Οι χρησμοί του Λαλιώτη

Κάποτε, όταν πέθανε ο πεζογράφος Μενέλαος Λουντέμης, κάτω από ελαφρώς "περίεργες" συνθήκες, μεταξύ άλλων ρωτήθηκε και ο άλλος μακαρίτης Γιάννης Σκαρίμπας να πει δυο λόγια για την απώλεια. Κι εκείνος που ήταν φοβερή και τρομερή "αλεπού" απάντησε με δυο-τρία λόγια και μου έμειναν στη μνήμη τρεις όλες κι όλες λέξεις του: "Εν αυτοκινήτω απέθανε"! [Δεν επιθυμώ να κάνω αναπαραγωγή του περιστατικού του θανάτου του Λουντέμη.]

Ο χρησμός του Σκαρίμπα ήρθε στο μυαλό μου όταν διάβασα σήμερα τα σχετικά με την επιστολή του φίλτατου Κώστα Λαλιώτη. Από τη μια στηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου (και καλά κάνει) κι από την άλλη, όσον αφορά την υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου, θέτει κάποιες προϋποθέσεις και μεταξύ αυτών, ένα κοινό και δεσμευτικό πλαίσιο στρατηγικής, πολιτικής και προγραμματικής αναφοράς, το οποίο είναι δυνατό "με συγκεκριμένους όρους να συνδεθεί με πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις και αγώνες ενάντια στην πολιτική της ΝΔ και της Δεξιάς"!

Αυτό ήταν που μπέρδεψε πολλούς ακόμη κι εκίνους που στηρίζουν τον Βενιζέλο. Κατά τα άλλα, ο Λαλιώτης προτρέπει τον Παπανδρέου να ακούσει τους "άπιστους" που μπορούν να δουν καθαρά και μακριά και όχι τους "τυφλούς πιστούς" που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να δουν καθαρά και μακριά...

Δεν συμμετέχω σε κανένα περιβάλλον και βρίσκομαι έξω από τα κομματικά δρώμενα από το 1997 όταν έκλεισαν την ΕΞΟΡΜΗΣΗ και δεν θυμάμαι τότε ο φίλος Κώστας να πήρε καμιά πρωτοβουλία, ούτε επίσης κάποιος άλλος από τα μεγαλοστελέχη είτε ήσαν στην αυλή του Σημίτη είτε ήσαν έξω από αυτήν. Όλοι είχαν υποταχθεί στον εκσυγχρονισμό και τον στρατηγό Τσουκάτο που έδενε κι έλυνε τότε...

Λοιπόν, εγώ προσωπικά εξακολουθώ να στηρίζω τον Παπανδρέου είτε με προτρέψει ο Λαλιώτης είτε οποιοσδήποτε άλλος. Δεν διεκδικώ κάτι - απολύτως τίποτε. Με ενδιαφέρει να κυριαρχήσει (ναι, ναι) η μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Προτιμώ το "χειρότερο" ΠΑΣΟΚ από την οποιαδήποτε Νέα Δημοκρατία.

Όσο για τα περί επανίδρυσης, αυτο-οργάνωσης και άλλα ηχηρά, τα έχω πει και τα έχω γράψει κι εγώ και πολλοί άλλοι σύντροφοι. Θα μου πείτε, να μην λειτουργώ σεχταριστικά. Άλλωστε, την "απήχηση" φέρεται να την έχει ο Λαλιώτης και όχι εγώ ή οι "ανώνυμοι" αρθρογράφοι. Αν, λοιπόν, η προτροπή του λειτουργήσει ευεργετικά για την υπερίσχυση του Παπανδρέου θα τον χειροκροτήσω.

Γράφει επίσης ο Λαλιώτης για ριζική ανανέωση και εναλλαγή προσώπων σε κάθε πολιτικό, κομματικό, κοινωνικό και κρατικό αξίωμα με απόλυτη έμφαση στο ήθος και στην εντιμότητα... Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί; Όχι! Ωστόσο, δεν ήμουν εγώ εκείνος που άλλαζα τις κομματικές και κυβερνητικές θέσεις σαν τα πουκάμισα. Ο νοών νοείτω. Και θα κρατηθώ, για να μην καταφύγω στο συναισθηματισμό... [Τα υπόλοιπα, στο βιβλίο που πρόκειται σύντομα να εκδώσω σχετικά με τη θητεία μου στο ΠΑΣΟΚ και την ΕΞΟΡΜΗΣΗ]

Και για να κλείνω: Η στήριξη του Παπανδρέου δεν χρειάζεται να γίνεται με χρησμούς, αλλά με μια ξεκάθαρη, αντρίκεια και ανυστερόβουλη τοποθέτηση. Εξάλλου, είμαι βέβαιος ότι Παπανδρέου πλέον δεν εγκλωβίζεται...