 |
Η αξία τέτοιων συμπερασμάτων είναι διαχρονική, ανεξάρτητα και πέρα από το γεγονός ότι σήμερα δεν υπάρχει το Παλάτι, δεν γίνονται «αποστασίες», το ΚΚΕ δρα στη νομιμότητα και οι ενδοαστικές αντιθέσεις εκφράζονται σε διαφορετικά επίπεδα σε σύγκριση με εκείνων των χρόνων, ενώ για την ώρα μπορεί να τιθασεύονται και οι δικομματικές πλευρές να βαδίζουν χέρι χέρι, μαζί με τα συμπληρώματα της διαχείρισης.
Είναι απίστευτος ο χλευασμός που υπέστη ο λαός στα προδικτατορικά χρόνια από τις ηγεσίες των αστικών κομμάτων.
Μόλις ο Γ. Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του στο βασιλιά, ο τελευταίος όρισε πρωθυπουργό τον Γ. Αθανασιάδη - Νόβα, πρόεδρο της Βουλής και στέλεχος της «Ενωσης Κέντρου». Η κυβέρνηση, που σχημάτισε ο τελευταίος, καταψηφίστηκε από τη Βουλή. Ακολούθησε ο σχηματισμός άλλης βασιλικής κυβέρνησης, υπό τον Ηλία Τσιριμώκο, επίσης ηγετικό στέλεχος του Κέντρου, που και αυτή καταψηφίστηκε από τη Βουλή. Οι ψήφοι της ΕΡΕ και των «αποστατών» του Κέντρου δεν έφταναν. Εφτασαν αργότερα, όταν προστέθηκαν και νέοι «αποστάτες» του Κέντρου, με αποτέλεσμα η τρίτη κατά σειρά κυβέρνηση, αυτή του Στ. Στεφανόπουλου, να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και να κυβερνήσει επί 15 μήνες.
Είναι φανερό και μόνο από τα προηγούμενα ότι υπήρξε και παρασκήνιο και εξαγορά βουλευτών. Ολα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας και μέσα σε ένα κλίμα που οργίαζε ο αντικομμουνισμός, η τρομοκρατία των τανκς και η κινδυνολογία για το ανύπαρκτο λαϊκό μέτωπο και τον επίσης ανύπαρκτο για το αστικό σύστημα κομμουνιστικό κίνδυνο...
[Του Μάκη ΜΑΪΛΗ, Ριζοσπάστης, 18/5/2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου