Εξόρμηση...

Για την ιστορία κι ένα βιντεάκι με τον ΑΝΔΡΕΑ στην Κρήτη το 1985

Η ανάγκη της πολιτικής έκφρασης είναι, στην πραγματικότητα, μια ανάγκη δημοσιότητας, κοινοποίησης της έκφρασης. Κι αναφέρομαι πλέον στην ανάγκη δημιουργίας αυτού του blog που με οδήγησαν οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη του Ευάγγελου Βενιζέλου και την προβολή της υποψηφιότητάς του για την αρχηγία του Κινήματος.

Σκεφτόμουν πάντα ότι ο πολιτικός αναχωρητισμός ήταν μια διέξοδος, μια λύση ψυχικής αντίδρασης, ένας ησυχασμός της οργισμένης συνείδησης. Δούλεψα στο ΠΑΣΟΚ, στο Γραφείο Τύπου, στην Επιτροπή Νεολαίας, στον Τομέα Πολιτισμού, στο ΚΕΜΕΔΙΑ, ήμουν διευθυντής του "Μαθητικού Αγώνα" (της εφημερίδας της ΠΑΜΚ), διευθυντής του "Αγωνιστή" (του περιοδικού της Νεολαίας) και διευθυντής της κομματικής εφημερίδας "ΕΞΟΡΜΗΣΗ" μέχρι τον Οκτώβριο του 1997, όταν οι λεγόμενοι "εκσυγχρονιστές" (με εμπροσθοφυλακή τον Θόδωρο Τσουκάτο) έκλεισαν την εφημερίδα γιατί είχε γίνει γι' αυτούς άκρως ενοχλητική. Προϊόντος του χρόνου θα παραθέσω κάποια κείμενα για να καταδειχθεί η ποιότητα του αγώνα της εφημερίδας.

Η πολιτική σήμερα κατάντησε να μην οδηγεί, αλλά να οδηγείται και πολλές φορές να σύρεται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και από εκείνους που κατέχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Με θλίψη παρακολουθούμε καθημερινά τους "δημοσιογράφους" των τηλεοπτικών καναλιών να στήνουν κυριολεκτικά στον τοίχο τους πολιτικούς, να τους οικτείρουν, να τους κλείνουν τα μικρόφωνα, να τους επιτιμούν με το χέρι σηκωμένο, να τους χρησιμοποιούν ως "γλάστρες", να τους γελοιοποιούν...

Δεν μπορεί η πολιτική να είναι μια έννοια ρευστή και κάθε φορά να προσδιορίζεται ή να καθορίζεται από τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες των οικονομικών συμφερόντων. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν, τα μεσάνυχτα ο κ. Βενιζέλος να ανακοινώνει την απόφασή του να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και την άλλη μέρα το ΒΗΜΑ να έχει πρωτοσέλιδη την (ας πούμε) προτροπή: "Παραιτηθείτε κύριε Πρόεδρε"!

Όσο και να είσαι ιεραπόστολος της βλακείας, θα καταλάβαινες ότι η συμπαιγνία ήταν γερά θεμελιωμένη, όπως επίσης και η αξίωση να παραιτηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου. Ωστόσο, ο Παπανδρέου δεν ενέδωσε και ούτε θα έπρεπε να ενδώσει. Αν ο Βενιζέλος επιχείρησε να εκμεταλλευτεί τις ελπίδες και την ευπιστία των οπαδών και μελών του ΠΑΣΟΚ για μια νίκη επί της Δεξιάς, δύσκολα θα μπορούσα να δεχτώ ότι αυτό δεν απείχε πολύ από την εξαπάτηση. Δεν κατάλαβε ποτέ ο Βενιζέλος ότι η ιστορία του ΠΑΣΟΚ δεν γινόταν να είναι πάντα επική.

Ο πολιτικός επαγγελματισμός ορισμένων στελεχών του εκσυγχρονιστικού μπλοκ, τους έκανε να ξεχάσουν τόσο την πολιτική τους αγωγή αλλά και να χρησιμοποιήσουν την εξουσία για την εξόντωση των κομματικών αντιπάλων, τη διάλυση του κομματικού μηχανισμού ώστε να μην ελέγχονται, την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος κι έδωσαν την ευκαιρία στη Δεξιά να πέσει πάνω στο ΠΑΣΟΚ κατηγορώντας το για σκάνδαλα, διαφθορά και άλλα παρόμοια που τα ακούγαμε ιδιαίτερα στα χρόνια της δεύτερης κυβερνητικής θητείας Κώστα Σημίτη.

Το πεπρωμένο του Γιώργου Α. Παπανδρέου δεν είναι απαραίτητο να έχει παίξει το τελευταίο του χαρτί. Η επιχείρηση Βενιζέλου με παραπέμπει σε κομματικές συνοικιακές γκρίνιες, όπου έπαθλο είναι η γραμματεία της οργάνωσης. Ας μάθει, επιτέλους, ο Βενιζέλος ότι η ιστορία πλέον (και του ΠΑΣΟΚ) δεν γράφεται με τέτοιες γκρίνιες αλλά από τη δύναμη των πραγμάτων. Η εξουσία που επαγγέλλεται ο Βενιζέλος είναι μια εξουσία πιεστική, υποδουλωτική που θα ισοπεδώσει τους πάντες. Έκανε λάθος να υποτιμήσει τον Γιώργο Παπανδρέου.

Το ΠΑΣΟΚ δεν διανύει κρίση εξουσίας. Απλώς, ο Βενιζέλος προσπαθεί να αμφισβητήσει τον Παπανδρέου! Ο ίδιος ο Βενιζέλος έχει περιβάλει τον εαυτό του με το κύρος της καθηγητικής αυθεντίας, αλλά δεν κατάλαβε ότι τόσο οι παλαιότεροι όσο και η σημερινή νεολαία δεν πιστεύουν στις αυθεντίες - και η νεολαία είναι με την πλευρά του Γιώργου. Και κάτι άλλο: Το βράδυ εκείνο που δημοσιοποίησε την πρόθεσή του για την αρχηγία με στόχο την ανατροπή του Παπανδρέου, έκανε και μιαν άλλη ανεπίγνωστη πράξη: κατάργησε το πολιτικό του μέλλον!

Επειδή το προσκήνιο ήταν πάντοτε μια επίφαση ισορροπίας, αγωνιούμε πότε θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα!