Δεν θα γίνουμε ζούγκλα επειδή ο Βενιζέλος έχει τον καημό να γίνει αρχηγός!

Διαβάζω σήμερα στο Έθνος (23.10.07) πως "έχει επισημανθεί το τελευταίο διάστημα ότι είναι πολύ κακές οι υπηρεσίες που προσφέρουν στους εκλεκτούς τους ορισμένοι ένθερμοι υποστηρικτές των δύο βασικών διεκδικητών της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Και δυστυχώς εκείνο που μέρα με τη μέρα επαναβεβαιώνεται είναι ότι οι παραινέσεις αποδεικνύονται ανίσχυρες να τους συνετίσουν, έτσι ώστε ν αντιληφθούν ότι η ανάληψη της ηγεσίας από τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο δεν είναι το μοναδικό διακύβευμα της αναμέτρησης της 11ης Νοεμβρίου...".

Αυτό είναι η αποτύπωση μιας πραγματικότητας. Δεν θα γράψω ποιος ήρξατο χειρών αδίκων. Το ζήτημα είναι ότι παίρνω μηνύματα φίλων οι οποίοι τονίζουν με έμφαση ότι έχουν αρχίσει να νευριάζουν και με τις δυο πλευρές. Ίσως και να έχουν δίκιο. Δεν αντέχει άλλο ο κόσμος και θέλει ηρεμία για να εκδηλώσει τη θέλησή του. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να τονιστεί, μετά και τα γεγονότα της Κοζάνης όπου οι άνθρωποι ήρθαν στα χέρια (ακόμα δεν ξέρω ποιος άρχισε αυτό το πατιρντί), ότι χρειάζεται ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ! Και από τις δυο πλευρές.

Είναι αλήθεια ότι τα στελέχη του Βενιζέλου και ο ίδιος προσωπικά, τραβάνε το σχοινί επικίνδυνα. Θέλουν το καλό του Κινήματος ή μήπως να το διαλύσουν; Να αναλογιστούμε κι εκείνα που φέρεται να είπε στην Πάτρα ο Βενιζέλος. Ο νέος κύκλος των "αντιπαραθέσεων" ξεκίνησε με αφορμή πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Πελοπόννησος, όπου αναφέρεται φράση του Βενιζέλου, με την οποία καλεί τους δημοσιογράφους να ρωτήσουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ "αν το επίπεδο της ζωής του συνάδει με τα εισοδήματά του"!

Αντέδρασε δημοσίως ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ο οποίος χαρακτήρισε το λόγο του Βενιζέλου συκοφαντικό, διχαστικό, ψευδή και υποκριτικό, και "δεν περιμέναμε να πέσει τόσο χαμηλά...". Μια αντίδραση, θα έλεγα, "φυσιολογική". Εγώ, προσωπικά, θα του έλεγα χειρότερα του Βενιζέλου. Αυτό όμως αποτελεί σύμφωνα με τα ΜΜΕ απόδειξη ότι και οι "αντίπαλοι" έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και οι "στρατοί" τους και τα τοιαύτα.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ΗΘΟΣ του Γιώργου Παπανδρέου και δεν έχει δώσει σε κανέναν το δικαίωμα να συμπεριφέρεται με απαξιωτικό τρόπο ούτε για φίλους ούτε για αντιπάλους και πολύ περισσότερο για εχθρούς, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Ο αγώνας του Παπανδρέου - πέρα από την υπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων - έχει κι αυτό το στόχο: να περάσει ένα άλλο ήθος στην πολιτική ζωή του τόπου: Σεβασμός στον πολίτη, όχι κραυγές, επιχειρήματα, αρχές, αγώνας για μια δίκαιη κοινωνία.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο Βενιζέλος, όπως έχω ξαναγράψει, έχει απωλέσει τον έλεγχο του μυαλού και των λεγομένων του. Νιώθει ότι το παιχνίδι που άρχισε τη βραδιά των εκλογών, μάλλον έχει χαθεί κι ενώ είχα την εντύπωση ότι μάλλον "διαχειρίζεται" την επερχόμενη ήττα του, κάνει ό,τι είναι δυνατό για να διαρρήξει τους δεσμούς του με τη δημοκρατική παράταξη. Φωνάζει για ενότητα και μετά την 11η Νοεμβρίου, ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα σχέδια για τη συγκρότηση ενός φορέα αρεστού στα μεγάλα συμφέροντα πρέπει πάση θυσία να τα υλοποιήσει!

Θα αποτελούσε υψίστη προσφορά στην ελληνική κοινωνία και στην ηρεμία της και στη δημοκρατική της παράδοση, να έκανε την εξαγγελία ενός δικού του κόμματος και να ησύχαζε κι αυτός, να ησυχάζαμε κι εμείς. Δηλαδή, οι φίλοι (οπαδοί και ψηφοφόροι) του ΠΑΣΟΚ πρέπει να προκαλούνται καθημερινά με τη συμπεριφορά του (και των στελεχών του) για να βγουν στην επιφάνεια στοιχεία που κανείς δεν επιθυμεί;

Δεν θα γίνουμε ζούγκλα επειδή ο Βενιζέλος έχει τον καημό να γίνει αρχηγός! Έχει πάρει σβάρνα τα βουνά και τις ραχούλες για να αντιπαραθέτει στον ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ τη δική του ευφυία και την δήθεν αξιοσύνη του για την κατανίκηση της Δεξιάς. Αναγκάζει συναισθηματικά τον κόσμο να στροβιλίζει το μυαλό του για να καταλάβει τι ακριβώς έκανε ο Παπανδρέου και πρέπει να τον γκρεμίσουμε στα τάρταρα!

Μιλάει ο Βενιζέλος για "πραγματικούς ανθρώπους" , για τον παππού του που πήγαινε με ποδήλατο στο τότε εργοστάσιο χαρτοποιίας, για φτώχειες και δυστυχίες, για τα επαναστατικά νιάτα του για, για, για...

Είναι για μένα συγκινητικό να βλέπω εδώ πραγματικούς ανθρώπους [sic]… Συγκινούμαι πραγματικά γιατί βρίσκομαι στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου… Γιατί είμαι με τους ανθρώπους του βιομηχανικού προλεταριάτου. Έχω γεννηθεί στη […] Θεσσαλονίκη, μέσα σ’ ένα σπίτι που ζούσε μέσα από τη δουλειά ενός ανθρώπου στο εργοστάσιο. Και ξέρω τι σημαίνει ν’ αγωνίζεσαι για να βγάλεις το ψωμί σου, για να βγάλεις το μεροκάματο, για να θρέψεις την οικογένειά σου, για ν’ αναστήσεις και να μορφώσεις τα παιδιά σου. Γι’ αυτό έχει σημασία να παλεύουμε για καλύτερα μεροκάματα, για καλύτερους μισθούς… Δεν φιλοδοξώ να κατακτήσω κάποιο αξίωμα. Εγώ σύντροφε, έχω μπει στην πολιτική γιατί θέλω ν’ αφήσω μια ανάμνηση… Δεν ενδιαφέρομαι για την εξέλιξη της πολιτικής μου σταδιοδρομίας. Δεν ανήκω στους επαγγελματίες της πολιτικής. […] Είχα δουλειές να κάνω πολλές - έτσι; Και οι δουλειές μου ήταν τέτοιες που μία μου εμφάνιση στο Συμβούλιο Επικρατείας έπρεπε να αμείβεται με δύο μισθούς βουλευτή μηνιαίως – μία! Σας διαβεβαιώ ότι έκανα τέτοιες πολλές την εβδομάδα

Προσπαθεί να οικοδομήσει ένα προφίλ που δεν του ταιριάζει. Μιλάει συναισθηματικά και νιώθεις ότι ο άνθρωπος είναι άδειος από συναισθήματα. Σαν να βγαίνουν τα λόγια του από ένα ρομπότ.

Οι συνεχείς αρνητικοί υπαινιγμοί του για τον Παπανδρέου τον έχουν κάνει γελοίο (τον Βενιζέλο). Λέει μια κουβέντα και μετά επιχειρεί να την ανασκευάσει, ότι δήθεν δεν εννοούσε αυτό που καταλάβαμε αλλά κάτι άλλο. Όπως με αυτά που είπε στην Πάτρα. Η «κακία» του δεν έχει πλέον όρια. Εάν πιστεύει ότι το ηθικό ανάστημα του Γιώργου Α. Παπανδρέου μπορεί να τρωθεί με τέτοιου χαμηλού επιπέδου υπαινιγμούς και ευθείες βολές, είναι γελασμένος.

Τον ενοχλεί το "καθεστωτικό" ΠΑΣΟΚ... και τι δεν τον ενοχλεί! Ο άνθρωπος ήταν συμμέτοχος όλα αυτά τα χρόνια σε όλα όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ. Γιατί τώρα βγάζει την ουρά του απ' έξω; Μπορεί να μας δείξουν πρακτικά όπου να αναφέρονται οι αντιρρήσεις του Βενιζέλου (πάντα με "αντίπαλο" τον Προκόπη Παυλόπουλο), του Λοβέρδου, της Αποστολάκη (θα ξεχάσουμε τις εκπομπές με τον Πρετεντέρη;), του Αλέκου Παπαδόπουλου (τον έχει συγχαρεί ο Μητσοτάκης - κι ακόμη, δεν του ανέθεσε ο Γιώργος την ευθύνη για την επιλογή των υποψηφίων για την αυτοδιοίκηση και τα έκανε μπάχαλο;) και τόσων άλλων; Αυτοί δεν ήσαν οι αγαπημένοι των ραδιοτηλεοπτικών καναλιών (και ο Σκανδαλίδης, που ήταν τόσα χρόνια υπουργός, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, Γραμματέας του Κινήματος - τι γυρνάει τώρα σαν τον πτωχό συγγενή στην επαρχία, αφού δεν έχει αντίκρισμα η προσπάθειά του;), αυτοί δεν μιλούσαν συνεχώς, αυτοί δεν κρατούσαν τις σχέσεις ανέπαφες με τους υπευθύνους των ΜΜΕ;

(Για τον Κουλούρη, δεν υπάρχει λόγος να πω κάτι. Είναι άξιος της τύχης του. Κακώς ο Ρέππας προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει. Ο Κουλούρης πλέον έχει περάσει στην αντίπερα όχθη. Και φαίνεται ότι δεν χόρτασε τόσα χρόνια από αξιώματα και δημοσιότητα. Φτάνει πια!)

Τόσους βουλευτές είχε το ΠΑΣΟΚ, και άλλα στελέχη... Πότε δόθηκε η δυνατότητα σε έναν άλλο κόσμο να πει τις απόψεις του; Η παρέα του Βενιζέλου κράτησε τις σχέσεις με τα ΜΜΕ διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η δυνατότητα του τελικού κέρδους μόνον από εκεί μπορεί να προέλθει.

Υπάρχει μια διαλεκτική της βίας που δεν στρατεύεται για να υπηρετήσει ιδέες, αλλά επιστρατεύει ιδέες για να αυτοεξυπηρετηθεί. Ολοκληρωτικό πνεύμα θα πει να πιστεύεις ότι μόνο εσύ έχεις δίκιο, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, εσύ αποκλειστικά. Και μόνη η σκέψη πως έχεις μια σφραγίδα δωρεάς στο μέτωπο, το χάρισμα να σώζεις τους άλλους, να τους βάζεις στο σωστό δρόμο, και μόνον αυτό είναι μια αρχή ολοκληρωτισμού, προδιάθεση ύποπτη. Η κατολίσθηση αρχίζει με την αναγόρευση του ισχυρισμού σε κοσμοθεωρία...

Δυστυχώς, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι αυτός που αγωνίζεται να πείσει τον ελληνικό λαό ότι έχει τη σφραγίδα της δωρεάς. Αυτό όμως ανεπαισθήτως τον έχει οδηγήσει στην αρχή μιας πορείας που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό με όλα τα παρεπόμενά του.