Κήνσορες… πληρωμένοι!

Φυλάξου... αριστερά!

Πληρωμένοι πανεπιστημιακοί κονδυλοφόροι γράφουν στο «Βήμα» για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και το διαγράφουν από τα δελτάρια της πολιτικής ιστορίας. Ως «απόψεις πανεπιστημιακών» αναφέρονται στο εισαγωγικό του αφιερώματος «Η ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ και η στροφή προς τα αριστερά». Πρόκειται για πανεπιστημιακούς που είναι τακτικοί επ’ αμοιβή συνεργάτες του «Βήματος» - γι’ αυτό και τους λέμε «πληρωμένους». Εάν δεν πληρώνονται, να το δηλώσουν και τότε θα δω με άλλη ματιά τις απόψεις τους που υποτίθεται ότι πηγάζουν από το εργαστήριο των πολυκύμαντων σκέψεών τους.

Με μεγαλειώδεις απλές προτάσεις ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης αποφαίνεται πομπωδώς («Η ατελεύτητη εκδρομή του ΠαΣοΚ», «Το Βήμα», 18/11/2007): «Το ΠαΣοΚ δεν υπήρξε ποτέ αριστερό κόμμα ούτε θα μπορούσε να είναι…»! Εγώ για την ώρα, το μόνο που θα μπορούσα να σημειώσω πάνω σε αυτό το απόφθεγμα, είναι ότι υπάρχει μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στην επιστήμη της κλασικής φιλολογίας την οποία υπηρετεί ο καθηγητής Γιατρομανωλάκης και στις πολιτικές θέσεις του ενός ή του άλλου κόμματος. Από τη στιγμή που ο καθηγητής λειτουργεί ως συνήγορος της γραμμής ενός εκδοτικού συγκροτήματος, αρχίζω να αμφιβάλλω για την ανιδιοτέλεια των σκέψεων και τη δυναμική των επιχειρημάτων του. Η λεγόμενη «στρατευμένη συνηγορία» αναιρεί την ιδιότητα του «ανεξάρτητου επιστήμονα».

Εγώ δεν βγαίνω ως αυτόκλητος υπερασπιστής του ΠΑΣΟΚ, αλλά ως αριστερός που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετέχω στην πολιτική, κοντά στον «κεντροαριστερό» Ανδρέα Παπανδρέου της προδικτατορικής περιόδου (τότε ήμουν μαθητής του Λυκείου και στις γραμμές της ΕΔΗΝ Πατησίων) και στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα από την ημέρα της ίδρυσής του. Συνεπώς υπερασπίζομαι καταρχήν τη δική μου πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση και, φυσικά, την τοποθέτηση του πολιτικού χώρου που αποτέλεσε το «όχημα» για να αλλάξουμε (όσο την αλλάξανε και νομίζω προς το καλύτερο) την ελληνική κοινωνία.

Ας διαβάσουμε μαζί την ιδρυτική διακήρυξη βασικών αρχών και στόχων: Ποιος ήταν ο βασικός στόχος του ΠΑΣΟΚ; Να δημιουργήσει μια πολιτεία απαλλαγμένη από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, απαλλαγμένη από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτεία ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σε όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. […] Η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας, το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων…

Όλα αυτά δεν σημαίνουν «αριστερά»; Ή... σύμφωνα με τον κ. Γιατρομανωλάκη, τι σημαίνουν; Δεν χρειάζονται οι ιερεμιάδες για το τι ακολούθησε. Είναι σαφές ότι το συντεταγμένο ΠΑΣΟΚ πάλεψε και εν τινι μέτρω κατάφερε να πετύχει πολλά. Σε τελευταία ανάλυση τι σημαίνει «αριστερά»; Μήπως είναι καμιά κονσέρβα που δεν κατάφερε το ΠΑΣΟΚ να την ανοίξει;

Και για ποιο λόγο να λέγονται «αριστερά» εκείνες οι δυνάμεις που συνεργάστηκαν με τη «δεξιά» την περίοδο του 1989 και επιχείρησαν να κλείσουν στη φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου, χαρακτηρίζοντας συλλήβδην όλους τους οπαδούς και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ως «κλέφτες»; Τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει κάποιον «αριστερό» ή έναν οποιοδήποτε πολιτικό φορές ως «αριστερό».

Μήπως είναι η σφραγίδα που κρατάει το ΚΚΕ, μήπως είναι οι δηλώσεις των «αναθεωρητών» που καυχώνται από την εποχή της διάσπασης ότι δεν είναι δογματικοί, μήπως είναι οι δηλώσεις του κάθε διανοούμενου του σαλονιού ότι «αριστερός» είναι εκείνος που συνεργάζεται με τη «δεξιά» και πολεμάει το ΠΑΣΟΚ;

Οι απόψεις του κάθε πανεπιστημιακού που αποφαίνεται για την «αριστεροσύνη» του ΠΑΣΟΚ δεν πλασάρονται ως απόψεις με πολιτική βάση και προσανατολισμό αλλά ως απόψεις που πρέπει να επιβληθούν ως αλήθειες! Απλώς νιώθω ότι η επιχειρηματολογία των πανεπιστημιακών –που διαβάζω με ενδιαφέρον άλλα κείμενά τους σχετικά με την επιστήμη τους–, για να ξεθεμελιώσουν το «αριστερό» προφίλ του ΠΑΣΟΚ είναι μια επιχειρηματολογία τετριμμένη που προσπαθεί να αποδείξει μια προκαθορισμένη αλήθεια, τη δική τους αλήθεια, που περισσότερο φαίνεται θεολογική. Οι αντι-ΠΑΣΟΚικές εμμονές δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσουν στην εξήγηση ενός πολιτικού φαινομένου.

Ο προσανατολισμός της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα μεγάλα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά και θεσμικά προβλήματα του λαού ήταν σαφής και συγκεκριμένος. Ενεργά αδέσμευτη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που προώθησε την εθνική ανεξαρτησία, ανάληψη σταυροφορίας για την αποκλιμάκωση της έντασης και την εμπέδωση της ειρήνης, ενίσχυση και υποστήριξη των δημοκρατικών θεσμών με νέες μορφές λαϊκής συμμετοχής και πρωτοβουλίας, οργάνωσης και κινητοποίησης, μέσα στα πλαίσια του αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού και στο σχεδιασμό και στην υλοποίησή του, για τη δημιουργία νέων παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων. Δεν θα κάνω εδώ απολογισμό, αλλά ακροθιγώς υπογραμμίζω ορισμένα στοιχεία μιας πολιτικής που αλλού απέδωσε και αλλού δεν απέδωσε. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ δογματικό.

Τον Οκτώβριο του 1975 ένα άρθρο του Ανδρέα με τίτλο «Ο Μαρξ, ο Λένιν και η δικτατορία του προλεταριάτου», που το είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ «Αγωνιστής» (τότε ήμουν διευθυντής του περιοδικού), μας είχε δώσει την πίστη ότι συμβάλλουμε στο ξεκαθάρισμα των σχέσεών μας με το λενινισμό, διότι πολλοί σύντροφοι είχαν μπλεχτεί τότε στα γρανάζια μιας σύγχυσης κι έπρεπε να γίνει σαφές ότι η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη δεν συμβιβαζόταν με το λενινισμό, τόσο στη θεωρία όσο και στο πλάνο της πολιτικής πρακτικής. Ο Ανδρέας, λοιπόν, μας έδωσε υλικό. Ξεκαθάρισε αυτονόητα πράγματα με απλά λόγια:

Ο Λένιν σα θεωρητικός και πολιτικός έθεσε τα θεμέλια τόσο του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» όσο και της «δικτατορίας της κομματικής γραφειοκρατίας». Και αποτελεί έτσι αναπόσπαστο τμήμα μιας ιστορικής εξέλιξης που κάθε άλλο παρά δικαιώνει το όραμα του Μαρξ. Για το ΠΑΣΟΚ, τόσο η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας όσο και η έννοια της κοινωνικής απελευθέρωσης έρχονται σε άμεση και αμείλικτη αντίθεση τόσο με την παντοδυναμία οποιασδήποτε φωτισμένης πρωτοπορίας, όσο και με την υποταγή του εργαζόμενου λαού σε νέους άρχοντες – όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι δεν ήμασταν «λενινιστές», αυτό δεν σήμαινε συγχρόνως ότι δεν ήμασταν και «αριστεροί». Διότι πού ακούστηκε να λέγεσαι "αριστερός" εφόσον ήσουν και λενινιστής!

Ωστόσο, το άρθρο αυτό του Ανδρέα, είχε τότε ενοχλήσει τους ινστρούκτορες του ΚΚΕ. Μάλιστα δε ο Ανδρουλάκης από τον «Οδηγητή» έκανε το κήρυγμά του, διαδηλώνοντας πως αυτός και οι σύντροφοί του είναι οι μοναδικοί φορείς της μαρξιστικής σκέψης και αναγνωρίζοντας για τον εαυτό τους το… αλάθητο! Έγραψε, τότε, λοιπόν, ότι «μόνο με την παρέμβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος, του φορέα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, το αυθόρμητο ανυψώνεται ως το επίπεδο του συνειδητού». Ξεκινώντας μ’ αυτή την προϋπόθεση φυσικό ήταν να θεωρεί όλους τους άλλους σαν «αιρετικούς», «μικροαστούς», «τελευταία προγεφυρώματα της αντίδρασης» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Κι εμείς, από τον «Αγωνιστή» γράφαμε ότι, μη διεκδικώντας κανένα αλάθητο, μη αναγνωρίζοντας καμιά μαρξιστική αγία έδρα, αναλύουμε με επιστημονικό τρόπο και σύμφωνα με τις αρχές του διαλεκτικού υλισμού την πνευματική παράδοση των κλασικών και τη μέχρι σήμερα ιστορική εμπειρία για να προχωρήσουμε στη σύνθεση των θέσεών μας που έχουν να λύσουν τα σύγχρονα προβλήματα του κινήματος των εργαζομένων και της μεταβατικής περιόδου. Δεν είχαμε ούτε έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με καμιά τάση ή «σχολή» της παραδοσιακής ή της νέας αριστεράς, αλλά αντιμετωπίζουμε κριτικά τις θέσεις και τα συμπεράσματά τους.

Το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στη συνέχεια είναι ένα άλλο ζήτημα και όχι του παρόντος σημειώματος. Κύριε Γιατρομανωλάκη, το ΠΑΣΟΚ υπήρξε αριστερό κόμμα και θα μπορούσε να είναι και τώρα...

Θα υπάρξει και συνέχεια. Πάνω στα άρθρα του Α. Πανταζόπουλου "Χωρίς ταυτότητα" και του Γ. Βώκου «Το ζήτημα είναι ότι δεν ξέρουμε κατά πού βρίσκεται η Αριστερά. Ίσως να είναι μόνο θέμα προσανατολισμού»

ΕΣΗΕΑ: ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

[Ας βγάλουν οι εκδότες εφημερίδες εκείνη την ημέρα - ΠΡΕΠΕΙ όμως να είναι ΛΕΥΚΕΣ! ]

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καλεί όλους τους δημοσιογράφους που εργάζονται στις εφημερίδες, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ιδιωτικούς και δημοτικούς, το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδας, την ΕΡΤ και τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, την τηλεόραση της Βουλής, τα Γραφεία Τύπου, το Δημόσιο, το ΑΠΕ και το ΜΠΕ, να συμμετάσχουν μαζικά και μαχητικά στην 24ωρη απεργία της Τρίτης 27 Νοεμβρίου 2007.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, μέλη και μη μέλη των Ενώσεων Συντακτών και όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ, να πάρουν μέρος μαζικά στη συγκέντρωση, που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007, στις 11 π.μ., έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας και Βουκουρεστίου). Ολοι μαζί θα διαμαρτυρηθούμε για τις αποφάσεις της κυβέρνησης, που στρέφονται εναντίον των Ταμείων του Τύπου.

Κατά τη διάρκεια της απεργίας:

• Δε θα μεταδοθεί κανένα δελτίο ειδήσεων και καμία δημοσιογραφική και ενημερωτική εκπομπή από το εσωτερικό ή το εξωτερικό. Το ίδιο ισχύει και για τις ενημερωτικές εκπομπές, που είναι εξωτερικές παραγωγές της ΕΡΤ και των ιδιωτικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, καθώς και για τους συναδέλφους που απασχολούνται σε αυτές.
• Δε θα εκδοθεί κανένα Δελτίο Τύπου και οι συντάκτες δεν θα παραστούν σε καμία συνάντηση, συνέντευξη ή briefing.
• Την Τετάρτη, 28 Νοεμβρίου δε θα κυκλοφορήσει καμία εφημερίδα, πρωινή, απογευματινή, πολιτική, οικονομική, αθλητική ή free press.

Τα ρεπό των συναδέλφων, που έχουν προγραμματιστεί για τις 27/11/2007, θα πραγματοποιηθούν άλλη ημέρα της εβδομάδας, με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Το προσωπικό ασφαλείας θα απασχοληθεί μόνο για τη μετάδοση εκτάκτων και ιδιαιτέρως σημαντικών γεγονότων, που ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο. Η σπουδαιότητα του γεγονότος θα κρίνεται κάθε φορά από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Σε κάθε περίπτωση, για την κάθε μετάδοση απαιτείται προηγούμενη άδεια του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ και σε ενδεχόμενη μετάδοση θα αναφέρεται ρητά η άδεια (εφόσον δίνεται).

Στην απεργία σύμφωνα με το άρθρο 20 του Ν. 1264/1982 συμμετέχουν και τα μη μέλη της ΕΣΗΕΑ. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καλεί όλους τους δημοσιογράφους να περιφρουρήσουν την απεργία, ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία της. Από την απεργία εξαιρούνται μόνο οι δημοσιογράφοι, που θα καλύψουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗ!

«Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε καταντήσει έτσι. Ήλπιζα ότι η κ. Μπενάκη-Ψαρούδα ήταν ο πάτος, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ο πάτος, υπάρχουν και χειρότερα. Χθες ο κ. Νεράντζης, ο διαβόητος πλέον κύριος Νεράντζης, κράτησε τη συνεδρίαση μέχρι τις 7 για να διαρρεύσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και να μην είναι δυνατόν να γίνει η πρόταση και η ονομαστική ψηφοφορία. Παρόλα αυτά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κάθισαν εκεί επί 9 ώρες στα έδρανα της Βουλής και πέτυχαν τον στόχο τους», είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος σε δηλώσεις του στο ραδιοσταθμό Αlpha 989, αναφερόμενος στην προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής.

«Το ΠΑΣΟΚ -σημείωσε ο Θ. Πάγκαλος- πέτυχε κάτι που κανείς δεν σχολιάζει. Μια σπανιότατη κοινή στάση Συνασπισμού και ΠΑΣΟΚ, κοινή πρόταση ψηφοφορίας επί της σκανδαλώδους διάταξης με την οποία ο κ. Αλογοσκούφης επιδοτεί την Alpha Bank για λόγους που κανείς δεν γνωρίζει με 1 δισ. ευρώ και αυτή η κοινή ψηφοφορία θα γίνει την Τρίτη, γιατί χθες η ΝΔ δεν είχε πλειοψηφία στη Βουλή και επαίσχυντα, με τα βρακιά κάτω, σηκώθηκαν και έφυγαν από τη Βουλή και διέκοψαν τη συνεδρίαση για να κάνουν την ψηφοφορία την Τρίτη. Αυτό το πέτυχε το ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Συνασπισμό με μια πρόταση που είχαμε υπογράψει από κοινού».

Αλλά ο Πάγκαλος αναφέρθηκε και στη στάση μερίδας του Τύπου που κάνει συνά λόγο για απουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη «μάχη» του Ασφαλιστικού. Κι έτσι στο στόχαστρο του Πάγκαλου βρέθηκε η εφημερίδα «Το Βήμα», την οποία κατηγόρησε για απόπειρα ανάμειξης στα εσωτερικά ενός κόμματος με τρόπο πρωτοφανή για την ελληνική δημοσιογραφία.

«Βεβαίως μια εφημερίδα έχει πολιτικές απόψεις... και οι δημοσιογράφοι έχουν πολιτικές απόψεις, αλλά τέτοιου είδους ανάμειξη στα εσωτερικά ενός κόμματος και προσπάθεια δημιουργίας πραξικοπήματος για την επιβολή ηγεσίας, ποτέ δεν έχει σημειωθεί στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Η παρέμβαση των συγκροτημάτων αυτών στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, θυμίζει ’65 και το ΄89»...

Είναι φανερό ότι ο Πάγκαλος έθιξε το τεράστιο ζήτημα του "πολέμου" που γίνεται προς το ΠΑΣΟΚ από ορισμένες εφημερίδες, όχι αντιπολιτευτικές, αλλά υποτίθεται της... συμπολίτευσης! Επ' αυτού τι έχουν να πουν οι διάφοροι πρετεντέρηδες που ακούνε μονάχα τη δική τους φωνή ή τη φωνή του κυρίου τους; Η προσπάθειά τους να μηδενίσουν την καθημερινή πολιτική πρακτική των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί παρά να στιγματιστεί. Όπως πρέπει να στιγματιστεί η μικροπολιτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας να περάσει τα σχέδιά της χωρίς κοινοβουλευτικές μάχες και με διάφορες αλχημείες. ΟΜΩΣ δε νομίζω ότι θα καταφέρει και πολλά πράγματα. Πόσο θα μπορεί να συνεχίζεται αυτή η τακτική της;

Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Τα απειλητικά σύννεφα τα βλέπουμε - δεν χρειάζεται να μας τα δείχνει κανείς!. Εμείς θέλουμε το ΠΑΣΟΚ να διώξει τα σύννεφα...

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Η πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι καθόλου καλή. Απόδειξη, ο τέταρτος συνεχόμενος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Καραμανλή, ένας προϋπολογισμός, για τον οποίο, όχι για να είναι ισοσκελισμένος στο τέλος του 2008, αλλά για να κλείσει με ένα έλλειμμα που θα ξεπερνάει το 3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, η κυβέρνηση θα πρέπει να αντλήσει από τους Έλληνες φορολογούμενους πάνω από 6 δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους και, μάλιστα, κυρίως έμμεσους φόρους. Και για να μην ξεχνούμε, 6 δισεκατομμύρια ευρώ ισοδυναμούν με πάνω από 2 τρισεκατομμύρια, πάλαι ποτέ, δραχμές.

Β. ΠΕΤΟΥΡΗ: Να σας κάνω μία ερώτηση που αφορά τις αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στο ασφαλιστικό και ειδικότερα στο Ταμείο της Ένωσης Συντακτών, των Δημοσιογράφων και για τις οποίες η Ένωση ήδη έχει αντιδράσει προκηρύσσοντας κατ’ αρχάς δύο 24ωρες απεργίες. Τη θέση σας!

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κυρία Πετούρη, για το ΠΑΣΟΚ, πρόκειται για μία νοσηρή και απαράδεκτη προσέγγιση, από την οποία προκύπτει ότι, η κυβέρνηση, όχι μόνο μετατρέπει εκ των πραγμάτων σε ελλειμματικά, Ταμεία, τα οποία αυτή τη στιγμή παρουσιάζουν μία οικονομική ευρωστία, αλλά το κυριότερο είναι η πραγματική της πρόθεση, η οποία αποκαλύφθηκε, να μειώσει τις συντάξεις και να αυξήσει τα όρια ηλικίας, σε αντίθεση με τα όσα έλεγε, πράγμα το οποίο, πρωτίστως βεβαίως, αφορά στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα της χώρας, στους Έλληνες εργαζόμενους.

Γ. ΤΣΑΚΙΡΗΣ: Ποια είναι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ απέναντι σε αυτές τις κινήσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Τσακίρη, το ΠΑΣΟΚ έχει τη δυνατότητα και, αυτό δεν είναι υπερβολή, πραγματικά να υποστηρίζει, ότι έχει καταθέσει και, μάλιστα έγκαιρα, προεκλογικά δηλαδή, στον ελληνικό λαό, το πλέον ολοκληρωμένο και το πλέον εμπεριστατωμένο Πρόγραμμα για την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. Ένα πρόβλημα, το οποίο είναι μείζον για όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες και, κυρίως, για τις μελλοντικές γενιές. Ένα Πρόγραμμα, το οποίο έχει κατ’ επανάληψη αναλυθεί, και μέσα στη Βουλή, όταν κατατέθηκε, από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τον κ. Πάγκαλο, και στο οποίο περιγράφονται αναλυτικά όλα τα βήματα που, το ΠΑΣΟΚ, μέσα σε ένα κλίμα συναίνεσης –και το τονίζω αυτό– είχε σκοπό να πραγματοποιήσει, για την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας μας.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου, θα τοποθετηθεί; Θα επαναφέρει τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή τις επόμενες ημέρες προς την κυβέρνηση; Και γιατί κορυφαία στελέχη σας δε βλέπουμε να βγαίνουν προς τα έξω και να υποστηρίζουν τις απόψεις του ΠΑΣΟΚ ή να επιτίθενται κατά της κυβέρνησης είτε για το ασφαλιστικό είτε για τον προϋπολογισμό;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, κ. Μόσχοβα, και τα κορυφαία, όπως λέτε, στελέχη του Κινήματος, κατ’ επανάληψη, έχουν αναπτύξει τις θέσεις του Κινήματος, και για το ασφαλιστικό, αλλά και για πολλά από τα θέματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας και, προφανώς, αυτό θα κάνουν και το προσεχές διάστημα.

Γ. ΠΙΤΤΑΡΑΣ: Θέλω να ρωτήσω, πότε να αναμένουμε αυτές τις ανακοινώσεις-αποφάσεις του κ. Παπανδρέου για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τα δύο όργανα που εκκρεμούν για την καθημερινή λειτουργία του κόμματος; Και το λέω αυτό, με αφορμή και διάφορα δημοσιεύματα αλλά και συζητήσεις όχι τόσο δημοσίως που γίνονται, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μπει πάλι σε έναν οργανωτισμό και δεν κάνει αντιπολίτευση.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να μη συμμεριστώ αυτά που, όπως είπατε, λέγονται, όχι δημοσίως. Το ΠΑΣΟΚ είναι και θα βρίσκεται κάθε μέρα στην πρώτη γραμμή, και της κοινοβουλευτικής, αλλά και της κοινωνικής αντιπολίτευσης. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος του ερωτήματός σας, η απάντηση είναι ότι, τις προσεχείς ημέρες, θα έχετε και θα έχουμε τις αποφάσεις του Προέδρου.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Κύριε εκπρόσωπε, γιατί βρίσκεται εν αδίκω η κυβέρνηση όταν λέει ότι βαδίζει στα χνάρια του Νόμου Ρέππα, ο οποίος είχε προβλέψει ενοποίηση των Ταμείων;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Γιατί ένας γνώστης, αλλά και ένας απλός αναγνώστης του Νόμου 3029, του Νόμου Ρέππα, όπως λέτε, θα έβγαζε πολύ εύκολα το συμπέρασμα ότι, αυτά τα οποία, είτε ήδη δρομολογεί η κυβέρνηση, είτε πολύ περισσότερο, αποκαλύπτεται, ότι έχει σκοπό να δρομολογήσει, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις ρυθμίσεις ενός νόμου, ο οποίος - σας θυμίζω - ήταν προϊόν συναίνεσης εκείνη την εποχή, μεταξύ και των Συνδικάτων, και των εργοδοτών, και βεβαίως, του ίδιου του Υπουργείου και ο οποίος δρομολογούσε εντελώς σε διαφορετική κατεύθυνση τα πράγματα, από αυτήν στην οποία επιχειρεί σήμερα η κυβέρνηση επιχειρεί να τα δρομολογήσει.

ΑΝΔΡ. ΜΑΡΑΘΙΑΣ: Αληθεύει η πληροφορία ότι η κα Κατσέλη θα είναι εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Ναι, νομίζω ναι. Αλλά δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, κάντε λίγη υπομονή.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Νομίζω ο κ. Πιτταράς, ρώτησε για τα όργανα του ΠΑΣΟΚ πότε θα ανακοινωθούν...

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: ...τις προσεχείς ημέρες θα ανακοινωθούν.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Δεν ρωτάω αυτό, αυτή η δυστοκία δεν σας αποκόβει από τη δυνατότητα να κάνετε δυναμική αντιπολίτευση;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, θα πρέπει να αποδεχθώ το περιεχόμενο του ερωτήματός σας.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ναι, βέβαια.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δεν το αποδέχομαι, δεν το αποδεχόμαστε, δεν πρόκειται για καμία δυστοκία, σε καμία απολύτως περίπτωση. Απόδειξη γι’ αυτό θα έχει τις επόμενες ημέρες.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Όλες αυτές τις μέρες έχουμε ένα μπαράζ ανακοινώσεων από την κυβέρνηση, είτε αφορούν την κατάθεση του προϋπολογισμού, είτε αφορούν τα ασφαλιστικά, είτε αφορούν τον εκλογικό νόμο. Εσείς δε διαπιστώνετε ως εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, είναι ιδέα μας μόνο, ότι το ΠΑΣΟΚ απουσιάζει από όλη αυτή τη διαδικασία; Ξαναλέω, είτε δια των κορυφαίων του στελεχών, είτε δια του Προέδρου του.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Με καλείτε ξανά, κ. Μόσχοβα, εμμέσως πλην σαφώς, να αποδεχθώ κάτι που, κατά τη γνώμη μας, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ασφαλιστικό. Μιλάτε και αποδέχεστε ότι η κυβέρνηση κάνει ανακοινώσεις, κι εμείς, ακόμη ψάχνουμε να βρούμε, ποιες είναι οι πραγματικές θέσεις και οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης επί του συνόλου του ασφαλιστικού. Τη μία, αποκαλύπτεται ένα κομμάτι από μία συνομιλία που είχε ο υπουργός, ο κ. Μαγγίνας, με κάποιους εκπροσώπους συνδικαλιστών, την άλλη, με μισόλογα στη Βουλή, προσπαθούμε να βγάλουμε με το τσιγκέλι σχεδόν, τι περίπου θέλει να πει. Επί του ασφαλιστικού, μακάρι να υπήρχαν κι άλλα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, που να είχαν καταθέσει θέσεις και ολοκληρωμένες απόψεις, σε ένα ολοκληρωμένο Πρόγραμμα, για την επίλυσή του. Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, στο ασφαλιστικό, είναι παρών εδώ και μήνες και, μάλιστα, με τον πιο, θα έλεγε κανείς, υπεύθυνο τρόπο, διότι όλα αυτά, τα έθεσε υπόψη του ελληνικού λαού προεκλογικά, και όχι μετεκλογικά. Για τον εκλογικό νόμο. Έχουμε κατ’ επανάληψη πει, ο Πρόεδρος του Κινήματος, εγώ, με δικές μου ανακοινώσεις, αλλά και άλλα στελέχη του Κινήματος, την άποψη του κόμματός μας. Πιστεύουμε ότι, αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή, ως γνήσιος εκφραστής αυτού του πολιτικού συστήματος, το οποίο όμως έχει πια αποκτήσει απολύτως παρωχημένα, πελατειακά και εξαρτημένα χαρακτηριστικά, είναι η διατήρηση αυτού του συστήματος. Εμείς έχουμε προτάξει αντί αυτού τη δική μας πολιτική άποψη, για την επίτευξη της αυτονομίας της πολιτικής, που είναι η ανάγκη να πάμε σε ένα νέο εκλογικό σύστημα, το οποίο είναι η δημιουργική προσαρμογή του λεγόμενου - που δεν μας αρέσει πια να το αποκαλούμε έτσι, αλλά τέτοιο είναι σε κάθε περίπτωση - γερμανικού μοντέλου. Όσον αφορά τον προϋπολογισμό, έχουμε κατ' επανάληψη τοποθετηθεί στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης του προσχεδίου του προϋπολογισμού στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή κι έχουμε αναπτύξει το σύνολο των απόψεών μας, οι οποίες, πραγματικά, δεν νομίζω ότι αφήνουν σε κανέναν το περιθώριο να αισθάνεται ότι, το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει τοποθετηθεί επαρκέστατα και επί του σχεδίου του προϋπολογισμού. Άρα, επί όλων των θεμάτων, ακόμη και για την συνταγματική αναθεώρηση, θα προσέθετα, που μπορεί να είναι ένα ζήτημα, το ΠΑΣΟΚ, έχει κατ’ επανάληψη πει τη γνώμη του, η οποία είναι ότι, αυτή η συνταγματική αναθεώρηση, έχει οριστικά και αμετάκλητα τελειώσει.

Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Εγώ δε θα μακρηγορήσω, απλά επειδή μου κάνει εντύπωση, ακόμη κι αν είναι έτσι όπως τα λέτε, το γεγονός ότι εμείς όντας επαγγελματίες δεν βλέπουμε την παρουσία του ΠΑΣΟΚ, σας προβληματίζει;

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εγώ δεν θέλω και δεν νομίζω ότι είναι σωστό κανείς να αποδεχθεί αυτό το οποίο ξαφνικά λέτε, ότι δεν βλέπετε την παρουσία του ΠΑΣΟΚ. Και, μάλιστα, όταν η ελληνική κοινωνία έχει πραγματικά «χορτάσει» από πάρα πολύ ΠΑΣΟΚ, το τελευταίο διάστημα. Η πραγματικότητα είναι ότι, το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο βρίσκεται εδώ, αλλά βρίσκεται εδώ υπεύθυνα, με τις δικές του απόψεις και τις δικές του εντελώς διαφορετικές, αλλά ολοκληρωμένες, τεκμηριωμένες και εμπεριστατωμένες προτάσεις, απέναντι σε όλες τις πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Εγώ επ’ αυτού είδα χθες τον αρμόδιο του ΚΤΕ Οικονομίας, τον κ. Μαγκριώτη, είδα το τετρασέλιδο ενημερωτικό σημείωμα και τη δήλωσή του για τον προϋπολογισμό. Διάβασα μόνο διαπιστώσεις. Επ’ αυτών εγώ δεν είδα κάποια πρόταση. Θα μου πείτε το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κυβέρνηση, είναι αντιπολίτευση...

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Το συμπέρασμά σας είναι αυτό.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Υπήρχε εναλλακτική πρόταση ότι εμείς.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Δηλαδή, όταν λέτε εναλλακτική πρόταση, εννοείτε να καταθέσει το ΠΑΣΟΚ έναν άλλο προϋπολογισμό;

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Εννοώ ότι θα μπορούσε να βρει αυτούς τους πόρους, τα 6,2 δισ. που είπατε κι εσείς στην αρχή, από δω, από δω, κι από δω. Δεν είδα κάποια πρόταση, μόνο διαπιστωτικά και εύκολη κριτική, να το πω έτσι.

Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Μόσχοβα, σας παραπέμπω στο κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διαπνέεται από συγκεκριμένη φιλοσοφία, αλλά και συγκεκριμένη οπτική στα πράγματα, η οποία ουδεμία απολύτως σχέση έχει, με αυτόν τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Καραμανλή και τη φιλοσοφία του. Και νομίζω ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε κανέναν, για το τι πραγματικά ήθελε και θα μπορούσε να έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ, και τι γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, από την κυβέρνηση Καραμανλή. Όταν δε μιλάτε για τον προϋπολογισμό, είναι προφανές ότι δεν ζητάει κανείς από την αντιπολίτευση να καταθέσει προϋπολογισμό, ούτε ποτέ υπήρξε, σε καμία φάση της ιστορίας της χώρας μας αντιπολίτευση, η οποία να κατέθετε έναν δικό της προϋπολογισμό.

ΣΧΟΛΙΑ: Παρέθεσα για τεχνικούς λόγους τη "συνομιλία" των δημοσιογράφων με τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Ραγκούση. Διαπιστώνω ότι οι δημοσιογράφοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Όπως επίσης και ο Γ. Ραγκούσης τη δική του. Το ζήτημα ΟΜΩΣ τίθεται πλέον καθημερινά κι έχει σχέση με τα αντανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ. Άλλοι προηγούνται και ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ. Εγώ θέλω ένα ΠΑΣΟΚ μπροστά, δυναμικό, άμεσο, ταχύτατο στις αντιδράσεις του, να μην αφήνει τίποτε αναπάντητο, κι αν τα έχει πει, να τα ξαναπεί, γιατί ο πολίτης έχει ΞΕΧΑΣΕΙ με τέτοια φορμπηχτική καταιγίδα, με τέτοια ακρίβεια, με το φόβο για την αυριανή μέρα κ.λπ. Φίλτατε Ραγκούση (που σ' εκτιμώ, άλλο αν εσύ μερικές φορές πιάνεσαι για κάποιες παραλείψεις...), δεν χρειάζεται να παραπέμπετε πουθενά, δεν χρειάζεται να υπενθυμίζετε τίποτε, και αφού ξεκινάτε από ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ που τις κάνουμε όλοι καθημερινά, εσείς θα πρέπει να έχετε απαντήσεις που να ανοίγουν ορίζοντες. Ο Ρουσσόπουλος είναι το χειρότερο παράδειγμα "εκπροσώπου". Οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ που θίγονται (όπως κι άλλες επαγγελματικές τάξεις) από τις αναγγελθείσες αλλαγές στο ασφαλιστικό, πρόκειται να κινητοποιηθούν - στάσεις εργασίας, απεργίες κ.λπ. Το ΠΑΣΟΚ επ' αυτού τι έχει να πει; Θα ακολουθεί τελευταίο και καταϊδρωμένο;

Κι όταν απουσιάζει εκτός Ελλάδος ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε πότε θα γυρίσει για να κινηθεί η μηχανή. Αν χρειαστεί, να κάνει δηλώσεις και από εκεί όπου βρίσκεται. ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΠΑΡΩΝ συνεχώς και αδιαλείπτως.

Τώρα, αν θα διαβάσει ο Γ. Ραγκούσης τα "σχόλια" αυτά, δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Το πιθανότερο είναι να αδιαφορήσει. Σε λίγο θα του τα γράφω κι από το "Δίκτυο", οπότε θα το έχει στο γραφείο του και θα τα διαβάζει, θέλει δεν θέλει...

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΤΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

"Ο κύκλος της Μεταπολίτευσης, που άνοιξε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει κλείσει. Ωστόσο, τα ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα του αντιδικτατορικού αγώνα εξακολουθούν να παραμένουν και θα παραμείνουν επίκαιρα, έχοντας προσλάβει ήδη νέο περιεχόμενο", αναφέρει στο μήνυμά του για την 34η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το ΠΑΣΟΚ. Παρουσιάζοντας τα νέα ζητήματα της εποχής, αναφέρει: "Μία νέα Εθνική Στρατηγική, που ενισχύει τον ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη, την Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και προασπίζει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα απέναντι σε κάθε επιβουλή. Ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης, που σέβεται και αναδεικνύει ως συγκριτικό πλεονέκτημα το περιβάλλον και επενδύει στον άνθρωπο, στην γνώση και την καινοτομία. Δημόσια δωρεάν ποιοτική παιδεία για όλους τους Έλληνες και κατάκτηση των νέων τεχνολογιών.

Ένα νέο σύγχρονο κοινωνικό κράτος, που εξασφαλίζει τη στήριξη και υποστήριξη των αδυνάτων και την ουσιαστική αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών. Ενίσχυση και διεύρυνση των θεσμών της συμμετοχικής δημοκρατίας με συμμετοχή του πολίτη στις αποφάσεις και κοινωνικό έλεγχο. Ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας. Κυρίως όμως, απαιτούν την καθημερινή μάχη για την κατάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής και των πολιτικών απέναντι σε εξωθεσμικά κέντρα, οικονομικά συμφέροντα και στην μιντιοκρατία".

"Αυτόν τον αγώνα το ΠΑΣΟΚ, είναι αποφασισμένο να δώσει για να προστατέψει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του Ελληνικού λαού, απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης της Ν.Δ., με τις αντιλαϊκές της πολιτικές, να απαξιώσει τους κοινωνικούς αγώνες και να ευνοήσει τους λίγους έναντι των πολλών".

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου έκανε την παρακάτω δήλωση: Τιμούμε σήμερα τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Το πνεύμα της εξέγερσης, το πνεύμα της ανατροπής, είναι πάντα επίκαιρο. Ο αγώνας για τη δημοκρατία, την εμβάθυνση της δημοκρατίας, είναι πάντα επίκαιρος. Και σήμερα, για την ανατροπή, την αλλαγή, ενός πολιτικού συστήματος που δεν εκφράζει γνήσια τις ανάγκες του Ελληνικού λαού.

ΘΕΩΡΙΕΣ... ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ!

Θεωρίες συνωμοσίας στο ΠαΣοΚ

Βασίλης Μουλόπουλος

Είναι υποχρεωτικό να αγαπάει κανείς τη ΝΔ, το ΠαΣοΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, τον ΛΑΟΣ; Είναι υποχρεωτικό να συμφωνεί με τον κ. Καραμανλή, τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Αλαβάνο, τον κ. Καρατζαφέρη; Η ερώτηση φαντάζει ρητορική, αλλά δεν είναι. Το αντίθετο. Και η απάντηση είναι αυτή που, σε τελευταία ανάλυση, αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού. Είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ κράτους δικαίου και καθεστώτος. Και πολύ φοβάμαι ότι το πολιτικό σύστημα, από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά, ισορροπεί με δυσκολία πάνω σε αυτή τη διαχωριστική γραμμή: ημέρα με την ημέρα μεταβάλλεται όλο και περισσότερο σε καθεστώς. Τελευταίο κρούσμα αυτής της πορείας η ψυχωτική φοβία (ενδεικτικό σύμπτωμα των αυταρχικών καθεστώτων) που έχει καταλάβει την ηγεσία του ΠαΣοΚ για τον Τύπο που «συνωμοτεί εναντίον της». Η «συνωμοσία των μίντια» είναι το αποκλειστικό θέμα που συζητείται πλέον στη Χαριλάου Τρικούπη, ενώ όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου, ακόμη και αυτοί που επί σειρά ετών ήταν τα αγαπημένα παιδιά των ΜΜΕ, με μια εκπληκτική μονομανία σε κάθε ευκαιρία εκφράζουν το παράπονο ότι «οι δημοσιογράφοι δεν τους αγαπούν πια»...

Μια απλοϊκή επιχειρηματολογία που είναι φορτισμένη από μια μηχανιστική ορθολογικότητα. Όπως λέμε, ο άνθρωπος ανέβηκε στο φεγγάρι και το φεγγάρι κατέβηκε στη γη! Η "αλήθεια" ή η "αποκαλυπτικότητα" ενός κειμένου είναι υφασμένη από μικρές "αυτονόητες" αλήθειες, με υπόβαθρο που χορηγεί η σοφιστεία. Το πανάρχαιο δέος του ανθρώπου απέναντι στο άγνωστο έχει γίνει πλέον απλή περιέργεια για το ακόμα μη γνωστό. Γι' αυτό έχουμε και την παρακμή της φιλοσοφίας στην εποχή μας. Η φιλοσοφία παύει να γίνεται η καταφυγή του ανθρώπου και τη θέση της έχει πάρει η "επιστήμη" της σοφιστείας, που πορεύεται με τα δεκανίκια του δήθεν ορθολογισμού. Ωστόσο, η εποχή μας δεν ανέχεται να φαλκιδεύονται οι έννοιες είτε πολιτικές είτε ηθικές.

Οι αναγνώστες άρθρων σαν αυτό του Μουλόπουλου ή του Πρετεντέρη και άλλων δημοσιογράφων-αναλυτών του "Βήματος", ίσως να διασκεδάζουν με τις σαρκαστικές ευστοχίες τους, αλλά το πράγμα έχει και τη δραματική του πλευρά. Η εννοιολογική νόθευση είναι καθαρά έργο της πολιτικής. Εννοώ, της οποιασδήποτε πολιτικής που ασκείται όχι αποκλειστικά από τα κόμματα στη Βουλή αλλά και από επιχειρήσεις και εκδοτικά ή εργολαβικά συμφέροντα, που αναζητούν ένα πεδίο απρόσκοπτης εφαρμογής των προγραμματισμένων δραστηριοτήτων τους. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος για τις ιστορικές γνώσεις των ανωτέρω αρθρογράφων, δηλαδή αδυνατώ να πιστοποιήσω εάν έχουν νιώσει στο πετσί τους τη νεότερη ιστορία του κοινωνικού και πολιτικού μας βίου ή εάν την "άκουσαν" ή απλώς τη "διάβασαν" σε κάποια άρθρα.

Λοιπόν, όταν στο λόγο του ο Παπανδρέου κάνει κάποιους συνειρμούς με άλλες εποχές, δεν τους κάνει χάριν ρητορικής αποτελεσματικότητας, αλλά γιατί το παρελθόν διδάσκει. Η ζεστή ύλη της βιωμένης πραγματικότητας περνάει μέσα από τα δάχτυλά μας... Η επιχειρηματολογία των αρθρογράφων όμως, που περιβάλλεται με το "κύρος" της σοφιστείας συμβάλλει συνειδητά στη μετατόπιση κριτηρίων από την πλευρά του αναγνώστη, από τον οποίο ζητούν είτε την ιδεολογική προσχώρηση κι έχουμε πλέον τον λεγόμενο προσυλητισμό είτε την κρίση, δηλαδή τον ιδεολογικό διάλογο σε κάποιο άλλο πεδίο.

Δεν θέλω να μπω ξανά στο είδος αυτής της δημοσιογραφίας. Γιατί η "ελευθερία" ενός αναλυτή καθορίζεται από τις συντεταγμένες που έχει βάλει η εργοδοσία. Δεν μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις, διότι απλούστατα θα σου δείξει την πόρτα εξόδου!

Θα επαναφέρω ως εικονογράφηση του κειμένου μου το πρωτοσέλιδο του "Βήματος" που αποτέλεσε την πιο καθαρή απόδειξη ανάμιξης των επιχειρηματικών συμφερόντων στην πολιτική ζωή και την κατάλυση της "αυτονομίας" των κομμάτων. Πάνω σ' αυτό τι έχουν να πουν οι Μουλόπουλος, Πρετεντέρης, Καρακούσης, Σωμερίτης και Ψυχογιός, που αποτελούν τις επιθετικές αιχμές του συγκροτήματος, στον "αγώνα" τους εναντίον της πολιτικής του Παπανδρέου, ο οποίος διακηρύσει ότι πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί η πολιτική ζωή από τα δεσμά εκείνων που θέλουν να ποδηγετούν την πολιτική ζωή του τόπου. Το "Παραιτηθείτε κύριε Πρόεδρε!" είναι η καλύτερη και πιο απτή απόδειξη. Μην εθελοτυφλούν!

Κανείς δεν μπορεί ν' αρνηθεί ότι οι μόνιμοι συνεργάτες ενός εντύπου είναι υπεραμύντορες της γραμμής του, και διασυνδέονται "με κοινά συμφέροντα και συνενοχές κάθε είδους" Pierre Bourdieu). Θα ξεχάσουμε το ρόλο των εφημερίδων την περίοδο του "βρόμικου '89"; Τι έκανε τότε ο φίλος Μουλόπουλος; Μας είχε πιάσει μονομανία τότε όλους στο ΠΑΣΟΚ ότι τάχα μου μας κυνηγάει ο Τύπος; Ή όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων ήταν μια καλοστημένη επιχείρηση εξόντωσης του Ανδρέα Παπανδρέου και διάλυσης του ΠΑΣΟΚ; Και τώρα περίπου το ίδιο πήγε να γίνει.

Η απλοποίηση μερικές φορές είναι χρήσιμη, αλλά τις περισσότερες φορές με το ένδυμα της σοφιστείας επιχειρείται η θεσμοθέτηση ενός "δαρβινικού κόσμου" για να σπρώξουμε τους αναγνώστες ή τους τηλεθεατές και ακροατές, τους πολίτες, σ' ένα κλίμα ανασφάλειας, ώστε να γίνουν εύκολη λεία στις ορέξεις εκείνων οι οποίοι προκαλούν άγχη και δομική βία.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ;

Έτσι λέγαμε, μας άρεσε, το εντάξαμε πάντοτε μέσα στο πλαίσιο μιας ευρύτερης Κεντροαριστεράς, παρατηρούσαμε ότι οι διαφορές μας είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες και θεωρούσαμε ότι, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουμε και πολλά να χωρίσουμε με τον Συνασπισμό. Κανείς ποτέ όμως δεν διευκρίνισε το είδος της συνεργασίας κι όλοι πιθανολογούσαν ότι αφού θ' αρχίσει ο διάλογος θα βρεθεί και ο κοινός τόπος. Όλοι μιλάνε για Κεντροαριστερά, ας πούμε, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς την εννοεί!

Μετά τις τελευταίες εκλογές είμαι πεπεισμένος ότι ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος, το παίζει "αλεπού". Το μόνο ενδιαφέρον που έχει, είναι ν' ανοίξουν οι πόρτες, με οποιονδήποτε τρόπο, στο μεγάλο γήπεδο του ΠΑΣΟΚ και να μπει κι αυτός μέσα, ν' αρπάξει το μικρόφωνο κι ενώπιον ενός πολυπληθούς πλέον ακροατηρίου να κερδίσει οπαδούς. Είναι μέσα στο μυαλό του. Ούτε μια στο εκατομμύριο δεν θέλει ο Αλαβάνος να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ.

Τ' άλλα είναι απλώς για να κάνουμε αναλύσεις και να σκοτώνουμε τον καιρό μας ή να βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε όλοι μαζί να ανατρέψουμε τη Δεξιά. Ναι, μπορούμε όλοι μαζί, αλλά δίχως το σεχταρισμό του Συνασπισμού (των κομουνιστών του σαλονιού όπως έχουν καταντήσει τα στελέχη του ΚΚΕεσωτ., ΕΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.). Τα περί κοινωνικών ευαισθησιών του ΣΥΝ είναι κουραφέξαλα. Αυτό το μονοπώλιο πρέπει να πάρει ένα τέλος. Κι εμείς είμαστε συναισθηματικοί, αγαπάμε το περιβάλλον, δεν είμαστε ρατσιστές, συμμεριζόμαστε τις μειονότητες και, προπαντός, παλεύομε για τα συμφέροντα του λαού.

Είπε προσφάτως ό Αλαβάνος «ότι δεν μπορεί η δημόσια ζωή της χώρας να ασχολείται επί δύο μήνες για το ποιος θα είναι ηγέτης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τώρα επί άλλους δύο μήνες για το εάν θα υπάρξουν «ρεύματα» ή όχι στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης»! Το μόνο που πρέπει να του πει κανείς είναι ότι δεν μπορούμε να τον ακολουθήσουμε στις καθημερινές ασκήσεις πολιτικής γυμναστικής. Αυτά... Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν είναι πρόβατα. Ας ψάξει για ακροατήριο προβάτων σε άλλο μαντρί.

[Κατά τ' άλλα, δεν μας είπε τι δώρο του χάρισε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παν. Ψωμιάδης!]

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ - ΝΑ ΣΤΡΙΜΩΧΤΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ;

Στις αναλύσεις και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων θεωρούν ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να «στριμώξει» το ΠΑΣΟΚ, ρίχνοντας στο τραπέζι το θέμα του νέου εκλογικού νόμου, αλλά και της αναθεώρησης του «άρθρου 16». Όσον αφορά τον εκλογικό νόμο, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να "δυσκολέψει" την αξιωματική αντιπολίτευση με το επιχείρημα ότι η ενίσχυση του πρώτου κόμματος θα "ωφελήσει" και το ΠΑΣΟΚ που υποστηρίζει ότι ενδέχεται να κερδίσει τις επόμενες εκλογές και συνεπώς δεν θα πρέπει να φοβάται! Αλλά όμως τι υποστηρίζει η Χαριλάου Τρικούπη; Ότι αυτό που χρειάζεται ο τόπος δεν είναι οι προσθαφαιρέσεις εδρών, αλλά μία ουσιαστική και μακρόπνοη μεταρρύθμιση της εκλογικής νομοθεσίας, στη βάση κατευθύνσεων που θα απαλλάξουν το πολιτικό σύστημα από τις πελατειακού χαρακτήρα κατευθύνσεις. Και σωστά.

Σχετικά με την αναθεώρηση του άρθρου 16, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Ιδού τι έχει πει παλιότερα ο Γιώργος Παπανδρέου:

Το άρθρο 16 είναι ένα αναχρονιστικό και αυταρχικό άρθρο, δεν προστατεύει το δημόσιο πανεπιστήμιο, το πνίγει, και δεν μας δίνει τα εργαλεία να αντιμετωπίσουμε τη νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Το άρθρο 16 θα αλλάξει. Εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Αυτό είναι η προτεραιότητά μας. Εμείς εγγυόμαστε την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Αντίθετα, η ΝΔ θέλει να περιορίσει και να υποκαταστήσει την κρατική χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας. Αυτή είναι η κρυφή της ατζέντα! Η δική μας ολοκληρωμένη πρόταση αφορά στη βελτίωση του δημόσιου πανεπιστημίου το οποίο πρέπει να αναπνεύσει από τη κρατική γραφειοκρατία, να γίνει πιο υπεύθυνο, πιο αξιοκρατικό, πιο σύγχρονο. Δεν βλέπω γιατί να υπάρχει απαγόρευση στο Σύνταγμα που εξάλλου δεν υπήρχε σε προηγούμενα Συντάγματά μας ως προς τη δυνατότητα δημιουργίας ενός π.χ. Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου που θα λειτουργεί εντός του αυτού πλαισίου κρατικής εποπτείας και ποιότητας. Η προσπάθεια διαστρέβλωσης αυτής της θέσης μας γίνεται εκ του πονηρού και ορισμένοι καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη αγωνία της νεολαίας μας και την αποπροσανατολίζουν, συγκαλύπτοντας τα πραγματικά μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα του τόπου. Η κυβέρνηση στερείται αξιοπιστίας ως προς την ικανότητα μεταρρυθμίσεων και αλλαγών προς το καλύτερο. Το δίλημμα είναι αν θα δώσουμε σοβαρό κοινωνικό περιεχόμενο στο νέο άρθρο και τον εφαρμοστικό νόμο ή θα πάμε με μια συντηρητική προσέγγιση στην διαμόρφωση και εφαρμογή ενός νέου άρθρου 16. (Συνέντευξη του Γιώργου Α. Παπανδρέου στον "Τύπο της Κυριακής", 11 Φεβρουαρίου 2007). Από εκεί και πέρα δεν ξέρω πώς θα αντιμετωπίσει τα πράγματα.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΑΡΡΟΣ

Κάποιες φορές είναι το αίσθημα του χρέους. Κάποιες άλλες είναι η άγνοια του κινδύνου κι άλλες είναι το θράσος ή το απόλυτο θάρρος. Και μπαίνεις σε μια περιπέτεια χωρίς να ξέρεις πού θα σε οδηγήσει! Τις περισσότερες φορές μπαίνεις στην περιπέτεια δίχως να έχεις επίγνωση των συνθηκών και της σημασίας αυτού του ίδιου του εγχειρήματός σου. Από μια άποψη, λοιπόν, είναι μεγάλη υπόθεση να μπαίνεις σε περιπέτειες, να εξιδανικεύεις το στόχο σου, να δίνεις μάχες, να παλεύεις! Καλύτερα είναι... Γιατί υπάρχει μια πραγματικότητα που κανείς δεν θέλει να βλέπει. Ο κόσμος μας, έχει γεμίσει λιποτάκτες. Ωστόσο, πολλοί θα ήθελαν να λάμπουν μέσα σ' αυτή την κοινωνία, στο πολιτικό προσκήνιο, στο καλλιτεχνικό, στο εργασιακό, ή τέλος πάντων σε κάποιο προσκήνιο. Έρχεται όμως η σκληρή ώρα που ο από τα πράγματα καταναγκασμός αποκαθιστά την ισορροπία... Ας κάνουμε και μια αφιέρωση:

Απολείπειν ο θεός Aντώνιον

(Κ.Π.Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

[Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν χρωστάει σε κανέναν "βαρόνο", παρά μονάχα στον κόσμο που τον ψήφισε!]

Τα μέλη, οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Γιώργο Α. Παπανδρέου. Καθαρή νίκη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό που αγγίζει το 60%. Ο Κώστας Σκανδαλίδης (που έλεγε ότι θα ταχθεί υπέρ του ενός ή του άλλου στον β΄ γύρο, τι έχει να πει τώρα;) έσπευσε, βέβαια, και καλώς, να συγχαρεί τον ΓΑΠ για τη νίκη του, όπως και ο Βενιζέλος με τη «διευκρίνιση» της ύπαρξης και λειτουργίας μέσα στο Κίνημα ενός «ριζοσπαστικού ρεύματος» που εκφράζεται στο πρόσωπό του!Το ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσει και στο συνέδριο κι εκεί θα ξεκαθαρίσουν, όλα γιατί αυτό είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει και ο Παπανδρέου απερίσπαστα και να οδηγήσει το Κίνημα εκεί που πρέπει: στην εξουσία. Θέλω να πιστεύω ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον αποφασισμένος να κάνει ό,τι δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια και να αντιμετωπίσει με σκληρότητα πρόσωπα και καταστάσεις. Στην πολιτική δεν παίζουμε, αλλά δίνουμε αγώνες. Όποιοι δεν αντέχουν, να κατέβουν από το τρένο, όπως έλεγε παλιότερα κι ο Ανδρέας. Δηλαδή, όποιοι δεν αντέχουν αλλά κι εκείνοι που έχουν κατά νου την υπονόμευση, ας το πάρουν απόφαση ότι δεν τους χωρά το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, τον πρώτο λόγο τον έχει ο Παπανδρέου που πρέπει να πάρει γενναίες (όχι «βελούδινες») αποφάσεις.Οι ασκούντες «διατεταγμένη» δημοσιογραφία άρχισαν να θυμιατίζουν κιόλας, λέγοντας επιπλέον ότι ο νέος αρχηγός (δηλαδή ο Παπανδρέου) θα πρέπει να αξιοποιήσει και τους αντιπάλους του και να μη βασιστεί στο στενό κύκλο των υποστηρικτών του. Το τι θα κάνει ο Πρόεδρος είναι δικό του θέμα. Δεν θεωρώ όμως ότι είναι συμβατό με την τρέχουσα πολιτική λογική να «αποκαταστήσει» εκείνους που τον βρίζανε ως «ανίκανο» να τους προσκαλέσει ιδιαιτέρως, λέγοντας: «Σας ευχαριστώ που με βρίζατε, ελάτε τώρα στο όποιο “Πολιτικό Συμβούλιο” να μου κάνετε το βίο αβίωτο»!

Υπάρχουν και κάποια όρια ευπρέπειας και από τις δυο μεριές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπανδρέου πρέπει να δημιουργήσει συνθήκες ψυχικής ενότητας στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος και κάποιοι άλλοι που θα πρέπει να πάψουν να λειτουργούν ως φράξια μέσα στο ΠΑΣΟΚ και να εξηγήσουν με ειλικρίνεια στον κόσμο ότι το εγχείρημα για τον Θεσσαλονικιό τοπάρχη δεν είχε αίσιον τέλος. Κι όταν λέμε «φράξια» το εννοούμε. Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι όλα έγιναν έτσι όπως τρέχει το νερό στα ποταμάκια. Δεν ήταν δυνατό μέσα σε μια νύχτα να συναντήθηκαν, όλοι αυτοί που αποτέλεσαν τον πυρήνα του εγχειρήματος Βενιζέλου, και να συμφώνησαν στην κοινή τους αντίθεση στην πολιτική Παπανδρέου και να πήραν την απόφαση να τον εκδιώξουν κυριολεκτικά από το ΠΑΣΟΚ. Κι ούτε το χωράει το κοινό μυαλό πώς σε μια νύχτα έγινε δημοσκόπηση βγάζοντας πρώτο και κυρίαρχο τον Βενιζέλο με 70% και «καπάκι» μετά η εφημερίδα «Το Βήμα» να κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδη πρόσκληση-απαίτηση προς τον Γιώργο Παπανδρέου: «Παραιτηθείτε, κύριε Πρόεδρε!». Ήταν φανερό ότι οι άνθρωποι είχαν δουλέψει πολύ καιρό πριν, και είχαν οργανώσει επιμελώς το εγχείρημα. Η πολιτική πάντοτε και σήμερα είναι πράξη δημόσια και δεν χωράει σε γιάφκες. Και είναι θεμιτές, πάντως, οι προσωπικές φιλοδοξίες. Άλλωστε, η πολιτική ήταν και είναι μια διάθεση προς το ηγείσθαι.

ΣΚΙΤΣΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΜΑΚΡΗ

Ακούω όμως ότι όσοι ακολούθησαν τον Βενιζέλο στην περιπέτειά του, μάλλον θα θέλουν να λειτουργούν ως «ρεύμα» μέσα στο Κίνημα! Για να λειτουργήσουν ως «ρεύμα» (αφού έχουν το δικαίωμα σύμφωνα με το Καταστατικό) θα πρέπει να υπάρχει μια ιδεολογική «πλατφόρμα», ένα πρόγραμμα, και διαφορές πάνω σε βασικά πολιτικά ζητήματα. Κάτι που δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Όσα είπαν δεν είναι παρά αναμασήματα των γενικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ. Έχω την εντύπωση ότι μάλλον ως φράξια θα λειτουργούν, αλλά θα πρέπει να τους υπενθυμίσω την κατάληξη που είχαν διάφορες φράξιες στο παρελθόν μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Εξαφανίστηκαν εν τω άμα!

Αυτό όμως που είναι ανάγκη να κατανοηθεί από την πλευρά των μελών της «ομάδας» Βενιζέλου είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει κοινός τόπος συνεργασίας εάν δεν ξεκαθαριστούν προηγουμένως τα «προβλήματα» που έθεσαν η πολιτική και οι επιδιώξεις των προπαγανδιστών της ανατροπής του Γιώργου Παπανδρέου. Και θα πρέπει να ξεκαθαριστούν με πολιτικούς όρους και όχι πλέον με διαπληκτισμούς από τα «παράθυρα» των τηλεοπτικών καναλιών. Υπήρξαν αθλιότητες εκπροσώπων ή και απροσώπων, αλλά το ποτάμι της ζωής θα τις σβήσει αργά ή γρήγορα.

Είναι βέβαιο ότι η πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου θα κατατείνει – και πολύ σωστά – στην απορρόφηση των οποιωνδήποτε κραδασμών καθώς και στη συνένωση όλων των δυνάμεων του Κινήματος που διασπάστηκαν σε τρεις κατευθύνσεις. Όσον αφορά το εγχείρημα του Κώστα Σκανδαλίδη με το αιτιολογικό της αποδυνάμωσης του διπολισμού που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε διάσπαση, είναι πολιτική αφέλεια. Στην προκειμένη περίπτωση ο «συναισθηματισμός» του Σκανδαλίδη που επηρέασε σε κάποιο βαθμό εκείνους που τελικά τον ψήφισαν, δεν στηρίχτηκε παρά σε ένα σκεπτικό αποδυνάμωσης της υποψηφιότητας του Παπανδρέου. Απέτυχε, βεβαίως, και οδηγήθηκε στη γνωστή δήλωση «Έχουμε ισχυρό Πρόεδρο που μπορεί να οδηγήσει την παράταξη στη νίκη…»!

Είναι επιτακτική ανάγκη και με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών τους όλοι οι προπαγανδιστές της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» να ξεκαθαρίσουν για τι πράγμα μιλούν όταν προσπαθούν να αξιοποιήσουν πολιτικά ή επικαλούνται παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών και κομμάτων, όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας κ.λπ. Κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες καλλιεργήθηκε πολλή θολούρα. Κι εδώ θα ανακαλέσω το (επίκαιρο) σκεπτικό του αείμνηστου Σπύρου Λιναρδάτου, ο οποίος ζητούσε επιτακτικά να υπάρξει ξεκαθάρισμα γύρω από δύο διαφορετικά πράγματα, όπως είναι ο κεντροαριστερός, ας υποθέσουμε, χαρακτήρας ενός μεγάλου κόμματος, π.χ. του Εργατικού της Αγγλίας ή του Σοσιαλδημοκρατικού της Γερμανίας από τη μια, και από την άλλη η σύμπραξη κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς, όπως έγινε και γίνεται σε κυβερνητικό επίπεδο στην Ιταλία, ή σοσιαλιστών και κομμουνιστών στις εκλογές, όπως στη Γαλλία.

Έχω την εντύπωση ότι στην Ιταλία, λόγου χάρη, πολύ λίγο μιλούν για Κεντροαριστερά και πολύ περισσότερο παράγουν πολιτική. Στη Γαλλία είναι αμφίβολο αν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ο όρος Κεντροαριστερά για την εκλογική σύμπραξη δύο κομμάτων, όπως του Σοσιαλιστικού και του Κομμουνιστικού, που και τα δύο θεωρούν ότι ανήκουν στην Αριστερά και εξάλλου έχουν συγγενική παράδοση και παράλληλη πορεία.

Θίγω εδώ κάποια ζητήματα που, δυστυχώς, μέσα στη φασαρία της «προεκλογικής» αντιπαράθεσης, διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά ότι ευτελίζονται σοβαρά πολιτικά ή και θεωρητικά προβλήματα. Είπε στη Θεσσαλονίκη ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Για να πετύχεις την ιδεολογική αποσαφήνιση της κεντροαριστεράς, για να εκπέμψεις ένα πειστικό πολιτικό μήνυμα, για να συσπειρώσεις την πλειοψηφία, για να ανατρέψεις κατεστημένες αντιλήψεις και να ανοίξεις μια νέα σελίδα, χρειάζεται πρόγραμμα, χρειάζεται λόγος, χρειάζεται πίστη, χρειάζεται αγώνας και χρειάζεται και ιδρώτας, ο ιδρώτας του προσώπου μας…»

Αυτά, λίγο-πολύ είναι συναισθηματικές εκρήξεις και όχι πολιτική τοποθέτηση. Ας ξεκαθαρίσει ο Βενιζέλος τι εννοεί π.χ. όταν αναφέρεται στην «κεντροαριστερά»! Θέλω να πω ότι υπάρχουν βασικά ζητήματα στα οποία το λεγόμενο «ρεύμα» Βενιζέλου θα πρέπει να είναι κρυστάλλινο και διαυγές για να μπορέσει να ακουστεί, να γίνει η σχετική αντιπαράθεση κ.λπ. Αλλιώς κινδυνεύει να αποτελέσει καθυστερημένα μια φράξια, που θα οδηγηθεί στην έξοδο. Ο πολιτικός στίβος είναι ζούγκλα. Γιατί όμως να κάνουμε και τον κομματικό στίβο ζούγκλα;

Ή ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ Ή ΘΑ ΧΙΟΝΙΣΕΙ...

Απαντώντας σε ερώτηση αν η επανεκλογή του Γ.Α. Παπανδρέου μπορεί να σηματοδοτήσει την αριστερή στροφή του ΠΑΣΟΚ και αν μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να βελτιώσει τις σχέσεις των δύο κομμάτων, η Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε ότι το ΚΚΕ είναι υποχρεωμένο να απευθύνεται στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, ενώ εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις για την πολιτική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Γραμματέας του ΚΚΕ προέβλεψε ότι είναι πιθανόν να γεννηθούν νέες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες μπορεί να είναι προοδευτικές ή συντηρητικές...

Μα, καλά, αυτές είναι πολιτικές εκτιμήσεις; Μου θυμίζει αυτό που λέγανε παλιά στο χωριό σαν απάντηση στην ερώτηση για τον καιρό: "Ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή τα πρόβατα θα σταλίσει"! Δηλαδή, κάτι απ' όλα θα γινόταν. Έτσι και η κ. Παπαρήγα - ή το ένα θα γίνει ή το άλλο! Το θέμα μου όμως είναι ότι είπε το εξωφρενικό, ότι δηλαδή το ΚΚΕ "είναι υποχρεωμένο να απευθύνεται στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ"! Θα μας τρελάνει η κ. Παπαρήγα; Της είπε κανείς ότι η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ θέλει να την ακούει;

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΘΥΜΑ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ...

Έως εδώ με το "ρεύμα" Βενιζέλου, που είχε πολλά θύματα. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ πλέον με το "ρεύμα" και κλείνω πόρτες και παράθυρα να μην κρυολογήσω. Θα επανέλθω μόνο εάν συντρέχει σοβαρός λόγος.

ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ...

[Ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, αίρων τον Σταυρόν του μαρτυρίου και τας αμαρτίας του κόσμου που δεν τον ακολούθησε...]

Μετανοείτεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!

Κανείς δεν τον άκουσε.

ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ: ΟΥΑ, ΟΥΑ, ΟΥΑ...

Χτυπημένη από το "ρεύμα" Βενιζέλου, η Μιλένα Αποστολάκη κάτι είπε, κάτι ψέλλισε, κάτι ήθελε να πει, και μετά... έπεσε!

ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: ΕΧΟΥΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΠΡΟΕΔΡΟ...

Ο Κώστας Σκανδαλίδης, μετά την ανακοίνωση του 25% των αποτελεσμάτων, έκανε τη δήλωσή του:

«Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που προσήλθαν αθρόα σε μια γιορτή της δημοκρατίας και απέδειξαν ότι το ΠΑΣΟΚ στις κρίσιμες στιγμές μπορεί να ανασυνταχθεί και να προχωρήσει μπροστά. Θέλω να συγχαρώ το Γιώργο Παπανδρέου για την εκλογή του. Έχουμε ισχυρό Πρόεδρο που μπορεί να οδηγήσει την παράταξη στη νίκη. Σε ό,τι με αφορά θα κάνω αυτό που πάντοτε με συνέπεια έκανα. Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να επαναφέρουμε το ΠΑΣΟΚ στην νικηφόρα πορεία. Στην σύντομη αυτή περίοδο διατύπωσα τις απόψεις και τις προτάσεις μου για την αναγέννηση του Κινήματος και την Κυβερνώσα Αριστερά. Διαπίστωσα τη σημαντική δύναμη που έχουν στη βάση του Κινήματος. Θα τις υπηρετήσω και θα τις υπερασπιστώ. Εξάλλου για μένα από την αρχή ξεκαθάρισα ότι η 11η Νοεμβρίου δεν είναι το τέλος της διαδρομής άλλα η πρώτη μέρα μιας νέας εποχής. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω από την καρδιά μου τους δεκάδες χιλιάδες πολίτες που με τίμησαν και με εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους. Δώσαμε μαζί μια μάχη ήθους και συνέπειας που τιμά τις αρχές και τις αξίες της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής μας παράταξης. Το ταξίδι συνεχίζεται συναρπαστικό και από σήμερα πιο αισιόδοξο».

Κώστα, πότε κατάλαβες ότι έχουμε ισχυρό Πρόεδρο; Να σου πω μπράβο για το πολιτικό σου κριτήριο;

Εγώ όμως δεν κατάλαβα τι επιδίωκε ο Σκανδαλίδης με τη συμμετοχή του σ’ αυτό τον αγώνα. Ήθελε να το παίξει «λαγός»; Το αρνήθηκε. Ήθελε να πλασαριστεί στη νέα εποχή. Μάλλον κι αυτό το αρνήθηκε. Δεν μπόρεσα να καταλάβω, αφού όσοι τον ψήφισαν ήταν βέβαιο ότι θα ψήφιζαν τον Παπανδρέου. Συνεπώς, τι επιδίωκε ο Σκανδαλίδης; Να μειώσει το ποσοστό της νίκης του Παπανδρέου; Σιγά, τώρα, μην του έκανε τα μούτρα κρέας! Ωστόσο, για τον αγώνα που έκανε να κατακτήσει την προεδρική καρέκλα, θα του χαρίσω το σκαμπό που βλέπετε…

ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ...

[Θα αναρωτιέστε τι να συμβαίνει στη φωτογραφία. Είναι απλό: Πρόκειται για "ένα μεγάλο, δυναμικό, ριζοσπαστικό, αισιόδοξο ρεύμα" που ήδη άρχισε να σαρώνει τους δρόμους των παραθαλάσσιων πόλεων...]

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατάφερε να κάνει την (εθιμικώ δικαίω) δήλωσή του και να συγχαρεί τον μεγάλο νικητή: τον Γιώργο Παπανδρέου.

Χαιρετίζω την μεγάλη συμμετοχή στην σημερινή διαδικασία. Ευχαριστώ από καρδιάς όλα τα μέλη και όλους τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν. Όλοι όσοι μετείχαν σήμερα στη διαδικασία, θέλουν, θέλουμε, ένα ΠΑΣΟΚ θεσμικό, συλλογικό, δημοκρατικό, συγκροτημένο. Η πλειοψηφία επέλεξε και πάλι ως Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο Παπανδρέου. Τον συγχαίρω και του εύχομαι καλή επιτυχία στην αποστολή που επωμίζεται για δεύτερη φορά. Απευθύνω θερμό χαιρετισμό σε όλες εκείνες και όλους εκείνους που στήριξαν σε όλη τη χώρα, αυθόρμητα, την προσπάθειά μας. Συγκροτήθηκε ένα μεγάλο, δυναμικό, ριζοσπαστικό, αισιόδοξο ρεύμα. Νιώθω πραγματικά μεγάλη τιμή και μεγάλη ευθύνη, γιατί ένα τέτοιο ρεύμα εκφράζεται μέσα από την υποψηφιότητά μου. Αντίπαλός μας ήταν και είναι η συντήρηση, η Δεξιά και η κυβέρνησή της. Όλοι όσοι μετείχαμε στην σημερινή διαδικασία, έχουμε έναν κοινό στόχο: Τη νίκη του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτή τη νίκη, θ' αγωνιστούμε όλοι μαζί.

Το ευχόμαστε να αγωνιστούμε όλοι μαζί, αφού πρώτα μαζέψουμε τα κουρέλια μας και τα συντρίμμια που επισώρευσαν οι επιθέσεις του Βενιζέλου, από τη βραδιά που άρχισε ν' απευθύνει προς τον Παπανδρέου ανοίκειους χαρακτηρισμούς (όπως π.χ. "ανίκανος"). Βέβαια ο Παπανδρέου φέρθηκε σύμφωνα με το ήθος που τον διακρίνει και την πολιτική ευπρέπεια που αρμόζει σε πολιτικούς μακράς πνοής.

ΙΣΧΥΡΗ ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΣΟΚ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου μετά την επανεκλογή του

Σήμερα, κέρδισε η Δημοκρατία. Σήμερα, με την πρωτοφανή σας συμμετοχή, κάναμε όλοι μαζί το πρώτο μεγάλο βήμα ανατροπής, για την οικοδόμηση ενός πολιτικού συστήματος που σέβεται τον πολίτη, που δίνει δύναμη και φωνή στον Ελληνικό λαό. Δώσατε μια εντολή, καθαρή και ισχυρή, απέναντι στα εξωθεσμικά κέντρα και συμφέροντα, απέναντι στη μιντιοκρατία, απέναντι σε όσους θέλουν το ΠΑΣΟΚ, μικρό και φοβικό.

Δώσατε ισχυρή εντολή απέναντι και στην συντήρηση, για ένα ΠΑΣΟΚ ισχυρό, με νέα εθνική στρατηγική, με νέο αναπτυξιακό όραμα, την «πράσινη ανάπτυξη», για ένα διαφορετικό, ισχυρό κοινωνικό κράτος, ένα κράτος δικαίου. Για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της αδικίας στον τόπο μας, για την αξιοπρέπεια του πολίτη. Για την αυτονομία της πολιτικής και την γνήσια έκφραση του λαού, σε κάθε απόφαση που τον αφορά. Για μας, η σημερινή μέρα δεν είναι η τελευταία μέρα μιας εσωκομματικής διαδικασίας. Είναι η πρώτη μέρα, μιας νέας συμφωνίας για μια νέα αρχή, για μια νέα νικηφόρα πορεία, με περισσότερο φως, με μεγαλύτερη διαφάνεια, με νέα συλλογικότητα.

Μακριά από μηχανισμούς και σκοτεινά παιχνίδια. Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς ανούσιους συσχετισμούς, που μας μικραίνουν. Χωρίς εξουσιαστικές νοοτροπίες, συμπεριφορές και φιλοδοξίες. Αυτά, που δεν έχουν, τελικά, κοινωνικό αντίκρισμα, ούτε πραγματικό πολιτικό αποτέλεσμα. Αυτή η εντολή, με δεσμεύει. Αυτή η εντολή, είναι δική σας και μας δεσμεύει όλους.

Και είναι η εντολή, να είμαι ο Πρόεδρος του μεγάλου, του ενιαίου και του νικηφόρου ΠΑΣΟΚ. Της πολιτικής που εμπνέει την δράση των Οργανώσεών μας παντού, στα χωριά και στις γειτονιές. Της δράσης που ενοποιεί, που ενώνει. Της πράξης, που αναδεικνύει ένα πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπών, ρήξεων και αλλαγών. Πρόεδρος ενός ριζοσπαστικού Κινήματος, που διεκδικεί την εξουσία, όχι για να μοιράσει φέουδα και αξιώματα, όπως κάνει η συντηρητική παράταξη, αλλά για να φέρει ένα άλλο ήθος και ύφος στην εξουσία, στην Δημοκρατία μας, για ν' αλλάξει την Ελλάδα. Θα ήθελα, επίσης, να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τους χιλιάδες εθελοντές που εργάστηκαν, τους χειριστές των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τις Εφορευτικές Επιτροπές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που, με αυταπάρνηση, μεθοδολογία και συνέπεια, έφεραν εις πέρας μια άψογη διαδικασία.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Κώστα Σκανδαλίδη που, με τον τρόπο του ο καθένας, συμμετείχε σε αυτή την διαδικασία, επιβεβαιώνοντας το νόημά της. Είμαστε υπερήφανοι ως παράταξη, που ανοίξαμε αυτό τον καινούργιο δρόμο. Είναι η πρόσκλησή μας, προς όλους τους πολιτικούς χώρους, ν' ακολουθήσουν το παράδειγμά μας, να συμβάλουν στη διεύρυνση της Δημοκρατίας και στην υπεράσπιση της πολιτικής.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα, ξαναβλέπει τους πολίτες στα μάτια. Τους υπόσχεται, ότι θα δικαιώσει τις προσδοκίες τους, θα κρατήσει ζωντανές τις ελπίδες τους. Γιατί θα πάμε μαζί με τον λαό, για να κερδίσουμε την Ελλάδα που αξίζουμε. Μετουσιώνουμε σε πράξη την εντολή σας. Τις επόμενες μέρες, ανακοινώνω τις πρώτες μου αποφάσεις, τιμώντας την μεγάλη, καθαρή, δεσμευτική, λαϊκή εντολή που μου δώσατε σήμερα. Για μια νέα αρχή για το ΠΑΣΟΚ και μια νέα ελπίδα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Ευχαριστώ.

ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΝΙΚΗΣ!

Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Γιώργο Α. Παπανδρέου. Καθαρή νίκη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό που αγγίζει το 60%. Αλήθεια, ο Σκανδαλίδης [εκτός τόπου και χρόνου] που έλεγε ότι θα ταχθεί υπέρ του ενός ή του άλλου στον β΄γύρο, τι έχει να πει τώρα; Έσπευσε, βέβαια, και καλώς να συγχαρεί τον ΓΑΠ για τη νίκη του, όπως και ο Βενιζέλος με τη "διευκρίνηση" της ύπαρξης και λειτουργίας μέσα στο Κίνημα ενός "ριζοσπαστικού ρεύματος" που εκφράζεται στο πρόσωπό του!

Το ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσει και στο συνέδριο κι εκεί θα ξεκαθαρίσουν, όλα γιατί αυτό είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει και ο ΓΑΠ απερίσπαστα και να οδηγήσει το Κίνημα εκεί που πρέπει: στην εξουσία. Μήπως θα έπρεπε, επιτέλους, κάποιοι να κλείσουν το στόμα τους, κάποιοι άλλοι να σταματήσουν να γράφουν κοτσάνες και να βυσσοδομούν κατά του Παπανδρέου;

Θέλω να πιστεύω ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον αποφασισμένος να κάνει ό,τι δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια και να αντιμετωπίσει με σκληρότητα πρόσωπα και καταστάσεις. Στην πολιτική δεν παίζουμε, αλλά δίνουμε αγώνες. Όποιοι δεν αντέχουν, να κατέβουν από το τρένο, όπως έλεγε παλιότερα κι ο Ανδρέας. Δηλαδή, όποιοι δεν αντέχουν αλλά κι εκείνοι που έχουν κατά νου την υπονόμευση, ας το πάρουν απόφαση ότι δεν τους χωρά το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, τον πρώτο λόγο τον έχει ο Παπανδρέου που πρέπει να πάρει γενναίες (όχι "βελούδινες") αποφάσεις.

Από σήμερα, ή όλοι μαζί ή όποιος δεν θέλει, να πάει σπίτι του.

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΒΟΛΩΝ

Ο Βενιζέλος δεν ξέρει τι θα πει ηθική. Δεν έχει φραγμούς. Για να πετύχει αυτό που έχει βάλει στόχο, μετέρχεται κάθε μέσο. Έχει μια ευκολία να διαστρέφει ό,τι λέγεται και μετά να φέρνει στα μέτρα του τα πάντα, σε σημείο που να απορείς για την αλήθεια των όσων λέει. Ακόμη και την υπόθεση με τον Ρέλλο που του πέταξε ένα ποτήρι με καφέ κατά την είσοδό του στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη! Έχει πει τόσα ο Βενιζέλος, που στο τέλος αυτοί που τον ακούνε και δεν βρίσκονται στην Αθήνα αλλά στην περιφέρεια, αυτοί που δεν γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις στην πρωτεύουσα, να θεωρούν ότι η όλη υπόθεση με τον καφέ ήταν ένα σκηνικό στημένο από τον Παπανδρέου! Είπε, μεταξύ άλλων σε τηλεοπτικές δηλώσεις του, ότι ένιωσε εκείνη τη μέρα σαν τους βουλευτές της ΕΔΑ που, όπου κι αν πήγαιναν εκείνη την εποχή, τους παρακολουθούσαν οι παρακρατικοί. Η διαστροφή της διαστροφής. Τι σχέση θα μπορούσε να έχει ο Βενιζέλος με την ΕΔΑ;

Με αφορμή αυτά κι αυτά ο Τηλέμαχος Χυτήρης του είπε δυο κουβέντες: «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει πάρει σβάρνα όλα τα κανάλια και όλες τις εκπομπές τις τελευταίες ημέρες. Και τι δεν έχει πει! Βάλλει κατά του ΠΑΣΟΚ, της ιστορίας του, κατά των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και, βεβαίως, κατά του Γιώργου Παπανδρέου. Ολοι και όλα τού φταίνε. Μόνο ο ίδιος μένει απ' έξω. Βλέπει παντού εχθρούς και ο ίδιος είναι θύμα». Μου θυμίζει ο Βενιζέλος τον Καραμανλή και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που ενώ γνωρίζουν πώς έχουν τα πράγματα, αυτοί λένε τα δικά τους για να δημιουργήσουν "κλίμα". Κατάφερε ο αθεόφοβος να συνδέσει την περίπτωσή του με μια σκοτεινή περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας - τι δουλειά έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;

Ακόμη κι ο Νίκος Αθανασάκης αναγκάστηκε να κάνει δηλώσεις, γιατί πλέον ο Βενιζέλος έχει ξεπεράσει τα όρια της ευπρέπειας: «Τόσες μέρες μετά το συγκεκριμένο γεγονός, ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποδίδει στο "επίσημο ΠΑΣΟΚ", σε μένα προσωπικά, τον γενικό διευθυντή και τον πρόεδρο, "στήσιμο σκηνικού" και "υπόθαλψη παράνομων και βάρβαρων" συμπεριφορών, με αναφορές στις προεκλογικές συγκεντρώσεις των βουλευτών της ΕΔΑ στη δεκαετία του '60, την "Καρφίτσα" και λοιπά παρόμοια. Λυπούμαι, πραγματικά, που ο Β. Βενιζέλος καταφεύγει σε πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας με αυτές τις απαράδεκτες δηλώσεις», συμπλήρωσε. Ο Ν. Αθανασάκης υποστήριξε ότι ο Βενιζέλος αποδίδει, με ιδιαίτερη ευκολία, προθέσεις και χαρακτηρισμούς που γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, προσβάλλοντας στελέχη και μέλη με την ίδια ευκολία με την οποία μιλάει. «Κατασκευάζοντας φαντάσματα δεν ξεφεύγεις από τις πραγματικότητες και η διαστρέβλωση της αλήθειας τελικά δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Ειλικρινά, λυπούμαι!»

Ο Βενιζέλος έχει αναγάγει τις ύβρεις και τις προσβολές σε "πολιτική" επιχειρηματολογία. Έτσι θέλει να πιστεύει ότι είναι. Δεν είναι η ψυχολογία της υστερίας, αλλά ένα κράμα ιδεοληψίας και τυφλής φανατισμένης προσωπολατρείας στον... εαυτό του. Επιζητεί πάση θυσία να κερδίσει την προεδρική καρέκλα του ΠΑΣΟΚ για να γίνει, καθώς νομίζει, πρωθυπουργός. Είναι ένας άγριος εγωτισμός που συνοδεύεται από τη μισαλλοδοξία εκείνου που δεν ορρωδεί προ ουδενός...

Θα προσθέσω κι ένα χρήσιμο απόσπασμα που το έβαλε στο διδίκτυο κάποιος "ανώνυμος" και το λέω αυτό διότι δεν έχω το χρόνο να το διασταυρώσω, αλλά αφού φαίνεται η πηγή ο καθένας που ενδιαφέρεται ας ψάξει. Πρόκειται για τη γνώμη του συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση για τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο πλαίσιο σύγκρουσής τους για τα περιβόητα πολύχρωμα ψηφοδέλτια της εκλογής Σαρτζετάκη:

«Επιστημολογικά αμοραλιστής» που «αυτάρεσκα φθέγγεται με δοκησίσοφο ύφος, υποβιβάζει το επίπεδο της συζήτησης και προδίδει ένδεια επιστημονικών επιχειρημάτων.» «Δεν μπορώ να αποσιωπήσω πόσο απογοητευτικά με αιφνιδίασε η «απάντηση» του κ. Βενιζέλου. Διότι το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής μου με έκανε να ελπίζω ότι θα μπορούσα να αναμείνω εκ μέρους του περισσότερο μέτρο στην προπέτεια και ολιγότερη μετριότητα στα νομικά του.» (Νομικό Βήμα, Τόμος 40, 1992)

ΑΥΤΟΙ... ΚΙ ΕΜΕΙΣ!

Η 12η Νοεμβρίου του ΠαΣοΚ

Βασίλης Μουλόπουλος

Εχω πλέον πειστεί απόλυτα ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συνωμοσία που εξυφαίνεται με επιμονή και υπομονή και η οποία, όπως αρμόζει σε κάθε συνωμοσία που σέβεται τον εαυτό της, έχει σχεδιαστεί από κάποια εξωθεσμικά κέντρα αλλά έχει την επιχειρησιακή βάση της σε κέντρα υπεράνω πάσης υποψίας, όπως οι ηγετικές ομάδες των δύο ΠαΣοΚ (που εμφανίστηκαν επισήμως στην πολιτική σκηνή την επομένη των εκλογών) με στόχο τη διάλυσή του. Θεωρίες συνωμοσίας, θα μου πείτε. Ισως. Αλλά εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς τον πόλεμο που κηρύχθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου.

Τζάμπα στα οδοφράγματα

Γιάννης Πρετεντέρης

Προ ολίγων ημερών ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ κατήγγειλε, μιλώντας στη Χαλκίδα «σχέδιο διάλυσης του πολιτικού συστήματος». Η καταγγελία πέρασε στα ψιλά και δεν δόθηκε καμία συνέχεια ούτε από άλλους ούτε από τον ίδιο τον καταγγέλλοντα. Δεν ξέρω αν οφείλεται σε νέα συνωμοσία των «συμφερόντων», αλλά το γεγονός είναι περίεργο. Διότι μια τέτοια καταγγελία δεν μπορεί παρά να είναι εξαιρετικά σοβαρή. Οχι μόνο επειδή ο καταγγέλλων είναι πρόεδρος και υποψήφιος πρόεδρος ενός μεγάλου κόμματος, άρα σίγουρα ξέρει για τι μιλάει και ασφαλώς διαθέτει στοιχεία που το τεκμηριώνουν.

ΣΧΟΛΙΑ: Μια διευκρίνηση: Με τον Βασίλη Μουλόπουλο γνωριζόμαστε, από την εποχή που δούλευε ως "υλατζής" στην "Εξόρμηση" - και ήταν πολύ καλός... Δεν έχω κάτι προσωπικό - απλώς οι ενστάσεις μου τώρα έχουν σχέση με το γραφτό του ή τα γραφτά του που εδώ και αρκετά χρόνια έχουν στήσει στον τοίχο το ΠΑΣΟΚ και, επαναστατικώ δικαίω, ο Βασίλης κρίνει με προκρούστεια λογική, πολιτικούς και πολιτικές.

Είναι φανερό πλέον ότι η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ έχει σχεδιάσει με επιμέλεια την απαξίωση του Παπανδρέου. Αν διαβάσετε τα άρθρα των παραπάνω αρθρογράφων, θα διαπιστώσετε ότι έχουν ως αφετηρία τους το ίδιο σκεπτικό: Την χαλιναγώγηση και την κατεύθυνση της λεγόμενης κοινής γνώμης - εν προκειμένω θα λογαριάζαμε ως "κοινή γνώμη" τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Τι, λοιπόν, κι αν βρίσκονται σε θέση αντίρροπη προς τις παρορμήσεις της κοινής γνώμης, οι αρθρογράφοι της εφημερίδας αυτής που την μεθεπομένη των εκλογών κάλεσε των Παπανδρέου να παραιτηθεί, επιχειρούν με λεκτικά άλματα, σοφιστικά επιχειρήματα και χαμηλού επιπέδου σχήματα, να ρυμουλκήσουν στη δική τους λογική τούς αναγνώστες. Εμείς απλώς θα έπρεπε να εφαρμόσουμε το wait and see που πάντοτε εφάρμοσαν οι Άγγλοι πολιτικοί. Το αν οι ροπές της κοινής γνώμης εμφανίζουν συνεχείς ταλαντεύσεις, είναι ακριβώς κάτω από την επήρεια των δημοσιευμάτων τύπου Πρετεντέρη, Μουλόπουλου κ.α. όπως επίσης και "ειδήσεων" τύπου Mega!

Σε μια κοινωνία, στην οποία υπάρχουν αποθέματα ηθικής, θα λέγαμε ότι ο Τύπος και οι λειτουργοί του έχουν αποστολή να συμβάλλουν στο να λειτουργεί αυτή η κοινωνία ως ένα μικρό κοινοβούλιο. Ο καθένας λέει τις απόψεις του, γίνεται αντίκρουση κ.λπ. Αλλά εδώ δεν εκτίθενται απόψεις. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια στάση στην οποία εμφιλοχωρούν η υποκρισία, και η κακεντρέχεια, με υπαινιγμούς που δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό για τον οποίο η ίδια η εφημερίδα επαίρεται ότι... καλλιεργεί!

Wait and see... Περιμένετε, λοιπόν, και θα δείτε!

ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ!

Θα μου επιτρέψει ο φίλος μου ο Παναγιώτης Παπαχατζής [Πρόχειρο Τετράδιο] να αναφερθώ στο κείμενό του "Οι bloggers σνόμπαραν τον Βενιζέλο" που δίνει αφορμές για πολλές σκέψεις. Είναι αλήθεια ότι ο Βενιζέλος έκανε προσπάθειες τον τελευταίο καιρό να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο, ότι διαπνέεται από σύγχρονες αντιλήψεις, ότι είναι ανοιχτός στους νέους και στις νέες τεχνολογίες, ότι είναι προσιτός κ.λπ. Δηλαδή, έκανε εφόδους δεξιά και αριστερά φορώντας μάσκες!

Φυσικά, δεν ήταν δυνατό να αποβάλει τον χειρότερο εαυτό του που συμπυκνώνεται σε μια λεξούλα με τρία γράμματα: "ΕΓΩ"! Ο Βενιζέλος είναι εγωιστής, φιλόδοξος (θεμιτό), υποκριτής, στρεψοδίκης. Όταν χαρακτήριζε τον Παπανδρέου "ανίκανο" έλεγε ότι αυτό είναι πολιτικός χαρακτηρισμός! Αν του πω κι εγώ ότι είναι "χοντρός" και οι αρχηγοί πρέπει να είναι κομψοί και αθλητικοί κ.λπ., τι θ' απαντήσει; Αλλά, ας μην ευτελίζουμε το διάλογο - κάτι που ο Βενιζέλος (λόγω της "ρητορικής" του ικανότητας) έχει αναγάγει σε ψωμοτύρι. Σου δίνει κλοτσιά στο καλάμι και μετά σε ρωτάει: "Χτύπησες, ποιος σε χτύπησε;" Βρέθηκε, λοιπόν, ο Βενιζέλος με τους bloggers. Και τι έγινε; Απλώς, του δόθηκε ξανά η ευκαιρία για μια "παράσταση" με έναν υποκριτή και καμιά πενηνταριά θεατές. Ιδού ένα απόσπασμα από το κείμενο του Παναγιώτη:

• Ο Βαγγέλης λοιπόν, είπε ότι δεν τον στηρίζουν τα εκδοτικά συγκροτήματα. Ότι πήρε στις πλάτες του το ΠΑΣΟΚ, όταν ο Ανδρέας ήταν άρρωστος. Ότι διοργάνωσε (!) τους Ολυμπιακούς αγώνες. Η κορυφαία του στιγμή όμως ήταν όταν περιέγραψε την περίοδο που γνωρίστηκε με τον Αντρέα Παπανδρέου. "Εμένα, ο Αντρέας με γνώρισε σαν φτασμένο πανεπιστημιακό. Με αντιμετώπισε σαν ισότιμο συνομιλητή. Δεν με έφτιαξε, όπως τον Λαλιώτη και τον Σκανδαλίδη" είπε, και το "εγώ" πλημμύρισε την αίθουσα...

Θα μας πει τελικά ο Βενιζέλος ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτός! Ευθεία παραπομπή στη λουδοβίκεια ρήση "το κράτος είμαι εγώ"! Η απύθμενη εγωπάθεια του Θεσσαλονικιού τοπάρχη που - επαναλαμβάνω - δεν κατάφερε να αποτρέψει την επικράτηση του Ψωμιάδη και του Παπαγεωργόπουλου στη Θεσσαλονίκη, και θέλει ο άνθρωπος να νικήσει τον Καραμανλή! Τώρα μάλιστα που έχει τη στήριξη της "Αυριανής", μιας εφημερίδας που καθημερινά τον κάνει αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό. Θα περίσσευε οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός της "Αυριανής", την οποία χρησιμοποιεί ο ιδιοκτήτης της για να "παίζει", να απειλεί και να εκβιάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάποτε έλεγε ότι γκρέμισε τον Καραμανλισμό! Τώρα βέβαια στηρίζει τον Καραμανλισμό και τον Ευαγγελοβενιζελισμό! Τι έχει να πει επί του προκειμένου ο Βενιζέλος;

Επίσης, δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ότι την επιχειρηματολογία του την αντλεί από τους λόγους του Παπανδρέου και την πλασάρει ως δική του, αντιστρέφοντας τα βέλη. Μιλάει για "βαρόνους" ο Βενιζέλος. Κι ο ίδιος δεν το παίζει "βαρόνος" τόσα χρόνια; Κι όσοι τον υποστηρίζουν βαρόνοι είναι: Λοβέρδος, Γιώργος Πασχαλίδης, Χρήστος Πάχτας, Γιάννης Ανθόπουλος, Κουκουλόπουλος (25 χρόνια δεν επέτρεψε την ανανέωση του πολιτικού δυναμικού στην Κοζάνη), Παπαντωνίου, Αλέκος Παπαδόπουλος, Φλωρίδης, Κουλούρης, Ζαφειρόπουλος, Αλευράς, Αυγερινός, Βερελής, Σουμάκης, Λιάνης (τις προάλλες έλεγε ότι δικό του ήταν το στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Βενιζέλος επίσης λέει ότι είναι δικό του - αποφασίστε τίνος είναι!), Σουλαδάκης, Αποστολίδης, Αποστολάκη (όποτε ξαναδεί Βουλή, να μου γράψει - αν και αυτό ισχύει για τους περισσότερους οπαδούς του Βενιζέλου), Τόνια Αντωνίου, Βασίλης Γερανίδης, Νεονάκης (βαρόνος Ρεθύμνου), Νίκος Μπίστης (γυρολόγος των κομμάτων) κι άλλοι βαρονέτοι... Αν χρειαστεί, θα γράψω ξεχωριστά για τον καθένα τι ήταν και τι έκανε! «Ανανέωση δεν γίνεται με παλαιά υλικά και φθαρμένα πρόσωπα ή συμφωνίες μεταξύ βαρόνων που επενδύουν στην ήττα για να προωθήσουν μετά τις προσωπικές τους επιλογές», είπε στη Θεσσαλονίκη ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Όλοι αυτοί που αναφέρω παραπάνω, τι είναι - φρέσκα υλικά; Ας μετρήσει ο Βενιζέλος σε πόσες καρέκλες κάθησαν όλοι αυτοί - σε καρέκλες κομματικές, σε καρέκλες υπουργικές!

Εξάλλου, γιατί να βγάζει απ' έξω τον εαυτό του, αφού κι ο ίδιος διετέλεσε υφυπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος, υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, υπουργός Δικαιοσύνης, υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Δεν είναι, συνεπώς, ένας καρεκλοκένταυρος, ένα φθαρμένο πρόσωπο, ένας βαρόνος, ένας πολυλογάς που βαρεθήκαμε να τον ακούμε χωρίς να λέει τίποτε;

Αλλά, για να μην παραλείψω κανέναν, θέλω να πω στον Βενιζέλο, για άλλη μια φορά, ότι τον υποστηρίζει όλος ο εσμός των "εκσυγχρονιστών" που διέλυσαν την ελληνική κοινωνία και την κομματική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ. Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ο νεοπλουτισμός και η τρυφηλή ζωή των στελεχών του "εκσυγχρονισμού", η αλαζονεία τους, η διαφθορά που δεν μπόρεσαν να ελέγξουν...

Ας ξεχάσει τη θεωρία περί αρχηγών μιας χρήσεως ο Βενιζέλος. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και είναι βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές θα είναι ο πρωθυπουργός. Ο Βενιζέλος ας περιμένει. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...