Σε λίγο θα αρχίσουμε να λυπόμαστε τον Βενιζέλο! Αυτό που μπορεί κανείς να διαπιστώσει στις ομιλίες του, όπου φαίνεται καθαρά ο αγχωμένος λόγος του, είναι ότι πλέον διαχειρίζεται την επερχόμενη ήττα του. Σκέφτεται την επόμενη μέρα. Πώς θα προσγειωθεί χωρίς να χτυπήσει. Πάντως είναι αλήθεια ότι έκανε φοβερή προσπάθεια, αλλά όταν αποφάσισε να προχωρήσει εντελώς μόνος, τον έφαγε η μοναξιά. Βέβαια, και με τους άλλους, πάλι ένιωθε μοναξιά. Ο Βενιζέλος είναι ένας μοναχικός άνθρωπος. Επιχειρεί, να δώσει στην πολιτική, που είναι μια έννοια ρευστή και κυμαινόμενη, σάρκα και οστά με μόνη τη δική του παρουσία. Έφτασε μερικές φορές στα όρια της μισαλλοδοξίας. Η πολεμική του περιέχει μονάχα ΚΡΙΤΙΚΗ. Σα να ήρθε ξαφνικά χθες στην πολιτική, σα να μην ήταν υπουργός τόσα χρόνια, σα να μην είχε ξουσία! Κάθε πολιτικός έχει ή πρέπει να έχει μια εσωτερική πειθαρχία, πράγμα που σημαίνει και τον αυτοπεριορισμό σε εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν τις αρχές του κομματικού σχηματισμού στον οποίο ανήκει και του οποίου, στην προκειμένη περίπτωση, επιζητεί να αναλάβει τα ηνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου