠΑΣΟΚ, τόσο η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας όσο και η έννοια της κοινωνικής απελευθέρωσης έρχονται σε άμεση και αμείλικτη αντίθεση τόσο με την παντοδυναμία οποιασδήποτε φωτισμένης πρωτοπορίας, όσο και με την υποταγή του εργαζόμενου λαού σε νέους άρχοντες – όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι δεν ήμασταν «λενινιστές», αυτό δεν σήμαινε συγχρόνως ότι δεν ήμασταν και «αριστεροί». Διότι πού ακούστηκε να λέγεσαι "αριστερός" εφόσον ήσουν και λενινιστής!

Ωστόσο, το άρθρο αυτό του Ανδρέα, είχε τότε ενοχλήσει τους ινστρούκτορες του ΚΚΕ. Μάλιστα δε ο Ανδρουλάκης από τον «Οδηγητή» έκανε το κήρυγμά του, διαδηλώνοντας πως αυτός και οι σύντροφοί του είναι οι μοναδικοί φορείς της μαρξιστικής σκέψης και αναγνωρίζοντας για τον εαυτό τους το… αλάθητο! Έγραψε, τότε, λοιπόν, ότι «μόνο με την παρέμβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος, του φορέα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, το αυθόρμητο ανυψώνεται ως το επίπεδο του συνειδητού». Ξεκινώντας μ’ αυτή την προϋπόθεση φυσικό ήταν να θεωρεί όλους τους άλλους σαν «αιρετικούς», «μικροαστούς», «τελευταία προγεφυρώματα της αντίδρασης» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Κι εμείς, από τον «Αγωνιστή» γράφαμε ότι, μη διεκδικώντας κανένα αλάθητο, μη αναγνωρίζοντας καμιά μαρξιστική αγία έδρα, αναλύουμε με επιστημονικό τρόπο και σύμφωνα με τις αρχές του διαλεκτικού υλισμού την πνευματική παράδοση των κλασικών και τη μέχρι σήμερα ιστορική εμπειρία για να προχωρήσουμε στη σύνθεση των θέσεών μας που έχουν να λύσουν τα σύγχρονα προβλήματα του κινήματος των εργαζομένων και της μεταβατικής περιόδου. Δεν είχαμε ούτε έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με καμιά τάση ή «σχολή» της παραδοσιακής ή της νέας αριστεράς, αλλά αντιμετωπίζουμε κριτικά τις θέσεις και τα συμπεράσματά τους.

Το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στη συνέχεια είναι ένα άλλο ζήτημα και όχι του παρόντος σημειώματος. Κύριε Γιατρομανωλάκη, το ΠΑΣΟΚ υπήρξε αριστερό κόμμα και θα μπορούσε να είναι και τώρα...

Θα υπάρξει και συνέχεια. Πάνω στα άρθρα του Α. Πανταζόπουλου "Χωρίς ταυτότητα" και του Γ. Βώκου «Το ζήτημα είναι ότι δεν ξέρουμε κατά πού βρίσκεται η Αριστερά. Ίσως να είναι μόνο θέμα προσανατολισμού»

ΕΣΗΕΑ: ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

[Ας βγάλουν οι εκδότες εφημερίδες εκείνη την ημέρα - ΠΡΕΠΕΙ όμως να είναι ΛΕΥΚΕΣ! ]

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καλεί όλους τους δημοσιογράφους που εργάζονται στις εφημερίδες, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ιδιωτικούς και δημοτικούς, το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδας, την ΕΡΤ και τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, την τηλεόραση της Βουλής, τα Γραφεία Τύπου, το Δημόσιο, το ΑΠΕ και το ΜΠΕ, να συμμετάσχουν μαζικά και μαχητικά στην 24ωρη απεργία της Τρίτης 27 Νοεμβρίου 2007.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, μέλη και μη μέλη των Ενώσεων Συντακτών και όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ, να πάρουν μέρος μαζικά στη συγκέντρωση, που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007, στις 11 π.μ., έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας και Βουκουρεστίου). Ολοι μαζί θα διαμαρτυρηθούμε για τις αποφάσεις της κυβέρνησης, που στρέφονται εναντίον των Ταμείων του Τύπου.

Κατά τη διάρκεια της απεργίας:

• Δε θα μεταδοθεί κανένα δελτίο ειδήσεων και καμία δημοσιογραφική και ενημερωτική εκπομπή από το εσωτερικό ή το εξωτερικό. Το ίδιο ισχύει και για τις ενημερωτικές εκπομπές, που είναι εξωτερικές παραγωγές της ΕΡΤ και των ιδιωτικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, καθώς και για τους συναδέλφους που απασχολούνται σε αυτές.
• Δε θα εκδοθεί κανένα Δελτίο Τύπου και οι συντάκτες δεν θα παραστούν σε καμία συνάντηση, συνέντευξη ή briefing.
• Την Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου δε θα κυκλοφορήσει καμία εφημερίδα, πρωινή, απογευματινή, πολιτική, οικονομική, αθλητική ή free press.

Τα ρεπό των συναδέλφων, που έχουν προγραμματιστεί για τις 27/11/2007, θα πραγματοποιηθούν άλλη ημέρα της εβδομάδας, με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Το προσωπικό ασφαλείας θα απασχοληθεί μόνο για τη μετάδοση εκτάκτων και ιδιαιτέρως σημαντικών γεγονότων, που ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο. Η σπουδαιότητα του γεγονότος θα κρίνεται κάθε φορά από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Σε κάθε περίπτωση, για την κάθε μετάδοση απαιτείται προηγούμενη άδεια του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ και σε ενδεχόμενη μετάδοση θα αναφέρεται ρητά η άδεια (εφόσον δίνεται).

Στην απεργία σύμφωνα με το άρθρο 20 του Ν. 1264/1982 συμμετέχουν και τα μη μέλη της ΕΣΗΕΑ. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καλεί όλους τους δημοσιογράφους να περιφρουρήσουν την απεργία, ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία της. Από την απεργία εξαιρούνται μόνο οι δημοσιογράφοι, που θα καλύψουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗ!

«Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε καταντήσει έτσι. Ήλπιζα ότι η κ. Μπενάκη-Ψαρούδα ήταν ο πάτος, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ο πάτος, υπάρχουν και χειρότερα. Χθες ο κ. Νεράντζης, ο διαβόητος πλέον κύριος Νεράντζης, κράτησε τη συνεδρίαση μέχρι τις 7 για να διαρρεύσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και να μην είναι δυνατόν να γίνει η πρόταση και η ονομαστική ψηφοφορία. Παρόλα αυτά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κάθισαν εκεί επί 9 ώρες στα έδρανα της Βουλής και πέτυχαν τον στόχο τους», είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος σε δηλώσεις του στο ραδιοσταθμό Αlpha 989, αναφερόμενος στην προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής.

«Το ΠΑΣΟΚ -σημείωσε ο Θ. Πάγκαλος- πέτυχε κάτι που κανείς δεν σχολιάζει. Μια σπανιότατη κοινή στάση Συνασπισμού και ΠΑΣΟΚ, κοινή πρόταση ψηφοφορίας επί της σκανδαλώδους διάταξης με την οποία ο κ. Αλογοσκούφης επιδοτεί την Alpha Bank για λόγους που κανείς δεν γνωρίζει με 1 δισ. ευρώ και αυτή η κοινή ψηφοφορία θα γίνει την Τρίτη, γιατί χθες η ΝΔ δεν είχε πλειοψηφία στη Βουλή και επαίσχυντα, με τα βρακιά κάτω, σηκώθηκαν και έφυγαν από τη Βουλή και διέκοψαν τη συνεδρίαση για να κάνουν την ψηφοφορία την Τρίτη. Αυτό το πέτυχε το ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Συνασπισμό με μια πρόταση που είχαμε υπογράψει από κοινού».

Αλλά ο Πάγκαλος αναφέρθηκε και στη στάση μερίδας του Τύπου που κάνει συνά λόγο για απουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη «μάχη» του Ασφαλιστικού. Κι έτσι στο στόχαστρο του Πάγκαλου βρέθηκε η εφημερίδα «Το Βήμα», την οποία κατηγόρησε για απόπειρα ανάμειξης στα εσωτερικά ενός κόμματος με τρόπο πρωτοφανή για την ελληνική δημοσιογραφία.

«Βεβαίως μια εφημερίδα έχει πολιτικές απόψεις... και οι δημοσιογράφοι έχουν πολιτικές απόψεις, αλλά τέτοιου είδους ανάμειξη στα εσωτερικά ενός κόμματος και προσπάθεια δημιουργίας πραξικοπήματος για την επιβολή ηγεσίας, ποτέ δεν έχει σημειωθεί στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Η παρέμβαση των συγκροτημάτων αυτών στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, θυμίζει ’65 και το ΄89»...

Είναι φανερό ότι ο Πάγκαλος έθιξε το τεράστιο ζήτημα του "πολέμου" που γίνεται προς το ΠΑΣΟΚ από ορισμένες εφημερίδες, όχι αντιπολιτευτικές, αλλά υποτίθεται της... συμπολίτευσης! Επ' αυτού τι έχουν να πουν οι διάφοροι πρετεντέρηδες που ακούνε μονάχα τη δική τους φωνή ή τη φωνή του κυρίου τους; Η προσπάθειά τους να μηδενίσουν την καθημερινή πολιτική πρακτική των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί παρά να στιγματιστεί. Όπως πρέπει να στιγματιστεί η μικροπολιτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας να περάσει τα σχέδιά της χωρίς κοινοβουλευτικές μάχες και με διάφορες αλχημείες. ΟΜΩΣ δε νομίζω ότι θα καταφέρει και πολλά πράγματα. Πόσο θα μπορεί να συνεχίζεται αυτή η τακτική της;

Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Τα απειλητικά σύννεφα τα βλέπουμε - δεν χρειάζεται να μας τα δείχνει κανείς!. Εμείς θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να διώξει τα σύννεφα...

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Η πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι καθόλου καλή. Απόδειξη, ο τέταρτος συνεχόμενος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Καραμανλή, ένας προϋπολογισμός, για τον οποίο, όχι για να είναι ισοσκελισμένος στο τέλος του 2008, αλλά για να κλείσει με ένα έλλειμμα που θα ξεπερνάει το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, η κυβέρνηση θα πρέπει να αντλήσει από τους Έλληνες φορολογούμενους πάνω από 6 δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους και, μάλιστα, κυρίως έμμεσους φόρους. Και για να μην ξεχνούμε, 6 δισεκατομμύρια ευρώ ισοδυναμούν με πάνω από 2 τρισεκατομμύρια, πάλαι ποτέ, δραχμές.

Β. ΠΕΤΟΥΡΗ: Να σας κάνω μία ερώτηση που αφορά τις αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στο ασφαλιστικό και ειδικότερα στο Ταμείο της Ένωσης Συντακτών, των Δημοσιογράφων και για τις οποίες η Ένωση ήδη έχει αντιδράσει προκηρύσσοντας κατ’ αρχάς δύο 24ωρες απεργίες. Τη θέση σας!

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κυρία Πετούρη, για το ΠΑΣΟΚ, πρόκειται για μία νοσηρή και απαράδεκτη προσέγγιση, από την οποία προκύπτει ότι, η κυβέρνηση, όχι μόνο μετατρέπει εκ των πραγμάτων σε ελλειμματικά, Ταμεία, τα οποία αυτή τη στιγμή παρουσιάζουν μία οικονομική ευρωστία, αλλά το κυριότερο είναι η πραγματική της πρόθεση, η οποία αποκαλύφθηκε, να μειώσει τις συντάξεις και να αυξήσει τα όρια ηλικίας, σε αντίθεση με τα όσα έλεγε, πράγμα το οποίο, πρωτίστως βεβαίως, αφορά στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα της χώρας, στους Έλληνες εργαζόμενους.

Γ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ: Ποια είναι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε αυτές τις κινήσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Τσακίρη, το ΠΑΣΟΚ έχει τη δυνατότητα και, αυτό δεν είναι υπερβολή, πραγματικά να υποστηρίζει, ότι έχει καταθέσει και, μάλιστα έγκαιρα, προεκλογικά δηλαδή, στον ελληνικό λαό, το πλέον ολοκληρωμένο και το πλέον εμπεριστατωμένο Πρόγραμμα για την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. Ένα πρόβλημα, το οποίο είναι μείζον για όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες και, κυρίως, για τις μελλοντικές γενιές. Ένα Πρόγραμμα, το οποίο έχει κατ’ επανάληψη αναλυθεί, και μέσα στη Βουλή, όταν κατατέθηκε, από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τον κ. Πάγκαλο, και στο οποίο περιγράφονται αναλυτικά όλα τα βήματα που, το ΠΑΣΟΚ, μέσα σε ένα κλίμα συναίνεσης –και το τονίζω αυτό– είχε σκοπό να πραγματοποιήσει, για την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας μας.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου, θα τοποθετηθεί; Θα επαναφέρει τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή τις επόμενες ημέρες προς την κυβέρνηση; Και γιατί κορυφαία στελέχη σας δε βλέπουμε να βγαίνουν προς τα έξω και να υποστηρίζουν τις απόψεις του ΠΑΣΟΚ ή να επιτίθενται κατά της κυβέρνησης είτε για το ασφαλιστικό είτε για τον προϋπολογισμό;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κ. Μόσχοβα, και τα κορυφαία, όπως λέτε, στελέχη του Κινήματος, κατ’ επανάληψη, έχουν αναπτύξει τις θέσεις του Κινήματος, και για το ασφαλιστικό, αλλά και για πολλά από τα θέματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας και, προφανώς, αυτό θα κάνουν και το προσεχές διάστημα.

Γ. ΠΙΤΤΑΡΑΣ: Θέλω να ρωτήσω, πότε να αναμένουμε αυτές τις ανακοινώσεις-αποφάσεις του κ. Παπανδρέου για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τα δύο όργανα που εκκρεμούν για την καθημερινή λειτουργία του κόμματος; Και το λέω αυτό, με αφορμή και διάφορα δημοσιεύματα αλλά και συζητήσεις όχι τόσο δημοσίως που γίνονται, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μπει πάλι σε έναν οργανωτισμό και δεν κάνει αντιπολίτευση.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να μη συμμεριστώ αυτά που, όπως είπατε, λέγονται, όχι δημοσίως. Το ΠΑΣΟΚ είναι και θα βρίσκεται κάθε μέρα στην πρώτη γραμμή, και της κοινοβουλευτικής, αλλά και της κοινωνικής αντιπολίτευσης. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος του ερωτήματός σας, η απάντηση είναι ότι, τις προσεχείς ημέρες, θα έχετε και θα έχουμε τις αποφάσεις του Προέδρου.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Κύριε εκπρόσωπε, γιατί βρίσκεται εν αδίκω η κυβέρνηση όταν λέει ότι βαδίζει στα χνάρια του Νόμου Ρέππα, ο οποίος είχε προβλέψει ενοποίηση των Ταμείων;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Γιατί ένας γνώστης, αλλά και ένας απλός αναγνώστης του Νόμου 3029, του Νόμου Ρέππα, όπως λέτε, θα έβγαζε πολύ εύκολα το συμπέρασμα ότι, αυτά τα οποία, είτε ήδη δρομολογεί η κυβέρνηση, είτε πολύ περισσότερο, αποκαλύπτεται, ότι έχει σκοπό να δρομολογήσει, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις ρυθμίσεις ενός νόμου, ο οποίος - σας θυμίζω - ήταν προϊόν συναίνεσης εκείνη την εποχή, μεταξύ και των Συνδικάτων, και των εργοδοτών, και βεβαίως, του ίδιου του Υπουργείου και ο οποίος δρομολογούσε εντελώς σε διαφορετική κατεύθυνση τα πράγματα, από αυτήν στην οποία επιχειρεί σήμερα η κυβέρνηση επιχειρεί να τα δρομολογήσει.

ΑΝΔΡ. ΜΑΡΑΘΙΑΣ: Αληθεύει η πληροφορία ότι η κα Κατσέλη θα είναι εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Ναι, νομίζω ναι. Αλλά δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, κάντε λίγη υπομονή.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Νομίζω ο κ. Πιτταράς, ρώτησε για τα όργανα του ΠΑΣΟΚ πότε θα ανακοινωθούν...

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: ...τις προσεχείς ημέρες θα ανακοινωθούν.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Δεν ρωτάω αυτό, αυτή η δυστοκία δεν σας αποκόβει από τη δυνατότητα να κάνετε δυναμική αντιπολίτευση;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, θα πρέπει να αποδεχθώ το περιεχόμενο του ερωτήματός σας.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ναι, βέβαια.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δεν το αποδέχομαι, δεν το αποδεχόμαστε, δεν πρόκειται για καμία δυστοκία, σε καμία απολύτως περίπτωση. Απόδειξη γι’ αυτό θα έχει τις επόμενες ημέρες.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Όλες αυτές τις μέρες έχουμε ένα μπαράζ ανακοινώσεων από την κυβέρνηση, είτε αφορούν την κατάθεση του προϋπολογισμού, είτε αφορούν τα ασφαλιστικά, είτε αφορούν τον εκλογικό νόμο. Εσείς δε διαπιστώνετε ως εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, είναι ιδέα μας μόνο, ότι το ΠΑΣΟΚ απουσιάζει από όλη αυτή τη διαδικασία; Ξαναλέω, είτε δια των κορυφαίων του στελεχών, είτε δια του Προέδρου του.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Με καλείτε ξανά, κ. Μόσχοβα, εμμέσως πλην σαφώς, να αποδεχθώ κάτι που, κατά τη γνώμη μας, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ασφαλιστικό. Μιλάτε και αποδέχεστε ότι η κυβέρνηση κάνει ανακοινώσεις, κι εμείς, ακόμη ψάχνουμε να βρούμε, ποιες είναι οι πραγματικές θέσεις και οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης επί του συνόλου του ασφαλιστικού. Τη μία, αποκαλύπτεται ένα κομμάτι από μία συνομιλία που είχε ο υπουργός, ο κ. Μαγγίνας, με κάποιους εκπροσώπους συνδικαλιστών, την άλλη, με μισόλογα στη Βουλή, προσπαθούμε να βγάλουμε με το τσιγκέλι σχεδόν, τι περίπου θέλει να πει. Επί του ασφαλιστικού, μακάρι να υπήρχαν κι άλλα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, που να είχαν καταθέσει θέσεις και ολοκληρωμένες απόψεις, σε ένα ολοκληρωμένο Πρόγραμμα, για την επίλυσή του. Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, στο ασφαλιστικό, είναι παρών εδώ και μήνες και, μάλιστα, με τον πιο, θα έλεγε κανείς, υπεύθυνο τρόπο, διότι όλα αυτά, τα έθεσε υπόψη του ελληνικού λαού προεκλογικά, και όχι μετεκλογικά. Για τον εκλογικό νόμο. Έχουμε κατ’ επανάληψη πει, ο Πρόεδρος του Κινήματος, εγώ, με δικές μου ανακοινώσεις, αλλά και άλλα στελέχη του Κινήματος, την άποψη του κόμματός μας. Πιστεύουμε ότι, αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή, ως γνήσιος εκφραστής αυτού του πολιτικού συστήματος, το οποίο όμως έχει πια αποκτήσει απολύτως παρωχημένα, πελατειακά και εξαρτημένα χαρακτηριστικά, είναι η διατήρηση αυτού του συστήματος. Εμείς έχουμε προτάξει αντί αυτού τη δική μας πολιτική άποψη, για την επίτευξη της αυτονομίας της πολιτικής, που είναι η ανάγκη να πάμε σε ένα νέο εκλογικό σύστημα, το οποίο είναι η δημιουργική προσαρμογή του λεγόμενου - που δεν μας αρέσει πια να το αποκαλούμε έτσι, αλλά τέτοιο είναι σε κάθε περίπτωση - γερμανικού μοντέλου. Όσον αφορά τον προϋπολογισμό, έχουμε κατ' επανάληψη τοποθετηθεί στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης του προσχεδίου του προϋπολογισμού στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή κι έχουμε αναπτύξει το σύνολο των απόψεών μας, οι οποίες, πραγματικά, δεν νομίζω ότι αφήνουν σε κανέναν το περιθώριο να αισθάνεται ότι, το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει τοποθετηθεί επαρκέστατα και επί του σχεδίου του προϋπολογισμού. Άρα, επί όλων των θεμάτων, ακόμη και για την συνταγματική αναθεώρηση, θα προσέθετα, που μπορεί να είναι ένα ζήτημα, το ΠΑΣΟΚ, έχει κατ’ επανάληψη πει τη γνώμη του, η οποία είναι ότι, αυτή η συνταγματική αναθεώρηση, έχει οριστικά και αμετάκλητα τελειώσει.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Εγώ δε θα μακρηγορήσω, απλά επειδή μου κάνει εντύπωση, ακόμη κι αν είναι έτσι όπως τα λέτε, το γεγονός ότι εμείς όντας επαγγελματίες δεν βλέπουμε την παρουσία του ΠΑΣΟΚ, σας προβληματίζει;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εγώ δεν θέλω και δεν νομίζω ότι είναι σωστό κανείς να αποδεχθεί αυτό το οποίο ξαφνικά λέτε, ότι δεν βλέπετε την παρουσία του ΠΑΣΟΚ. Και, μάλιστα, όταν η ελληνική κοινωνία έχει πραγματικά «χορτάσει» από πάρα πολύ ΠΑΣΟΚ, το τελευταίο διάστημα. Η πραγματικότητα είναι ότι, το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο βρίσκεται εδώ, αλλά βρίσκεται εδώ υπεύθυνα, με τις δικές του απόψεις και τις δικές του εντελώς διαφορετικές, αλλά ολοκληρωμένες, τεκμηριωμένες και εμπεριστατωμένες προτάσεις, απέναντι σε όλες τις πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Εγώ επ’ αυτού είδα χθες τον αρμόδιο του ΚΤΕ Οικονομίας, τον κ. Μαγκριώτη, είδα το τετρασέλιδο ενημερωτικό σημείωμα και τη δήλωσή του για τον προϋπολογισμό. Διάβασα μόνο διαπιστώσεις. Επ’ αυτών εγώ δεν είδα κάποια πρόταση. Θα μου πείτε το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κυβέρνηση, είναι αντιπολίτευση...

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Το συμπέρασμά σας είναι αυτό.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Υπήρχε εναλλακτική πρόταση ότι εμείς.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δηλαδή, όταν λέτε εναλλακτική πρόταση, εννοείτε να καταθέσει το ΠΑΣΟΚ έναν άλλο προϋπολογισμό;

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Εννοώ ότι θα μπορούσε να βρει αυτούς τους πόρους, τα 6,2 δισ. που είπατε κι εσείς στην αρχή, από δω, από δω, κι από δω. Δεν είδα κάποια πρόταση, μόνο διαπιστωτικά και εύκολη κριτική, να το πω έτσι.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Μόσχοβα, σας παραπέμπω στο κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διαπνέεται από συγκεκριμένη φιλοσοφία, αλλά και συγκεκριμένη οπτική στα πράγματα, η οποία ουδεμία απολύτως σχέση έχει, με αυτόν τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Καραμανλή και τη φιλοσοφία του. Και νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε κανέναν, για το τι πραγματικά ήθελε και θα μπορούσε να έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ, και τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, από την κυβέρνηση Καραμανλή. Όταν δε μιλάτε για τον προϋπολογισμό, είναι προφανές ότι δεν ζητάει κανείς από την αντιπολίτευση να καταθέσει προϋπολογισμό, ούτε ποτέ υπήρξε, σε καμία φάση της ιστορίας της χώρας μας αντιπολίτευση, η οποία να κατέθετε έναν δικό της προϋπολογισμό.

ΣΧΟΛΙΑ: Παρέθεσα για τεχνικούς λόγους τη "συνομιλία" των δημοσιογράφων με τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Ραγκούση. Διαπιστώνω ότι οι δημοσιογράφοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όπως επίσης και ο Γ. Ραγκούσης τη δική του. Το ζήτημα ΟΜΩΣ τίθεται πλέον καθημερινά κι έχει σχέση με τα αντανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ. Άλλοι προηγούνται και ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ. Εγώ θέλω ένα ΠΑΣΟΚ μπροστά, δυναμικό, άμεσο, ταχύτατο στις αντιδράσεις του, να μην αφήνει τίποτε αναπάντητο, κι αν τα έχει πει, να τα ξαναπεί, γιατί ο πολίτης έχει ΞΕΧΑΣΕΙ με τέτοια φορμπηχτική καταιγίδα, με τέτοια ακρίβεια, με το φόβο για την αυριανή μέρα κ.λπ. Φίλτατε Ραγκούση (που σ' εκτιμώ, άλλο αν εσύ μερικές φορές πιάνεσαι για κάποιες παραλείψεις...), δεν χρειάζεται να παραπέμπετε πουθενά, δεν χρειάζεται να υπενθυμίζετε τίποτε, και αφού ξεκινάτε από ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ που τις κάνουμε όλοι καθημερινά, εσείς θα πρέπει να έχετε απαντήσεις που να ανοίγουν ορίζοντες. Ο Ρουσσόπουλος είναι το χειρότερο παράδειγμα "εκπροσώπου". Οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ που θίγονται (όπως κι άλλες επαγγελματικές τάξεις) από τις αναγγελθείσες αλλαγές στο ασφαλιστικό, πρόκειται να κινητοποιηθούν - στάσεις εργασίας, απεργίες κ.λπ. Το ΠΑΣΟΚ επ' αυτού τι έχει να πει; Θα ακολουθεί τελευταίο και καταϊδρωμένο;

Κι όταν απουσιάζει εκτός Ελλάδος ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε πότε θα γυρίσει για να κινηθεί η μηχανή. Αν χρειαστεί, να κάνει δηλώσεις και από εκεί όπου βρίσκεται. ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΠΑΡΩΝ συνεχώς και αδιαλείπτως.

Τώρα, αν θα διαβάσει ο Γ. Ραγκούσης τα "σχόλια" αυτά, δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Το πιθανότερο είναι να αδιαφορήσει. Σε λίγο θα του τα γράφω κι από το "Δίκτυο", οπότε θα το έχει στο γραφείο του και θα τα διαβάζει, θέλει δεν θέλει...