Είναι περίεργη η εμμονή του Ευάγγελου Βενιζέλου να θέλει να νικήσει ΑΥΤΟΣ τον Καραμανλή! Ας τον καλέσει στο Ολυμπιακό Στάδιο, τώρα που ακόμη είναι ζεστός ο καιρός και να γίνει ένας αγώνας μέχρι τελικής πτώσεως. Το στάδιο θα πλημμυρίσει κόσμο. Κι εμείς θα είμαστε μαζί του. Γιατί είμαστε βέβαιοι ότι θα τον κερδίσει στα σημεία... ΑΛΛΑ, ας είμαστε κάπως σοβαροί. Ο Βενιζέλος με ποιο κόμμα θα κερδίσει είτε τον Καραμανλή είτε, γενικότερα, τις εκλογές ώστε το ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει κυβέρνηση; Η ανωτερότητα του ηγέτη δεν συνάδει με τον εγωιστικό τρόπο που ο Βενιζέλος προβάλλει τα "προσόντα" του. Ηγέτης, είναι εκείνος που οδηγεί κι όχι εκείνος που διχάζει. Το κόμμα δεν πρέπει να είναι μια υπόθεση που θα την διαχειρίζεται ένας "μανιτού", τέτοιος δηλαδή που θέλει να παρουσιάζεται ο Βενιζέλος ή όπως τον παρουσιάζουν τα φιλικά του έντυπα ή τηλεοπτικά κανάλια. Θα θυμίσω στον μεγάλο "μανιτού" Βενιζέλο ότι περιστοιχίζεται από ανθρώπους που στα χρόνια της "εκσυγχρονιστικής" παντοκρατορίας ήσαν απασχολημένοι αποκλειστικά με την καλοζωία τους, τα πληρωμένα ταξίδια, την αποδοτικότητα της κομπίνας. Όλοι αυτοί που συνωθούνται γύρω του (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) ήσαν οι αξιωματούχοι ενός καθεστωτισμού που έβλαψε και το κόμμα και την ελληνική κοινωνία, της οποίας το όνειρο για ευημερία χάθηκε ανάμεσα στις μυλόπετρες του χρηματιστηριακού κραχ και της προκλητικής και αλαζονικής πολιτείας των στελεχών του ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου.
Μόνο ένα αληθινό κόμμα μπορεί να κερδίσει στις επόμενες εκλογές την Δεξιά. Κι αυτό το κόμμα δεν μπορεί να έχει ως ηγέτη έναν ο οποίος θα τεμαχίσει το υπάρχον κόμμα. Αυτό που μας έχει δώσει να καταλάβουμε ο Βενιζέλος είναι ότι θέλει το "όλον" ΠΑΣΟΚ χωρίς τον Παπανδρέου! Η γλώσσα του κρύβει άσχημα την επιθυμία του να εξαπατήσει το ακροατήριό του και γενικώς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας απ' έξω εκείνον, δηλαδή τον Παπανδρέου, που σήμερα μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα και να σαλπίσει για ένα νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα με στόχο την κατάκτηση της εξουσίας υπέρ του λαού και για τον λαό. Ο Βενιζέλος πρέπει να εξηγήσει με καθαρές κουβέντες στο λαό τις ιδέες του, τις αρχές του, την πολιτική του. Είναι δύσκολο να καταλάβει ο κόσμος ότι η περίπλοκη επιχείρηση της πολυπλόκαμης γλώσσας του είναι στην πραγματικότητα μια μάσκα πίσω από την οποία μπορούμε να διακρίνουμε μια καλοστημένη επιχείρηση εξαπάτησης. Πρέπει να μας πει αν υπάρχει κίνδυνος να ενοχλήσουμε τις διάφορες ανώνυμες εταιρείες που έχουν ως μοναδικό σκοπό τους να χρησιμοποιούν το λαό μονάχα ως καταναλωτή και να τον κάνουν φτωχότερο. Έχει στοιχεία παραλογισμού η εικόνα του Βενιζέλου που εμφανίζεται ως ο champion μιας άλλης εποχής. Δεν μπορεί ο ένας συντηρητισμός, του Βενιζέλου, να είναι προοδευτικότερος από τον συντηρητισμό του Καραμανλή. Η υπερφροσύνη του διαψεύδεται από τα μέχρι σήμερα δείγματα γραφής του. Στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου θήτευσε, δεν πολιτεύτηκε παρά ως ένας υπουργός αλλοτινών καιρών. Δεν θεωρώ ότι μπορεί να επαίρεται για την περίοδο εκείνη. Σήμερα επιδίωξε να φέρει σε προσωπικό επίπεδο την επιχείρηση κατάκτησης της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ. Είναι το λάθος του. Δεν μας αφορά αν μιλάει χωρίς χειρόγραφο, δεν κρεμόμαστε από τα χείλη του διότι τα λόγια του είναι κούφια, δεν μας συνεπαίρνει το όποιο τάλαντό του γιατί υπερισχύει ο φανατισμός του. Είναι αντιδιαλεκτικός κι αυτό είναι ένα μειονέκτημα που δυστυχώς αδυνατεί να εντοπίσει στον εαυτό του. Η αντίθεσή του με τον Παπανδρέου έχει περιοριστεί στη σχηματικότητα της "ρώμης" που υποτίθεται ότι διαθέτει για να αντιμετωπίσει τον ηγέτη της Δεξιάς. Ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν τεράστιες διαφορές που αγγίζουν αυτή την ίδια την ιδεολογική ταυτότητα του Κινήματος, καθώς επίσης και την τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί για την επικράτηση στις ερχόμενες εκλογές. Δύσκολα μπορεί ο Βενιζέλος να αποδείξει ότι τον ενδιαφέρει η Κεντροαριστερά, κάτι δηλαδή που για τον Παπανδρέου αποτελεί "οικείο" πεδίο πολιτικής δράσης.
Ποιο είναι το σημείο επαφής και συγγένειας με το πλήθος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο σημείο! Με τη "δυναμική επικράτηση" πιστεύει ότι θα προβάλει μια κάποια ισορροπία στο πολιτικό προσκήνιο, αλλά είναι φανερό ότι υπάρχει επίφαση ισορροπίας, αφού οι διαφορές μας έχουν βάθος κι αφού πρωτίστως η προσωπική πολεμική του κατά του Γιώργου Α. Παπανδρέου εμπνέει μια βάρβαρα μισαλλόδοξη νεύρωση. Δεν πρόκειται να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που είναι αλήθεια ότι αποτελούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ένα ζωντανό και ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που δεν ανέχεται τις "κρυφές ατζέντες" του Βενιζέλου. Ωστόσο, είναι φανερό ότι κατάφερε να προσελκύσει "οπαδούς", δημιουργώντας ρήγμα στην παράταξη, ενώ γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν επρόκειτο να κερδίσει την αρχηγία, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση. Συνεπώς ποια ήταν και είναι η επιδίωξή του; Δεν θέλω να ταιριάξω με μια άλλη σκέψη που κινητοποιεί τα "αντάρτικα" στη Νέα Δημοκρατία, ή με τις απόψεις που εξέφρασε πριν λίγες μέρες ο Απόστολος Κακλαμάνης για κάποια "κέντρα" που δυναμιτίζουν την πολιτική κατάσταση, προκαλούν προβλήματα στα κόμματα, και παίζουν άριστα το παιχνίδι με τη στρατηγική της έντασης. Καλό είναι ο Βενιζέλος να πάψει να υπογράφει συναλλαγματικές υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν είναι πολιτική αυτοχειρία να παραδεχτεί την ήττα του.
Μόνο ένα αληθινό κόμμα μπορεί να κερδίσει στις επόμενες εκλογές την Δεξιά. Κι αυτό το κόμμα δεν μπορεί να έχει ως ηγέτη έναν ο οποίος θα τεμαχίσει το υπάρχον κόμμα. Αυτό που μας έχει δώσει να καταλάβουμε ο Βενιζέλος είναι ότι θέλει το "όλον" ΠΑΣΟΚ χωρίς τον Παπανδρέου! Η γλώσσα του κρύβει άσχημα την επιθυμία του να εξαπατήσει το ακροατήριό του και γενικώς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας απ' έξω εκείνον, δηλαδή τον Παπανδρέου, που σήμερα μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα και να σαλπίσει για ένα νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα με στόχο την κατάκτηση της εξουσίας υπέρ του λαού και για τον λαό. Ο Βενιζέλος πρέπει να εξηγήσει με καθαρές κουβέντες στο λαό τις ιδέες του, τις αρχές του, την πολιτική του. Είναι δύσκολο να καταλάβει ο κόσμος ότι η περίπλοκη επιχείρηση της πολυπλόκαμης γλώσσας του είναι στην πραγματικότητα μια μάσκα πίσω από την οποία μπορούμε να διακρίνουμε μια καλοστημένη επιχείρηση εξαπάτησης. Πρέπει να μας πει αν υπάρχει κίνδυνος να ενοχλήσουμε τις διάφορες ανώνυμες εταιρείες που έχουν ως μοναδικό σκοπό τους να χρησιμοποιούν το λαό μονάχα ως καταναλωτή και να τον κάνουν φτωχότερο. Έχει στοιχεία παραλογισμού η εικόνα του Βενιζέλου που εμφανίζεται ως ο champion μιας άλλης εποχής. Δεν μπορεί ο ένας συντηρητισμός, του Βενιζέλου, να είναι προοδευτικότερος από τον συντηρητισμό του Καραμανλή. Η υπερφροσύνη του διαψεύδεται από τα μέχρι σήμερα δείγματα γραφής του. Στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου θήτευσε, δεν πολιτεύτηκε παρά ως ένας υπουργός αλλοτινών καιρών. Δεν θεωρώ ότι μπορεί να επαίρεται για την περίοδο εκείνη. Σήμερα επιδίωξε να φέρει σε προσωπικό επίπεδο την επιχείρηση κατάκτησης της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ. Είναι το λάθος του. Δεν μας αφορά αν μιλάει χωρίς χειρόγραφο, δεν κρεμόμαστε από τα χείλη του διότι τα λόγια του είναι κούφια, δεν μας συνεπαίρνει το όποιο τάλαντό του γιατί υπερισχύει ο φανατισμός του. Είναι αντιδιαλεκτικός κι αυτό είναι ένα μειονέκτημα που δυστυχώς αδυνατεί να εντοπίσει στον εαυτό του. Η αντίθεσή του με τον Παπανδρέου έχει περιοριστεί στη σχηματικότητα της "ρώμης" που υποτίθεται ότι διαθέτει για να αντιμετωπίσει τον ηγέτη της Δεξιάς. Ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν τεράστιες διαφορές που αγγίζουν αυτή την ίδια την ιδεολογική ταυτότητα του Κινήματος, καθώς επίσης και την τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί για την επικράτηση στις ερχόμενες εκλογές. Δύσκολα μπορεί ο Βενιζέλος να αποδείξει ότι τον ενδιαφέρει η Κεντροαριστερά, κάτι δηλαδή που για τον Παπανδρέου αποτελεί "οικείο" πεδίο πολιτικής δράσης.
Ποιο είναι το σημείο επαφής και συγγένειας με το πλήθος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο σημείο! Με τη "δυναμική επικράτηση" πιστεύει ότι θα προβάλει μια κάποια ισορροπία στο πολιτικό προσκήνιο, αλλά είναι φανερό ότι υπάρχει επίφαση ισορροπίας, αφού οι διαφορές μας έχουν βάθος κι αφού πρωτίστως η προσωπική πολεμική του κατά του Γιώργου Α. Παπανδρέου εμπνέει μια βάρβαρα μισαλλόδοξη νεύρωση. Δεν πρόκειται να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που είναι αλήθεια ότι αποτελούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ένα ζωντανό και ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που δεν ανέχεται τις "κρυφές ατζέντες" του Βενιζέλου. Ωστόσο, είναι φανερό ότι κατάφερε να προσελκύσει "οπαδούς", δημιουργώντας ρήγμα στην παράταξη, ενώ γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν επρόκειτο να κερδίσει την αρχηγία, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση. Συνεπώς ποια ήταν και είναι η επιδίωξή του; Δεν θέλω να ταιριάξω με μια άλλη σκέψη που κινητοποιεί τα "αντάρτικα" στη Νέα Δημοκρατία, ή με τις απόψεις που εξέφρασε πριν λίγες μέρες ο Απόστολος Κακλαμάνης για κάποια "κέντρα" που δυναμιτίζουν την πολιτική κατάσταση, προκαλούν προβλήματα στα κόμματα, και παίζουν άριστα το παιχνίδι με τη στρατηγική της έντασης. Καλό είναι ο Βενιζέλος να πάψει να υπογράφει συναλλαγματικές υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν είναι πολιτική αυτοχειρία να παραδεχτεί την ήττα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου