Αποψη: Αποσιώπηση και ανακρίβειες [περί Μητσοτάκη και Αποστασίας]

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΕΠΟΝΗΣ*

Από τα κύρια χαρακτηριστικά της ομιλίας του κ. Κ. Μητσοτάκη είναι οι ανακρίβειες και η αποσιώπηση σημαντικών γεγονότων. Περιορίζομαι σε ενδεικτική αναφορά ορισμένων. Περιέγραψε τη ρήξη του βασιλιά με τον Γεώργιο Παπανδρέου ως συνέπεια της επιμονής του δεύτερου να αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Η αλήθεια είναι ότι από την πλευρά του βασιλιά η ρήξη ήταν προαποφασισμένη. Οπως έχει αποκαλύψει ο Αλέξης Παπαχελάς στο βιβλίο του «Ο βιασμός της Δημοκρατίας», βασισμένο σε απόρρητα έγγραφα υπηρεσιών των ΗΠΑ, ο βασιλιάς είχε εμπιστευθεί αυτή την πρόθεσή του στον πρεσβευτή των ΗΠΑ από την 25η Ιανουαρίου του 1965. Ο βασιλιάς όμως και οι ανακτορικοί χρειάζονταν τους αναγκαίους συνεργούς.

Χαρακτηρίζει ο κ. Μητσοτάκης τραγικό λάθος τη βιαστική ορκωμοσία πρωθυπουργού με δύο υπουργούς πριν ακόμα υποβάλει γραπτή παραίτηση ο Παπανδρέου τη νύχτα της 15ης Ιουλίου του ’65. Εκείνη η αριθμητικά γελοία σύνθεση θα είχε καταρρεύσει εάν δεν έσπευδαν, εκείνοι που έσπευσαν, να της προσφέρουν την αναγκαία συμπλήρωση. Αυτή η πρόθυμη συμμετοχή επέτρεψε στα Ανάκτορα να ορκίσουν τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις έως ότου εξασφαλίσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με τις μεθοδεύσεις που την εξασφάλισαν.

Ο κ. Μητσοτάκης υποστηρίζει ότι η απόφασή του συμμετοχής, στις κυβερνήσεις που σχημάτιζε ο βασιλιάς, υπαγορεύθηκε από την εκτίμηση ότι η ρήξη με τον Παπανδρέου οδηγούσε ευθέως προς τη δικτατορία. Δεν οδηγούσε ευθέως στη δικτατορία. Ευθέως οδήγησαν οι κυβερνήσεις της Αποστασίας οι οποίες κάλυψαν πολιτικά όλες τις αναγκαίες προετοιμασίες για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Την απόδειξη την έχει προσφέρει, με αδιάψευστα στοιχεία, ο υφυπουργός Αμυνας του Παπανδρέου, ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, μέλος αργότερα (1990) της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στο βιβλίο του «Η Ταραγμένη Εξαετία» περιγράφει τη σταδιακή επαναφορά στο λεκανοπέδιο Αττικής των αξιωματικών που είχε διασκορπίσει επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου σε όλη την επικράτεια. Με αλλεπάλληλες μεταθέσεις, γράφει, ήρθαν στην Αθήνα απερίσπαστοι για συνωμοτική δράση τα αστέρια του πραξικοπήματος του 1967. Η Αποστασία δεν ήθελε βέβαια τη δικτατορία. Πειθήνια όμως στο βασιλιά και τους ανακτορικούς, έχοντας παραιτηθεί από κάθε σκέψη έστω και διαφωνίας μαζί τους, κάλυψε πολιτικά την προετοιμασία της δικτατορίας.

Επικαλείται ο κ. Μητσοτάκης την αντίθεση του «μικρού» υπουργικού συμβουλίου, εννοεί την κυβερνητική πολιτική επιτροπή, στην παραίτηση Παπανδρέου. Λησμονεί όμως το δημοσιευμένο από τα χρόνια της αποστασίας Πρακτικό της συνεδρίασης της 29ης Ιουνίου. Προέβλεψε ο Παπανδρέου ρητά το ενδεχόμενο ρήξης και κατέληξε με τη δήλωση ότι για το θέμα των Ενόπλων Δυνάμεων «…θα φτάσω μέχρι παραιτήσεως». Δεν προκύπτει από το Πρακτικό καμία προσπάθεια να τον μεταπείσουν. Αναφέρθηκε στην προοπτική διεξαγωγής εκλογών και στις κυβερνήσεις Παρασκευόπουλου και Κανελλόπουλου. Αποσιώπησε όμως τα Συμβούλια Στέμματος του 1965 και την επίμονη πρόταση του Παπανδρέου για τη διενέργεια εκλογών. Τότε, που δεν είχαν ακόμα μετατεθεί στην Αθήνα τα «αστέρια» του πραξικοπήματος. [Η Καθημερινή, 7/5/2008]

* Ο κ. Αν. Πεπονής είναι πρώην υπουργός.