ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗΣ
Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Αμερική είναι ο δραματικός επίλογος ενός ιστορικού κύκλου που σημαδεύτηκε από την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού.
Ο κόσμος γνώρισε και άλλες μεγάλες οικονομικές κρίσεις στη διάρκεια αυτής της περιόδου (μεξικανική κρίση το 1994, ασιατική το 1997, ρωσική το 1998, λατινοαμερικανική το 1999 κ.ά.). Γι' αυτή την ακραία αστάθεια της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι άμοιρη ευθυνών η «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», που προωθούν με ιεραποστολικό ζήλο οι Ηνωμένες Πολιτείες και διεθνείς θεσμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά. Ενώ όμως οι προηγούμενες κρίσεις ξεσπούσαν κυρίως στην περιφέρεια του διεθνούς οικονομικού συστήματος, η παρούσα κρίση εκδηλώθηκε στο μητροπολιτικό του κέντρο. Ολα αυτά τα χρόνια, οι βάρδοι του νεοφιλελευθερισμού υπερέβαλλαν σε εγκώμια κι επαίνους για τις επιδόσεις της αμερικανικής οικονομίας και υποστήριζαν ότι οι οικονομικές κρίσεις μπορούσαν να πλήξουν μόνον τα «εξωτικά» εκείνα μέρη όπου δεν λειτουργούσαν σωστά οι κανόνες του ανταγωνισμού και δεν υπήρχαν ανεξάρτητες αρχές ελέγχου. Η σημερινή κρίση αντίθετα αποκαλύπτει σε όλους ότι η αμερικανική οικονομία στηρίζεται σε ένα βουνό από εξωτερικά χρέη και σε ένα εσωτερικό κερδοσκοπικό όργιο, που ευνοήθηκε από τη νεοφιλελεύθερη απορύθμιση των αγορών του χρήματος και την τυφλή πίστη στην ικανότητα της αγοράς για αυτορύθμιση.
Τις αιτίες και τις συνέπειες της παρούσας οικονομικής κρίσης φωτίζουν με τις αναλύσεις τους τρεις ιταλοί μελετητές:
*Ο Φρεντερίκο Ραμπίνι είναι δημοσιογράφος, συντάκτης της εφημερίδας «La Repubblica» και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ.
*Ο Βιτόριο Τσουκόνι είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος, ανταποκριτής της εφημερίδας «La Repubblica» στη Νέα Υόρκη.
*Ο Τζόρτζιο Ρούφολο, ιστορικό στέλεχος της ιταλικής αριστεράς, είναι οικονομολόγος και ιδρυτής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ερευνών.
Ο κόσμος γνώρισε και άλλες μεγάλες οικονομικές κρίσεις στη διάρκεια αυτής της περιόδου (μεξικανική κρίση το 1994, ασιατική το 1997, ρωσική το 1998, λατινοαμερικανική το 1999 κ.ά.). Γι' αυτή την ακραία αστάθεια της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι άμοιρη ευθυνών η «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», που προωθούν με ιεραποστολικό ζήλο οι Ηνωμένες Πολιτείες και διεθνείς θεσμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.ά. Ενώ όμως οι προηγούμενες κρίσεις ξεσπούσαν κυρίως στην περιφέρεια του διεθνούς οικονομικού συστήματος, η παρούσα κρίση εκδηλώθηκε στο μητροπολιτικό του κέντρο. Ολα αυτά τα χρόνια, οι βάρδοι του νεοφιλελευθερισμού υπερέβαλλαν σε εγκώμια κι επαίνους για τις επιδόσεις της αμερικανικής οικονομίας και υποστήριζαν ότι οι οικονομικές κρίσεις μπορούσαν να πλήξουν μόνον τα «εξωτικά» εκείνα μέρη όπου δεν λειτουργούσαν σωστά οι κανόνες του ανταγωνισμού και δεν υπήρχαν ανεξάρτητες αρχές ελέγχου. Η σημερινή κρίση αντίθετα αποκαλύπτει σε όλους ότι η αμερικανική οικονομία στηρίζεται σε ένα βουνό από εξωτερικά χρέη και σε ένα εσωτερικό κερδοσκοπικό όργιο, που ευνοήθηκε από τη νεοφιλελεύθερη απορύθμιση των αγορών του χρήματος και την τυφλή πίστη στην ικανότητα της αγοράς για αυτορύθμιση.
Τις αιτίες και τις συνέπειες της παρούσας οικονομικής κρίσης φωτίζουν με τις αναλύσεις τους τρεις ιταλοί μελετητές:
*Ο Φρεντερίκο Ραμπίνι είναι δημοσιογράφος, συντάκτης της εφημερίδας «La Repubblica» και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ.
*Ο Βιτόριο Τσουκόνι είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος, ανταποκριτής της εφημερίδας «La Repubblica» στη Νέα Υόρκη.
*Ο Τζόρτζιο Ρούφολο, ιστορικό στέλεχος της ιταλικής αριστεράς, είναι οικονομολόγος και ιδρυτής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ερευνών.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/10/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου